Lamentations 3

RAB’bin gazap değneği altında acı çeken adam benim.

Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.

Beni güttü, Işıkta değil karanlıkta yürüttü.

Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.

Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.

Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.

Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.

Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.

Beni kuşattı, Acı ve zahmetle sardı çevremi.

Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.

Çoktan ölmüş ölüler gibi Beni karanlıkta yaşattı.

En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.

Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum, Zincirimi ağırlaştırdı.

Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.

Feryat edip yardım isteyince de Duama set çekiyor.

Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.

Yontma taşlarla yollarımı kesti, Dolaştırdı yollarımı.

Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.

Benim için O pusuya yatmış bir ayı, Gizlenmiş bir aslandır.

Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.

Yollarımı saptırdı, paraladı, Mahvetti beni.

Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.

Yayını gerdi, okunu savurmak için Beni nişangah olarak dikti.

Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.

Oklarını böbreklerime sapladı.

En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.

Halkımın önünde gülünç düştüm, Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.

Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.

Beni acıya doyurdu, Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.

Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.

Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı, Kül içinde diz çöktürdü bana.

Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.

Esenlik yüzü görmedi canım, Mutluluğu unuttum.

Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.

Bu yüzden diyorum ki, “Dermanım tükendi, RAB’den umudum kesildi.”

Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.

Acımı, başıboşluğumu, Pelinotuyla ödü anımsa!

La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.

Hâlâ onları düşünmekte Ve sıkılmaktayım.

Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.

Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:

Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:

RAB’bin sevgisi hiç tükenmez, Merhameti asla son bulmaz;

Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,

Her sabah tazelenir onlar, Sadakatin büyüktür.

Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.

“Benim payıma düşen RAB’dir” diyor canım, “Bu yüzden O’na umut bağlıyorum.”

Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.

RAB kendisini bekleyenler, O’nu arayan canlar için iyidir.

La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.

RAB’bin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.

Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.

İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.

Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;

RAB insana boyunduruk takınca, İnsan tek başına oturup susmalı;

Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;

Umudunu kesmeden yere kapanmalı,

Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;

Kendisine vurana yanağını dönüp Utanca doymalı;

Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.

Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.

Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;

Dert verse de, Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;

Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;

Çünkü isteyerek acı çektirmez, İnsanları üzmez.

Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.

Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,

Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,

Yüceler Yücesi’nin huzurunda insan hakkını saptırmayı,

Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,

Davasında insana haksızlık etmeyi Rab doğru bulmaz.

Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero — Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?

Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?

Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?

İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesi’nin ağzından çıkmıyor mu?

Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?

İnsan, yaşayan insan Niçin günahlarının cezasından yakınır?

Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.

Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim, Yine RAB’be dönelim.

Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;

Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrı’ya açalım:

Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.

“Biz karşı çıkıp başkaldırdık, Sen bağışlamadın.

Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.

Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın, Acımadan öldürdün.

Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.

Dualar sana erişmesin diye Bulutları örtündün.

Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.

Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.

Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.

Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.

Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.

Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.”

Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.

Kırılan halkım yüzünden Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.

Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.

Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,

Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,

RAB göklerden bakıp görünceye dek.

Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.

Kentimdeki kızların halini gördükçe Yüreğim sızlıyor.

Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.

Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.

Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;

Beni sarnıca atıp öldürmek istediler, Üzerime taş attılar.

Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.

Sular başımdan aştı, “Tükendim” dedim.

Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris: Mi tute pereis.

Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;

Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;

Sesimi, “Ahıma, çağrıma kulağını kapama!” dediğimi duydun.

Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.

Seni çağırınca yaklaşıp, “Korkma!” dedin.

Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.

Davamı sen savundun, ya Rab, Canımı kurtardın.

Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.

Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB, Davamı sen gör.

Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.

Benden nasıl öç aldıklarını, Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.

Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.

Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.

Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,

Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.

La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.

Oturup kalkışlarına bak, Alay konusu oldum türkülerine.

Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.

Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.

Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.

İnat etmelerini sağla, Lanetin üzerlerinden eksilmesin.

Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.

Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.

Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.