Job 41

“Livyatan’ı çengelle çekebilir misin, Dilini halatla bağlayabilir misin?

Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?

Burnuna sazdan ip takabilir misin, Kancayla çenesini delebilir misin?

Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?

Yalvarıp yakarır mı sana, Tatlı tatlı konuşur mu?

Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?

Seninle antlaşma yapar mı, Onu ömür boyu köle edesin diye?

Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?

Kuşla oynar gibi onunla oynayabilir misin, Hizmetçilerin eğlensin diye ona tasma takabilir misin?

Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?

Balıkçılar onun üzerine pazarlık eder mi? Tüccarlar aralarında onu böler mi?

Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?

Derisini zıpkınlarla, Başını mızraklarla doldurabilir misin?

Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?

Elini üzerine koy da, çıkacak çıngarı gör, Bir daha yapmayacaksın bunu.

Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.

Onu yakalamak için umutlanma, Görünüşü bile insanın ödünü patlatır.

Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.

Onu uyandıracak kadar yürekli adam yoktur. Öyleyse benim karşımda kim durabilir?

Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?

[] Kim benden hesap vermemi isteyebilir? Göklerin altında ne varsa bana aittir.

Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.

“Onun kolları, bacakları, Zorlu gücü, güzel yapısı hakkında Konuşmadan edemeyeceğim.

Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.

Onun giysisinin önünü kim açabilir? Kim onun iki katlı zırhını delebilir?

Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?

Ağzının kapılarını açmaya kim yeltenebilir, Dehşet verici dişleri karşısında?

Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.

Sımsıkı kenetlenmiştir Sırtındaki sıra sıra pullar,

Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;

Öyle yakındır ki birbirine Aralarından hava bile geçmez.

Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;

Birbirlerine geçmişler, Yapışmış, ayrılmazlar.

Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.

Aksırması ışık saçar, Gözleri şafak gibi parıldar.

Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.

Ağzından alevler fışkırır, Kıvılcımlar saçılır.

El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.

Kaynayan kazandan, Yanan sazdan çıkan duman gibi Burnundan duman tüter.

El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.

Soluğu kömürleri tutuşturur, Alev çıkar ağzından.

Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.

Boynu güçlüdür, Dehşet önü sıra gider.

Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.

Etinin katmerleri birbirine yapışmış, Sertleşmiş üzerinde, kımıldamazlar.

La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.

Göğsü taş gibi serttir, Değirmenin alt taşı gibi sert.

Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.

Ayağa kalktı mı güçlüler dehşete düşer, Çıkardığı gürültüden ödleri patlar.

Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.

Üzerine gidildi mi ne kılıç işler, Ne mızrak, ne cirit, ne de kargı.

Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.

Demir saman gibi gelir ona, Tunç çürük odun gibi.

Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.

Oklar onu kaçırmaz, Anız gibi gelir ona sapan taşları.

Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.

Anız sayılır onun için topuzlar, Vınlayan palaya güler.

Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.

Keskin çömlek parçaları gibidir karnının altı, Düven gibi uzanır çamura.

Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.

Derin suları kaynayan kazan gibi fokurdatır, Denizi merhem çömleği gibi karıştırır.

Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.

Ardında parlak bir iz bırakır, İnsan enginin saçları ağarmış sanır.

La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.

Yeryüzünde bir eşi daha yoktur, Korkusuz bir yaratıktır.

Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.

Kendini büyük gören her varlığı aşağılar, Gururlu her varlığın kralı odur.”

Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.