Job 39

“Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun? Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?

Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?

Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları? Doğurdukları zamanı biliyor musun?

Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?

Çöküp yavrularını doğurur, Kurtulurlar sancılarından.

Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.

Güçlenir, kırda büyür yavrular, Gider, bir daha dönmezler.

Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.

“Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi, Kim bağlarını çözdü?

Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?

Yurt olarak ona bozkırı, Barınak olarak tuzlayı verdim.

La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;

Kentteki kargaşaya güler o, Sürücünün bağırdığını duymaz.

Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;

Otlamak için tepeleri dolaşır, Yeşillik arar.

La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.

“Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi? Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?

Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?

Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin? Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?

Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?

Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin? Ağır işini ona bırakabilir misin?

Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?

Ekinini getireceğine, Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?

Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?

“Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır, Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.

La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;

Devekuşu yumurtalarını yere bırakır, Onları kumda ısıtır,

Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;

Ayak altında ezilebileceklerini, Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.

Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.

Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi, Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.

Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;

Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış, Anlayıştan pay vermemiştir.

Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.

Yine de koşmak için kabarınca Ata ve binicisine güler.

Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.

“Sen mi ata güç verdin, Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?

Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?

Sen misin onu çekirge gibi sıçratan, Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?

Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.

Ayakları toprağı şiddetle eşer, Gücünden ötürü sevinçle coşar, Savaşçının üstüne yürür.

Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;

Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz, Kılıç önünde geri adım atmaz.

Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.

Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve pala Üzerinde takırdar atın.

Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.

Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar, Boru çalınca duramaz yerinde.

Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.

Boru çaldıkça, ‘Hi!’ diye kişner, Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini, Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.

Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.

“Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor, Kanatlarını güneye doğru açıyor?

Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?

Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor, Yuvasını yükseklere kuruyor?

Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?

Uçurum kenarlarında konaklıyor, Sivri kayalar onun kalesi.

Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.

Oradan gözetliyor yiyeceğini, Gözleri avını uzaktan seçiyor.

De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.

[] Onun yavruları kanla beslenir, Leşler neredeyse, o da oradadır.”

Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.