Job 31

“Gözlerimle antlaşma yaptım Şehvetle bir kıza bakmamak için.

Mi faris interligon kun miaj okuloj, Ke mi ne atentu virgulinon.

Çünkü insanın yukarıdan, Tanrı’dan payı nedir, Yücelerden, Her Şeye Gücü Yeten’den mirası ne?

Kia estas la parto, kiun donas Dio de supre? Kaj kion destinas la Plejpotenculo el la altaj sferoj?

Kötüler için felaket, Haksızlık yapanlar için bela değil mi?

Ĉu ne malfeliĉon al malpiulo, Kaj forpuŝon de malbonagantoj?

Yürüdüğüm yolları görmüyor mu, Attığım her adımı saymıyor mu?

Ĉu Li ne vidas mian konduton, Ne kalkulas ĉiujn miajn paŝojn?

“Eğer yalan yolunda yürüdümse, Ayağım hileye seğirttiyse,

Ĉu mi iradis en malvero, Kaj miaj piedoj rapidis al trompo?

–Tanrı beni doğru teraziyle tartsın, Kusursuz olduğumu görsün–

Li pesu min per justa pesilo, Kaj tiam Dio konvinkiĝos pri mia senkulpeco.

Adımım yoldan saptıysa, Yüreğim gözümü izlediyse, Ellerim pisliğe bulaştıysa,

Se mia paŝo forkliniĝis de la vojo, Se mia koro sekvis miajn okulojn, Kaj se al mia mano algluiĝis makulo:

Ektiğimi başkaları yesin, Ekinlerim kökünden sökülsün.

Tiam mi semu kaj alia manĝu, Kaj mia idaro elradikiĝu.

“Eğer gönlümü bir kadına kaptırdıysam, Komşumun kapısında pusuya yattıysam,

Se mia koro forlogiĝis al virino, Kaj mi kaŝe atendis ĉe la pordo de mia amiko:

Karım başkasının buğdayını öğütsün, Onunla başka erkekler yatsın.

Tiam mia edzino estu adultigata de aliulo, Kaj aliuloj kliniĝu super ŝi.

Çünkü bu utanç verici, Yargılanması gereken bir suç olurdu.

Ĉar tio estus malvirto, Tio estus krimo, kiun devas puni juĝistoj.

Yıkım diyarına dek yakan bir ateştir o, Bütün ürünümü kökünden kavururdu.

Tio estas fajro, kiu ekstermas ĝis la abismo, Kaj mian tutan akiritaĵon ĝi elradikigus.

“Benimle ters düştüklerinde Kölemin ve hizmetçimin hakkını yemişsem,

Ĉu mi malŝatis la rajton de mia servisto aŭ de mia servistino, Kiam ili havis juĝan aferon kun mi?

Tanrı yargıladığında ne yaparım? Hesap sorduğunda ne yanıt veririm?

Tiam kion mi farus, kiam Dio leviĝus? Kaj kion mi respondus al Li, kiam Li esplordemandus?

Beni ana karnında yaratan onu da yaratmadı mı? Rahimde bize biçim veren O değil mi?

Lin kreis ja Tiu sama, kiu kreis min en la ventro, Kaj Tiu sama pretigis en la ventro ankaŭ lin.

“Eğer yoksulların dileğini geri çevirdimse, Dul kadının umudunu kırdımsa,

Ĉu mi rifuzis la deziron de senhavuloj? Aŭ ĉu mi turmentis la okulojn de vidvino?

Ekmeğimi yalnız yedim, Öksüzle paylaşmadımsa,

Ĉu mian panpecon mi manĝis sola? Ĉu ne manĝis de ĝi ankaŭ orfo?

Gençliğimden beri öksüzü baba gibi büyütmedimse, Doğduğumdan beri dul kadına yol göstermedimse,

Ĉar detempe de mia juneco mi estis kiel patro, Kaj de post la eliro el la ventro de mia patrino mi estis gvidisto.

Giysisi olmadığı için can çekişen birini Ya da örtüsü olmayan bir yoksulu gördüm de,

Kiam mi vidis malfeliĉulon sen vesto Kaj malriĉulon sen kovro,

Koyunlarımın yünüyle ısıtmadıysam, O da içinden beni kutsamadıysa,

Ĉu tiam ne benis min liaj lumboj, Ĉu li ne estis varmigata per la lano de miaj ŝafoj?

Mahkemede sözümün geçtiğini bilerek Öksüze el kaldırdımsa,

Se mi levis mian manon kontraŭ orfon, Ĉar mi vidis en la pordego helpon al mi,

Kolum omuzumdan düşsün, Kol kemiğim kırılsın.

En tia okazo mia ŝultro defalu de la dorso, Kaj mia brako rompiĝu de kano.

Çünkü Tanrı’dan gelecek beladan korkarım, O’nun görkeminden ötürü böyle bir şey yapamam.

Ĉar mi timas la punon de Dio, Kaj ĝian pezon mi ne povus elteni.

“Eğer umudumu altına bağladımsa, Saf altına, ‘Güvencim sensin’ dedimse,

Ĉu mi faris la oron mia espero, Kaj la orbulon mi nomis mia fido?

Servetim çok, Varlığımı bileğimle kazandım diye sevindimse,

Ĉu mi ĝojis, ke mia riĉeco estas granda Kaj ke mia mano multe akiris?

Işıldayan güneşe, Parıldayarak hareket eden aya bakıp da,

Kiam mi vidis la lumon brilantan Kaj la lunon majeste irantan,

İçimden ayartıldımsa, Elim onlara taptığımı gösteren bir öpücük yolladıysa,

Ĉu tiam sekrete forlogiĝis mia koro Kaj mi sendis kisojn per mia mano?

Bu da yargılanacak bir suç olurdu, Çünkü yücelerdeki Tanrı’yı yadsımış olurdum.

Ankaŭ tio estus krimo juĝinda, Ĉar mi forneus per tio Dion en la alto.

“Eğer düşmanımın yıkımına sevindim, Başına kötülük geldi diye keyiflendimse,

Ĉu mi ĝojis pri malfeliĉo de mia malamiko? Aŭ ĉu mi estis ravita, se lin trafis malbono?

–Kimsenin canına lanet ederek Ağzımın günah işlemesine izin vermedim–

Mi ne permesis al mia gorĝo peki Per eldiro de malbeno kontraŭ lia animo.

Evimdeki insanlar, ‘Eyüp’ün verdiği etle Karnını doyurmayan var mı?’ diye sormadıysa,

Ĉu la homoj de mia tendo ne diris: Ho, se oni ne satiĝus de lia karno!

–Hiçbir yabancı geceyi sokakta geçirmezdi, Çünkü kapım her zaman yolculara açıktı–

Ne noktis fremdulo sur la strato; Miajn pordojn mi malfermadis al migrantoj.

Kalabalıktan çok korktuğum, Boyların aşağılamasından yıldığım, Susup dışarı çıkmadığım için Suçumu bağrımda gizleyip Adem gibi isyanımı örttümse,

Ĉu mi hommaniere kovradis miajn kulpojn, Por kaŝi en mia brusto miajn pekojn?

Kalabalıktan çok korktuğum, Boyların aşağılamasından yıldığım, Susup dışarı çıkmadığım için Suçumu bağrımda gizleyip Adem gibi isyanımı örttümse,

En tia okazo mi timus grandan homamason, Kaj malestimo de familioj min timigus; Mi silentus, kaj ne elirus ekster la pordon.

-“Keşke beni dinleyen biri olsa! İşte savunmamı imzalıyorum, Her Şeye Gücü Yeten bana yanıt versin! Hasmımın yazdığı tomar elimde olsa,

Ho, se iu aŭskultus min! Jen estas mia signo; la Plejpotenculo respondu al mi. Se mia akuzanto skribus libron,

Kuşkusuz onu omuzumda taşır, Taç gibi başıma koyardım.

Mi portus ĝin sur mia ŝultro, Mi metus ĝin sur min kiel kronon,

Attığım her adımı ona bildirir, Kendisine bir önder gibi yaklaşırdım.–

Mi raportus al li pri la nombro de miaj paŝoj; Mi alproksimiĝus al li kiel al princo.

“Toprağım bana feryat ediyorsa, Sabanın açtığı yarıklar bir ağızdan ağlıyorsa,

Se mia lando kriis kontraŭ mi, Kaj ĝiaj sulkoj ploris,

Ürününü para ödemeden yedimse Ya da üzerinde oturanların kalbini kırdımsa,

Se ĝiajn fruktojn mi manĝis senpage, Kaj mi afliktis la animon de ĝiaj mastroj:

Orada buğday yerine diken, Arpa yerine delice bitsin.” Eyüp’ün konuşması sona erdi.

Tiam anstataŭ tritiko kresku por mi kardo, Kaj anstataŭ hordeo dornoj. Finiĝis la paroloj de Ijob.