Job 21

Eyüp şöyle yanıtladı:

Ijob respondis kaj diris:

“Sözümü dikkatle dinleyin, Bana verdiğiniz avuntu bu olsun.

Aŭskultu mian parolon; Kaj ĝi estu anstataŭ viaj konsoloj.

Bırakın ben de konuşayım, Ben konuştuktan sonra alay edin.

Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.

“Yakınmam insana mı karşı? Niçin sabırsızlanmayayım?

Ĉu kontraŭ homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?

Bana bakın da şaşın, Elinizi ağzınıza koyun.

Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la buŝon.

Bunu düşündükçe içimi korku sarıyor, Bedenimi titreme alıyor.

Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.

Kötüler niçin yaşıyor, Yaşlandıkça güçleri artıyor?

Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havaĵon?

Çocukları sapasağlam çevrelerinde, Soyları gözlerinin önünde.

Ilia idaro estas bone aranĝita antaŭ ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaŭ iliaj okuloj.

Evleri güvenlik içinde, korkudan uzak, Tanrı’nın sopası onlara dokunmuyor.

Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.

Boğalarının çiftleşmesi hiç boşa çıkmaz, İnekleri hep doğurur, hiç düşük yapmaz.

Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpuŝata; Ilia bovino gravediĝas kaj ne abortas.

Çocuklarını sürü gibi salıverirler, Yavruları oynaşır.

Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel ŝafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.

Tef ve lir eşliğinde şarkı söyler, Ney sesiyle eğlenirler.

Ili ĝojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.

Ömürlerini bolluk içinde geçirir, Esenlik içinde ölüler diyarına inerler.

Ili pasigas siajn tagojn en bonstato, Kaj iras en Ŝeolon momente.

Tanrı’ya, ‘Bizden uzak dur!’ derler, ‘Yolunu öğrenmek istemiyoruz.

Kaj tamen ili diras al Dio: Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;

Her Şeye Gücü Yeten kim ki, O’na kulluk edelim? Ne kazancımız olur O’na dua etsek?’

Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?

Ama zenginlikleri kendi ellerinde değil. Kötülerin öğüdü benden uzak olsun.

Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.

“Kaç kez kötülerin kandili söndü, Başlarına felaket geldi, Tanrı öfkelendiğinde paylarına düşen kederi verdi?

Ĝis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingiĝu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.

Kaç kez rüzgarın sürüklediği saman gibi, Kasırganın uçurduğu saman çöpü gibi oldular?

Ili estu kiel pajlero antaŭ vento, Kaj kiel grenventumaĵo, kiun forportas ventego.

‘Tanrı babaların cezasını çocuklarına çektirir’ diyorsunuz, Kendilerine çektirsin de bilsinler nasıl olduğunu.

Dio konservas lian malfeliĉon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;

Yıkımlarını kendi gözleriyle görsünler, Her Şeye Gücü Yeten’in gazabını içsinler.

Liaj propraj okuloj vidu lian malfeliĉon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.

Çünkü sayılı ayları sona erince Geride bıraktıkları aileleri için niye kaygı çeksinler?

Ĉar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finiĝis?

“En yüksektekileri bile yargılayan Tanrı’ya Kim akıl öğretebilir?

Ĉu oni povas instrui scion al Dio, Kiu juĝas ja plej altajn?

Biri gücünün doruğunda ölür, Büsbütün rahat ve kaygısız.

Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;

Bedeni iyi beslenmiş, İlikleri dolu.

Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.

Ötekiyse acı içinde ölür, İyilik nedir hiç tatmamıştır.

Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne ĝuis bonon.

Toprakta birlikte yatarlar, Üzerlerini kurt kaplar.

Sed ambaŭ kune ili kuŝas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.

“Bakın, düşüncelerinizi, Bana zarar vermek için kurduğunuz düzenleri biliyorum.

Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraŭ mi;

‘Büyük adamın evi nerede?’ diyorsunuz, ‘Kötülerin çadırları nerede?’

Vi diros: Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu loĝis la malpiuloj?

Yolculara hiç sormadınız mı? Anlattıklarına kulak asmadınız mı?

Sed demandu la vojaĝantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:

Felaket günü kötü insan esirgenir, Gazap günü ona kurtuluş yolu gösterilir.

En tago de malfeliĉo la malpiulo estas ŝirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.

Kim davranışını onun yüzüne vurur? Kim yaptığının karşılığını ona ödetir?

Kiu montros antaŭ lia vizaĝo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?

Mezarlığa taşınır, Kabri başında nöbet tutulur.

Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altaĵeto estas starigataj gardistoj.

Vadi toprağı tatlı gelir ona, Herkes ardından gider, Önüsıra gidenlerse sayısızdır.

Dolĉaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treniĝas ĉiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaŭ li.

“Boş laflarla beni nasıl avutursunuz? Yanıtlarınızdan çıkan tek sonuç yalandır.”

Kiel do vi volas konsoli min per vantaĵo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malĝustaĵojn?