Job 19

Eyüp şöyle yanıtladı:

Ijob respondis kaj diris:

“Ne zamana dek beni üzecek, Sözlerinizle ezeceksiniz?

Ĝis kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?

On kez oldu beni aşağılıyor, Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.

Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.

Yanlış yola sapmışsam, Bu benim suçum.

Se mi efektive eraris, Mia eraro restos ĉe mi.

Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor, Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,

Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi riproĉas al mi hontindaĵon,

Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı, Beni ağıyla kuşattı.

Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljustaĵon, Kaj ĉirkaŭis min per Sia reto.

“İşte, ‘Zorbalık bu!’ diye haykırıyorum, ama yanıt yok, Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.

Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas juĝon.

Yoluma set çekti, geçemiyorum, Yollarımı karanlığa boğdu.

Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.

Üzerimden onurumu soydu, Başımdaki tacı kaldırdı.

Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.

Her yandan yıktı beni, tükendim, Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.

Li disbatis min ĉirkaŭe tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li elŝiris kiel arbon.

Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor, Beni hasım sayıyor.

Ekflamis kontraŭ mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.

Orduları üstüme üstüme geliyor, Bana karşı rampalar yapıyor, Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.

Kune venis Liaj taĉmentoj, kaj ebenigis kontraŭ mi sian vojon Kaj stariĝis sieĝe ĉirkaŭ mia tendo.

“Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı, Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.

Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdiĝis de mi.

Akrabalarım uğramaz oldu, Yakın dostlarım beni unuttu.

Miaj parencoj fortiriĝis, Kaj miaj konantoj forgesis min.

Evimdeki konuklarla hizmetçiler Beni yabancı sayıyor, Garip oldum gözlerinde.

La loĝantoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi fariĝis aligentulo.

Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor, Dil döksem bile.

Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia buŝo mi devas petegi lin.

Soluğum karımı tiksindiriyor, Kardeşlerim benden iğreniyor.

Mia spiro fariĝis abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.

Çocuklar bile beni küçümsüyor, Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.

Eĉ la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi leviĝas, ili parolas kontraŭ mi.

Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor, Sevdiklerim yüz çeviriyor.

Abomenas min ĉiuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontraŭ mi.

Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.

Kun mia haŭto kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun haŭto sur miaj dentoj.

“Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın, Çünkü Tanrı’nın eli vurdu bana.

Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; Ĉar la mano de Dio frapis min.

Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor, Etime doymuyorsunuz?

Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas satiĝi de mia karno?

“Keşke şimdi sözlerim yazılsa, Kitaba geçseydi,

Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,

Demir kalemle, kurşunla Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!

Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!

Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını, Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.

Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li leviĝos super la polvo.

Derim yok olduktan sonra, Yeni bedenimle Tanrı’yı göreceğim.

Kaj post kiam mia haŭto estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;

O’nu kendim göreceğim, Kendi gözlerimle, başkası değil. Yüreğim bayılıyor bağrımda!

Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.

Eğer, ‘Sıkıntının kökü onda olduğu için Onu kovalım’ diyorsanız,

Se vi diros: Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontraŭ li la radikon de la afero,

Kılıçtan korkmalısınız, Çünkü kılıç cezası öfkeli olur, O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.”

Tiam timu glavon; Ĉar furioza estas la glavo kontraŭ malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas juĝo.