Job 16

Eyüp şöyle yanıtladı:

Ijob respondis kaj diris:

“Buna benzer çok şey duydum, Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.

Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.

Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi? Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?

Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?

Yerimde siz olsaydınız, Ben de sizin gibi konuşabilirdim; Size karşı güzel sözler dizer, Başımı sallayabilirdim.

Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.

Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir, Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.

Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.

“Konuşsam bile acım dinmez, Sussam ne değişir?

Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?

Ey Tanrı, beni tükettin, Bütün ev halkımı dağıttın.

Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.

Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu; Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.

Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.

Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni, Dişlerini gıcırdatıyor bana, Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.

Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.

İnsanlar bana dudak büküyor, Aşağılayarak tokat atıyor, Birleşiyorlar bana karşı.

Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.

Tanrı haksızlara teslim ediyor beni, Kötülerin kucağına atıyor.

Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.

Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni, Boynumdan tutup yere çaldı. Beni hedef yaptı kendine.

Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.

Okçuları beni kuşatıyor, Acımadan böbreklerimi deşiyor, Ödümü yerlere döküyor.

Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.

Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor, Dev gibi üzerime saldırıyor.

Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.

“Giymek için çul diktim, Gururumu ayak altına aldım.

Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.

Ağlamaktan yüzüm kızardı, Gözlerimin altı morardı.

Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;

Yine de ellerim şiddetten uzak, Duam içtendir.

Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.

“Ey toprak, kanımı örtme, Feryadım asla dinmesin.

Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.

Daha şimdiden tanığım göklerde, Beni savunan yücelerdedir.

Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.

Dostlarım benimle eğleniyor, Gözlerim Tanrı’ya yaş döküyor;

Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,

Tanrı kendisiyle insan arasında İnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.

Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.

“Çünkü birkaç yıl sonra, Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.

Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.