Psalms 77

Yüksek sesle Tanrı’ya yakarıyorum, Haykırıyorum beni duysun diye.

Een psalm van Asaf, voor den opperzangmeester, over Jeduthun.

Sıkıntılı günümde Rab’be yönelir, Gece hiç durmadan ellerimi açarım, Gönlüm avunmaz bir türlü.

Mijn stem is tot God, en ik roep; mijn stem is tot God, en Hij zal het oor tot mij neigen.

Tanrı’yı anımsayınca inlerim, Düşündükçe içim daralır. Sela

Ten dage mijner benauwdheid zocht ik den HEERE; mijn hand was des nachts uitgestrekt, en liet niet af; mijn ziel weigerde getroost te worden.

Açık tutuyorsun göz kapaklarımı, Sıkıntıdan konuşamıyorum.

Dacht ik aan God, zo maakte ik misbaar; peinsde ik, zo werd mijn ziel overstelpt. Sela.

Geçmiş günleri, Yıllar öncesini düşünüyorum.

Gij hieldt mijn ogen wakende; ik was verslagen, en sprak niet.

Gece ilahilerimi anacağım, Kendi kendimle konuşacağım, İnceden inceye soracağım:

Ik overdacht de dagen van ouds, de jaren der eeuwen.

“Rab sonsuza dek mi bizi reddedecek? Lütfunu bir daha göstermeyecek mi?

Ik dacht aan mijn snarenspel; in den nacht overleide ik in mijn hart, en mijn geest onderzocht:

Sevgisi sonsuza dek mi yok oldu? Sözü geçerli değil mi artık?

Zal dan de Heere in eeuwigheden verstoten, en voortaan niet meer goedgunstig zijn?

Tanrı unuttu mu acımayı? Sevecenliğinin yerini öfke mi aldı?” Sela

Houdt Zijn goedertierenheid in eeuwigheid op? Heeft de toezegging een einde, van geslacht tot geslacht?

Sonra kendi kendime, “İşte benim derdim bu!” dedim, “Yüceler Yücesi gücünü göstermiyor artık.”

Heeft God vergeten genadig te zijn? Heeft Hij Zijn barmhartigheden door toorn toegesloten? Sela.

RAB’bin işlerini anacağım, Evet, geçmişteki harikalarını anacağım.

Daarna zeide ik: Dit krenkt mij; maar de rechterhand des Allerhoogsten verandert.

Yaptıkları üzerinde derin derin düşüneceğim, Bütün işlerinin üzerinde dikkatle duracağım.

Ik zal de daden des HEEREN gedenken; ja, ik zal gedenken Uw wonderen van ouds her;

Ey Tanrı, yolun kutsaldır! Hangi ilah Tanrı kadar uludur?

En zal al Uw werken betrachten, en van Uw daden spreken.

Harikalar yaratan Tanrı sensin, Halklar arasında gücünü gösterdin.

O God! Uw weg is in het heiligdom; wie is een groot God, gelijk God?

Güçlü bileğinle kendi halkını, Yakup ve Yusuf oğullarını kurtardın. Sela

Gij zijt die God, Die wonder doet; Gij hebt Uw sterkte bekend gemaakt onder de volken.

Sular seni görünce, ey Tanrı, Sular seni görünce çalkalandı, Enginler titredi.

Gij hebt Uw volk door Uw arm verlost; de kinderen van Jakob en van Jozef. Sela.

Bulutlar suyunu boşalttı, Gökler gürledi, Her yanda okların uçuştu.

De wateren zagen U, o God! de wateren zagen U, zij beefden; ook waren de afgronden beroerd.

Kasırgada gürleyişin duyuldu, Şimşekler dünyayı aydınlattı, Yer titreyip sarsıldı.

De dikke wolken goten water uit; de bovenste wolken gaven geluid; ook gingen Uw pijlen daarhenen.

Kendine denizde, Derin sularda yollar açtın, Ama ayak izlerin belli değildi.

Het geluid Uws donders was in het ronde; de bliksemen verlichtten de wereld; de aarde werd beroerd en daverde.

Musa ve Harun’un eliyle Halkını bir sürü gibi güttün.

Uw weg was in de zee, en Uw pad in grote wateren, en Uw voetstappen werden niet bekend. Gij leiddet Uw volk, als een kudde door de hand van Mozes en Aäron.