Lamentations 5

5:1

Anımsa, ya RAB, başımıza geleni, Bak da utancımızı gör.

Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.

5:2

Mülkümüz yabancılara geçti, Evlerimiz ellere.

Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.

5:3

Öksüz kaldık, babasız, Annelerimiz dul kadınlara döndü.

Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.

5:4

Suyumuzu parayla içtik, Odunumuzu parayla almak zorunda kaldık.

Ons water moeten wij voor geld drinken; ons hout komt ons op prijs te staan.

5:5

Bizi kovalayanlar ensemizde, Yorgun düştük, rahatımız yok.

Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij moede, men laat ons geen rust.

5:6

Ekmek için Mısır’a, Asur’a el açtık.

Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyriër, om met brood verzadigd te worden.

5:7

Atalarımız günah işledi, Ama artık onlar yok; Suçlarının cezasını biz yüklendik.

Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun ongerechtigheden.

5:8

Köleler üstümüzde saltanat sürüyor, Bizi ellerinden kurtaracak kimse yok.

Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.

5:9

Çöldeki kılıçlı haydutlar yüzünden Ekmeğimizi canımız pahasına kazanıyoruz.

Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.

5:10

Kıtlığın yakıcı sıcağından Derimiz fırın gibi kızardı.

Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.

5:11

Siyon’da kadınların, Yahuda kentlerinde erden kızların ırzına geçtiler.

Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de steden van Juda.

5:12

Önderler ellerinden asıldı, Yaşlılar saygı görmedi.

De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geëerd geweest.

5:13

Değirmen taşını gençler çevirdi, Çocuklar odun yükü altında tökezledi.

Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens struikelen onder het hout.

5:14

Yaşlılar kent kapısında oturmaz oldu, Gençler saz çalmaz oldu.

De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.

5:15

Yüreğimizin sevinci durdu, Oyunumuz yasa döndü.

De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.

5:16

Taç düştü başımızdan, Vay başımıza! Çünkü günah işledik.

De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben!

5:17

Bu yüzden yüreğimiz baygın, Bunlardan ötürü gözlerimiz karardı.

Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.

5:18

Viran olan Siyon Dağı’nın üstünde Çakallar geziyor!

Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.

5:19

[] Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Egemenliğin kuşaklar boyu sürer.

Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.

5:20

Niçin bizi hep unutuyorsun, Neden bizi uzun süre terk ediyorsun?

Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen tijd verlaten?

5:21

Bizi kendine döndür, ya RAB, döneriz, Eski günlerimizi geri ver.

HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.

5:22

Bizi büsbütün attıysan, Bize çok öfkelenmiş olmalısın.

Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?