Psalms 90

Ya Rab, barınak oldun bize Kuşaklar boyunca.

(En Bøn af den Guds Mand Moses.) Herre, du var vor Bolig slægt efter slægt.

Dağlar var olmadan, Daha evreni ve dünyayı yaratmadan, Öncesizlikten sonsuzluğa dek Tanrı sensin.

Førend Bjergene fødtes og Jord og Jorderig blev til, fra Evighed til Evighed er du, o Gud!

İnsanı toprağa döndürürsün, “Ey insanoğulları, toprağa dönün!” diyerek.

Mennesket gør du til Støv igen, du siger: "Vend tilbage, I Menneskebørn!"

[] Çünkü senin gözünde bin yıl Geçmiş bir gün, dün gibi, Bir gece nöbeti gibidir.

Thi tusind År er i dine Øjne som Dagen i Går, der svandt, som en Nattevagt.

İnsanları bir düş gibi siler, süpürürsün, Sabah biten ot misali:

Du skyller dem bort, de bliver som en Søvn. Ved Morgen er de som Græsset, der gror;

Sabah filizlenir, büyür, Akşam solar, kurur.

ved Morgen gror det og blomstrer, ved Aften er det vissent og tørt.

Eriyip bitiyoruz senin öfkenden, Kızgınlığından dehşete düşüyoruz.

Thi ved din Vrede svinder vi hen, og ved din Harme forfærdes vi.

Suçlarımızı önüne, Gizli günahlarımızı yüzünün ışığına çıkardın.

Vor Skyld har du stillet dig for Øje, vor skjulte Brøst for dit Åsyns Lys.

Gazabından kısalıyor günlerimiz, Bir soluk gibi tükeniyor yıllarımız.

Thi alle vore Dage glider hen i din Vrede, vore År svinder hen som et Suk.

Ömrümüz yetmiş yıl sürüyor, Bilemedin seksen, o da sağlıklıysak; En güzel yıllar da zahmetle, kederle geçiyor, Çabucak bitiyor, uçup gidiyoruz.

Vore Livsdage er halvfjerdsindstyve År, og kommer det højt, da firsindstyve. Deres Herlighed er Møje og Slid, thi hastigt går det, vi flyver af Sted.

Kim bilir gazabının gücünü? Çünkü öfken sana duyulan korku kadar güçlüdür.

Hvem fatter din Vredes Vælde, din Harme i Frygt for dig!

Bu yüzden günlerimizi saymayı bize öğret ki, Bilgelik kazanalım.

At tælle vore Dage lære du os, så vi kan få Visdom i Hjertet!

Vazgeç, ya RAB! Öfken ne zamana dek sürecek? Acı kullarına!

Vend tilbage, HERRE! Hvor længe! Hav Medynk med dine Tjenere;

Sabah bizi sevginle doyur, Ömrümüz boyunca sevinçle haykıralım.

mæt os årle med din Miskundhed, så vi kan fryde og glæde os alle vore Dage.

Kaç gün bizi sıkıntıya soktunsa, Kaç yıl çile çektirdinse, O kadar sevindir bizi.

Glæd os det Dagetal, du ydmygede os, det Åremål, da vi led ondt!

Yaptıkların kullarına, Görkemin onların çocuklarına görünsün.

Lad dit Værk åbenbares for dine Tjenere og din Herlighed over deres Børn!

Tanrımız Rab bizden hoşnut kalsın. Ellerimizin emeğini boşa çıkarma. Evet, ellerimizin emeğini boşa çıkarma.

HERREN vor Guds Livsalighed være over os! Og frem vore Hænders Værk for os, ja frem vore Hænders Værk!