Psalms 89

RAB’bin sevgisini sonsuza dek ezgilerle öveceğim, Sadakatini bütün kuşaklara bildireceğim.

(En Maskil af Ezraitten Etan.) Om HERRENs, Nåde vil jeg evigt synge, fra Slægt til Slægt med min Mund forkynde din Trofasthed.

Sevgin sonsuza dek ayakta kalır diyeceğim, Sadakatini gökler kadar kalıcı kıldın.

Thi du har sagt: "En evig Bygning er Nåden!" I Himlen har du grundfæstet din Trofasthed.

Dedin ki, “Seçtiğim adamla antlaşma yaptım, Kulum Davut’a şöyle ant içtim:

Jeg sluttede en Pagt med min udvalgte, tilsvor David, min Tjener:

[] ‘Soyunu sonsuza dek sürdüreceğim, Tahtını kuşaklar boyunca sürekli kılacağım.’ ” Sela

"Jeg lader din Sæd bestå for evigt, jeg bygger din Trone fra Slægt til Slægt!" - Sela.

Ya RAB, gökler över harikalarını, Kutsallar topluluğunda övülür sadakatin.

Og Himlen priser dit Under, HERRE, din Trofasthed i de Helliges Forsamling.

Çünkü göklerde RAB’be kim eş koşulur? Kim benzer RAB’be ilahi varlıklar arasında?

Thi hvem i Sky er HERRENs Lige, hvo er som HERREN iblandt Guds Sønner?

Kutsallar topluluğunda Tanrı korku uyandırır, Çevresindekilerin hepsinden ulu ve müthiştir.

En forfærdelig Gud i de Helliges Kreds, stor og frygtelig over alle omkring ham.

Ya RAB, Her Şeye Egemen Tanrı, Senin gibi güçlü RAB var mı? Sadakatin çevreni sarar.

HERRE, Hærskarers Gud, hvo er som du? HERRE, din Nåde og Trofasthed omgiver dig.

Sen kudurmuş denizler üzerinde egemenlik sürer, Dalgalar kabardıkça onları dindirirsin.

Du mestrer Havets Overmod; når Bølgerne bruser, stiller du dem.

Sen Rahav’ı leş ezer gibi ezdin, Güçlü kolunla düşmanlarını dağıttın.

Du knuste Rahab som en fældet Kriger, splitted dine Fjender med vældig Arm.

Gökler senindir, yeryüzü de senin; Dünyanın ve içindeki her şeyin temelini sen attın.

Din er Himlen, og din er Jorden, du grundede Jorderig med dets Fylde.

Kuzeyi, güneyi sen yarattın, Tavor ve Hermon dağları Sana sevincini dile getiriyor.

Norden og Sønden skabte du, Tabor og Hermon jubler over dit Navn.

Kolun güçlüdür, Elin kudretli, sağ elin yüce.

Du har en Arm med Vælde, din Hånd er stærk, din højre løftet.

Tahtın adalet ve doğruluk üzerine kurulu, Sevgi ve sadakat önünsıra gider.

Retfærd og Ret er din Trones Grundvold, Nåde og Sandhed står for dit Åsyn.

Ne mutlu sevinç çığlıkları atmasını bilen halka, ya RAB! Yüzünün ışığında yürürler.

Saligt det Folk, der kender til Frydesang, vandrer, HERRE, i dit Åsyns Lys!

Gün boyu senin adınla sevinir, Doğruluğunla yücelirler.

De lovsynger Dagen igennem dit Navn, ophøjes ved din Retfærdighed.

Çünkü sen onların gücü ve yüceliğisin, Lütfun sayesinde gücümüz artar.

Thi du er vor Styrkes Stolthed, du løfter vort Horn ved din Yndest;

Kalkanımız RAB’be, Kralımız İsrail’in Kutsalı’na aittir.

thi vort Skjold er hos HERREN, vor Konge er Israels Hellige!

Geçmişte bir görüm aracılığıyla, Sadık kullarına şöyle dedin: “Bir yiğide yardım ettim, Halkın içinden bir genci yükselttim.

Du taled engang i et Syn til dine fromme : "Krone satte jeg på en Helt, ophøjed en Yngling af Folket;

[] [] Kulum Davut’u buldum, Kutsal yağımla onu meshettim.

jeg har fundet David, min Tjener, salvet ham med min hellige Olie;

Elim ona destek olacak, Kolum güç verecek.

thi min Hånd skal holde ham fast, og min Arm skal give ham Styrke.

Düşman onu haraca bağlayamayacak, Kötüler onu ezmeyecek.

Ingen Fjende skal overvælde ham, ingen Nidding trykke ham ned;

Düşmanlarını onun önünde kıracağım, Ondan nefret edenleri vuracağım.

jeg knuser hans Fjender foran ham og nedstøder dem, der bader ham;

Sadakatim, sevgim ona destek olacak, Benim adımla gücü yükselecek.

med ham skal min Trofasthed og Miskundhed være, hans Horn skal løfte sig ved mit Navn;

Sağ elini denizin, Irmakların üzerine egemen kılacağım.

jeg lægger Havet under hans Hånd og Strømmene under hans højre;

‘Babam sensin’ diye seslenecek bana, ‘Tanrım, kurtuluşumun kayası.’

mig skal han kalde: min Fader, min Gud og min Frelses Klippe.

[] Ben de onu ilk oğlum, Dünyadaki kralların en yücesi kılacağım.

Jeg gør ham til førstefødt, den største blandt Jordens Konger;

Sonsuza dek ona sevgi göstereceğim, Onunla yaptığım antlaşma hiç bozulmayacak.

jeg bevarer for evigt min Miskundhed mod ham, min Pagt skal holdes ham troligt;

Soyunu sonsuza dek, Tahtını gökler durduğu sürece sürdüreceğim.

jeg lader hans Æt bestå for evigt, hans Trone, så længe Himlen er til.

“Çocukları yasamdan ayrılır, İlkelerime göre yaşamazsa;

Hvis hans Sønner svigter min Lov og ikke følger mine Lovbud,

Kurallarımı bozar, Buyruklarıma uymazsa,

hvis de bryder min Vedtægt og ikke holder mit Bud,

İsyanlarını sopayla, Suçlarını dayakla cezalandıracağım.

da hjemsøger jeg deres Synd med Ris, deres Brøde med hårde Slag;

Ama onu sevmekten vazgeçmeyecek, Sadakatime sırt çevirmeyeceğim.

men min Nåde tager jeg ikke fra ham, min Trofasthed svigter jeg ikke;

Antlaşmamı bozmayacak, Ağzımdan çıkan sözü değiştirmeyeceğim.

jeg bryder ikke min Pagt og ændrer ej mine Læbers Udsagn.

Bir kez kutsallığım üstüne ant içtim, Davut’a yalan söylemeyeceğim.

Ved min Hellighed svor jeg een Gang for alle - David sviger jeg ikke:

Onun soyu sonsuza dek sürecek, Tahtı karşımda güneş gibi duracak,

Hans Æt skal blive for evigt, hans Trone for mig som Solen,

Göklerde güvenilir bir tanık olan ay gibi Sonsuza dek kalacak.” Sela

stå fast som Månen for evigt, og Vidnet på Himlen er sanddru, - Sela.

Ama sen reddettin, sırt çevirdin, Çok öfkelendin meshettiğin krala.

Men du har forstødt og forkastet din Salvede og handlet i Vrede imod ham;

Kulunla yaptığın antlaşmadan vazgeçtin, Onun tacını yere atıp kirlettin.

Pagten med din Tjener har du brudt, vanæret hans Krone og trådt den i Støvet;

Yıktın bütün surlarını, Viran ettin kalelerini.

du har nedbrudt alle hans Mure, i Grus har du lagt hans Fæstninger;

Yoldan geçen herkes onu yağmaladı, Yüzkarası oldu komşularına.

alle vejfarende plyndrer ham, sine Naboer blev han til Spot.

Hasımlarının sağ elini onun üstüne kaldırdın, Bütün düşmanlarını sevindirdin.

Du har løftet hans Uvenners højre og glædet alle hans Fjender;

Kılıcının ağzını başka yöne çevirdin, Savaşta ona yan çıkmadın.

hans Sværd lod du vige for Fjenden, du holdt ham ej oppe i Kampen;

Görkemine son verdin, Tahtını yere çaldın.

du vristed ham Staven af Hænde og styrted hans Trone til Jorden,

Gençlik günlerini kısalttın, Onu utanca boğdun. Sela

afkorted hans Ungdoms Dage og hylled ham ind i Skam. - Sela.

Ne zamana dek, ya RAB? Sonsuza dek mi gizleneceksin? Ne zamana dek öfken alev alev yanacak?

Hvor længe vil du skjule dig, HERRE, for evigt, hvor længe skal din Vrede lue som Ild?

Anımsa ömrümün ne çabuk geçtiğini, Ne boş yaratmışsın insanoğlunu!

Herre, kom i Hu, hvad Livet er, til hvilken Tomhed du skabte hvert Menneskebarn!

Var mı yaşayıp da ölümü görmeyen, Ölüler diyarının pençesinden canını kurtaran? Sela

Hvo bliver i Live og skuer ej Død, hvo frelser sin sjæl fra Dødsrigets Hånd? - Sela.

Ya Rab, nerede o eski sevgin? Davut’a göstereceğine ant içtiğin o sadık sevgin!

Hvor er din fordums Nåde, Herre, som du i Trofasthed tilsvor David?

Anımsa, ya Rab, kullarının nasıl rezil olduğunu, Bütün halkların hakaretini bağrımda nasıl taşıdığımı, Düşmanlarının hakaretini, ya RAB, Meshettiğin kralın attığı adıma edilen hakaretleri.

Kom, Herre, din Tjeners Skændsel i Hu, at jeg bærer Folkenes Spot i min Favn,

Anımsa, ya Rab, kullarının nasıl rezil olduğunu, Bütün halkların hakaretini bağrımda nasıl taşıdığımı, Düşmanlarının hakaretini, ya RAB, Meshettiğin kralın attığı adıma edilen hakaretleri.

hvorledes dine Fjender håner, HERRE, hvorledes de håner din Salvedes Fodspor.

Sonsuza dek övgüler olsun RAB’be! Amin! Amin!

Lovet være HERREN i Evighed, Amen, Amen!