Psalms 73

Tanrı gerçekten İsrail’e, Yüreği temiz olanlara karşı iyidir.

(En Salme af Asaf.) Visselig, god er Gud mod Israel; mod dem, der er rene af Hjertet!

Ama benim ayaklarım neredeyse tökezlemiş, Adımlarım az kalsın kaymıştı.

Mine Fødder var nær ved at snuble, mine Skridt var lige ved at glide;

Çünkü kötülerin gönencini gördükçe, Küstahları kıskanıyordum.

thi over Dårerne græmmed jeg mig, jeg så, at det gik de gudløse vel;

Onlar acı nedir bilmezler, Bedenleri sağlıklı ve semizdir.

thi de kender ikke til Kvaler, deres Livskraft er frisk og sund;

Başkalarının derdini bilmez, Onlar gibi çile çekmezler.

de kender ikke til menneskelig Nød, de plages ikke som andre.

Bu yüzden gurur onların gerdanlığı, Zorbalık onları örten bir giysi gibidir.

Derfor har de Hovmod til Halssmykke, Vold er Kappen, de svøber sig i.

Şişmanlıktan gözleri dışarı fırlar, İçleri kötülük kazanı gibi kaynar.

Deres Brøde udgår af deres Indre, Hjertets Tanker bryder igennem.

İnsanlarla eğlenir, kötü niyetle konuşur, Tepeden bakar, baskıyla tehdit ederler.

I det dybe taler de ondt, i det høje fører de Urettens Tale,

Göklere karşı ağızlarını açarlar, Boş sözleri yeryüzünü dolaşır.

de løfter Munden mod Himlen, Tungen farer om på Jorden.

Bu yüzden halk onlardan yana döner, Sözlerini ağzı açık dinler.

Derfor vender mit Folk sig hid og drikker Vand i fulde Drag.

Derler ki, “Tanrı nasıl bilir? Bilgisi var mı Yüceler Yücesi’nin?”

De siger: "Hvor skulde Gud vel vide det, skulde den Højeste kende dertil?"

İşte böyledir kötüler, Hep tasasız, sürekli varlıklarını artırırlar.

Se, det er de gudløses kår, altid i Tryghed, voksende Velstand!

Anlaşılan boş yere yüreğimi temiz tutmuşum, Ellerimi yıkamışım suçsuzum diye.

Forgæves holdt jeg mit Hjerte rent og tvætted mine Hænder i Uskyld,

Gün boyu içim içimi yiyor, Her sabah azap çekiyorum.

jeg plagedes Dagen igennem, blev revset på ny hver Morgen!

“Ben de onlar gibi konuşayım” deseydim, Senin çocuklarına ihanet etmiş olurdum.

Men jeg tænkte: "Taler jeg så, se, da er jeg troløs imod dine Sønners Slægt."

Bunu anlamak için düşündüğümde, Zor geldi bana,

Så grundede jeg på at forstå det, møjsommeligt var det i mine Øjne,

Tanrı’nın Tapınağı’na girene dek; O zaman anladım sonlarının ne olacağını.

Til jeg kom ind i Guds Helligdomme, skønned, hvordan deres Endeligt bliver:

Gerçekten onları kaygan yere koyuyor, Yıkıma sürüklüyorsun.

Du sætter dem jo på glatte Steder, i Undergang styrter du dem.

Nasıl da bir anda yok oluyor, Siliniveriyorlar dehşet içinde!

Hvor brat de dog lægges øde, går under, det ender med Rædsel!

Uyanan birisi için rüya nasılsa, Sen de uyanınca, ya Rab, Hor göreceksin onların görüntüsünü.

De er som en Drøm, når man vågner, man vågner og regner sit Syn for intet.

Kalbim kırıldığında, İçim acı dolduğunda,

Så længe mit Hjerte var bittert og det nagede i mine Nyrer,

Akılsız ve bilgisizdim, Karşında bir hayvan gibi.

var jeg et Dyr og fattede intet, jeg var for dig som Kvæg.

Yine de sürekli seninleyim, Sağ elimden tutarsın beni.

Dog bliver jeg altid hos dig, du holder mig fast om min højre;

Öğütlerinle yol gösterir, Beni sonunda yüceliğe eriştirirsin.

du leder mig med dit Råd og tager mig siden bort i Herlighed.

Senden başka kimim var göklerde? İstemem senden başkasını yeryüzünde.

Hvem har jeg i Himlen? Og har jeg blot dig, da attrår jeg intet på Jorden!

Bedenim ve yüreğim tükenebilir, Ama Tanrı yüreğimde güç, Bana düşen paydır sonsuza dek.

Lad kun mit Kød og mit Hjerte vansmægte, Gud er mit Hjertes Klippe, min Del for evigt.

Kuşkusuz yok olacak senden uzak duranlar, Ortadan kaldıracaksın sana vefasızlık edenleri.

Thi de, der fjerner sig fra dig, går under, - du udsletter hver, som er dig utro.

Ama benim için en iyisi Tanrı’ya yakın olmaktır; Bütün işlerini duyurayım diye Sığınak yaptım Egemen RAB’bi kendime.

Men at leve Gud nær er min Lykke, min Lid har jeg sat til den Herre HERREN, at jeg kan vidne om alle dine Gerninger.