Psalms 66

Ey yeryüzündeki bütün insanlar, Tanrı’ya sevinç çığlıkları atın!

(Til sangmesteren. En salme. En sang.) Bryd ud i Jubel for Gud, al Jorden,

Adının yüceliğine ilahiler söyleyin, O’na görkemli övgüler sunun!

lovsyng hans Navns Ære, syng ham en herlig Lovsang,

“Ne müthiş işlerin var!” deyin Tanrı’ya, “Öyle büyük gücün var ki, Düşmanların eğiliyor önünde.

sig til Gud: "Hvor forfærdelige er dine Gerninger! For din vældige Styrkes Skyld logrer Fjenderne for dig,

Bütün yeryüzü sana tapınıyor, İlahiler okuyor, adını ilahilerle övüyor.” Sela

al Jorden tilbeder dig, de lovsynger dig, lovsynger dit Navn." - Sela.

Gelin, bakın Tanrı’nın neler yaptığına! Ne müthiş işler yaptı insanlar arasında:

Kom hid og se, hvad Gud har gjort i sit Virke en Rædsel for Menneskenes Børn.

[] [] Denizi karaya çevirdi, Atalarımız yaya geçtiler ırmaktan. Yaptığına sevindik orada.

Han forvandlede Hav til Land, de vandrede til Fods over Strømmen; lad os fryde os højlig i ham.

Kudretiyle sonsuza dek egemenlik sürer, Gözleri ulusları süzer; Başkaldıranlar gurura kapılmasın! Sela

Han hersker med Vælde for evigt, på Folkene vogter hans Øjne, ej kan genstridige gøre sig store. - Sela.

Ey halklar, Tanrımız’a şükredin, Övgülerini duyurun.

I Folkeslag, lov vor Gud, lad lyde hans Lovsangs Toner,

Hayatımızı koruyan, Ayaklarımızın kaymasına izin vermeyen O’dur.

han, som har holdt vor Sjæl i Live og ej lod vor Fod glide ud!

Sen bizi sınadın, ey Tanrı, Gümüş arıtır gibi arıttın.

Thi du ransaged os, o Gud, rensede os, som man renser Sølv;

Ağa düşürdün bizi, Sırtımıza ağır yük vurdun.

i Fængsel bragte du os, lagde Tynge på vore Lænder,

İnsanları başımıza çıkardın, Ateşten, sudan geçtik. Ama sonra bizi bolluğa kavuşturdun.

lod Mennesker skride hen over vort Hoved, vi kom gennem Ild og Vand; men du førte os ud og bragte os Lindring!

Yakmalık sunularla evine gireceğim, Adaklarımı yerine getireceğim,

Med Brændofre vil jeg gå ind i dit Hus og indfri dig mine Løfter,

Sıkıntı içindeyken dudaklarımdan dökülen, Ağzımdan çıkan adakları.

dem, mine Læber fremførte, min Mund udtalte i Nøden.

Yakılan koçların dumanıyla semiz hayvanlardan Sana yakmalık sunular sunacağım, Tekeler, sığırlar kurban edeceğim. Sela

Jeg bringer dig Ofre af Fedekvæg sammen med Vædres Offerduft, jeg ofrer Okser tillige med Bukke. - Sela.

Gelin, dinleyin, ey sizler, Tanrı’dan korkanlar, Benim için neler yaptığını size anlatayım.

Kom og hør og lad mig fortælle jer alle, som frygter Gud, hvad han har gjort for min Sjæl!

Ağzımla O’na yakardım, Övgüsü dilimden düşmedi.

Jeg råbte til ham med min Mund og priste ham med min Tunge.

Yüreğimde kötülüğe yer verseydim, Rab beni dinlemezdi.

Havde jeg tænkt på ondt i mit Hjerte, da havde Herren ej hørt;

Oysa Tanrı dinledi beni, Kulak verdi duamın sesine.

visselig, Gud har hørt, han lytted til min bedende Røst.

Övgüler olsun Tanrı’ya, Çünkü duamı geri çevirmedi, Sevgisini benden esirgemedi.

Lovet være Gud, som ikke har afvist min Bøn eller taget sin Miskundhed fra mig!