Psalms 64

Ey Tanrı, kulak ver sesime yakındığım zaman, Hayatımı düşman korkusundan koru.

(Til sangmesteren. En salme af David.) Hør, o Gud, min røst, når jeg klager, skærm mit Liv mod den rædsomme Fjende;

Kötülerin gizli tasarılarından, O suçlu güruhun şamatasından esirge beni.

skjul mig for Ugerningsmændenes Råd, for Udådsmændenes travle Hob.

Onlar dillerini kılıç gibi bilemiş, Acı sözlerini ok gibi hedefe yöneltmişler,

der hvæsser Tungen som Sværd, lægger giftige Ord på Buen

Pusularından masum insanın üzerine atmak için. Ansızın vururlar, hiç çekinmeden.

for i Løn at ramme den skyldfri, ramme ham brat og uset.

Birbirlerini kötülük yapmaya iter, Gizli tuzaklar tasarlarken, “Kim görecek?” derler.

Ihærdigt lægger de onde Råd, skryder af, at de lægger Snarer siger: "Hvem skulde se os?"

Haksızlık yapmayı düşünür, “Kusursuz bir plan yaptık!” derler. İnsanın içi ve yüreği derin bir sırdır, bilinmez.

De udtænker onde Gerninger, fuldfører en gennemtænkt Tanke - og Menneskets Indre og Hjerte er dybt.

Ama Tanrı onlara ok atacak, Ansızın yaralanacaklar.

Da rammer Gud dem med en Pil af Slaget rammes de brat;

Dilleri yüzünden yıkıma uğrayacaklar, Hallerini gören herkes alayla baş sallayacak.

han styrter dem for deres Tunges Skyld. Enhver, som ser dem, ryster på Hovedet;

Bütün insanlar korkuya kapılacak, Tanrı’nın işini duyuracak, O’nun yaptıkları üzerinde düşünecekler.

alle Mennesker frygter, forkynder, hvad Gud har gjort, og fatter hans Hænders Geming;

Doğru insan RAB’de sevinç bulacak, O’na sığınacak, Bütün temiz yürekliler O’nu övecek.

de retfærdige glædes i HERREN og lider på ham, de oprigtige af Hjertet jubler til Hobe!