Psalms 49

Ey bütün halklar, dinleyin! Kulak verin hepiniz, ey dünyada yaşayanlar,

(Til sangmesteren. Af Koras sønner. En salme.) Hør det, alle Folkeslag, lyt til, al Verdens Folk,

Halk çocukları, bey çocukları, Zenginler, yoksullar!

både høj og lav, både rig og fattig!

Bilgelik dökülecek ağzımdan, Anlayış sağlayacak içimdeki düşünceler,

Min Mund skal tale Visdom, mit Hjerte udgransker Indsigt;

Kulak vereceğim özdeyişlere, Lirle yorumlayacağım bilmecemi.

jeg bøjer mit Øre til Tankesprog, råder min Gåde til Strengeleg.

Niçin korkayım kötü günlerde Niyeti bozuk düşmanlarım çevremi sarınca?

Hvorfor skulle jeg frygte i de onde dage, når mine lumske Fjender omringer mig med Brøde,

Onlar varlıklarına güvenir, Büyük servetleriyle böbürlenirler.

de, som stoler på deres gods og bryster sig af deres store rigdom?

Kimse kimsenin hayatının bedelini ödeyemez, Tanrı’ya fidye veremez.

Visselig, ingen kan købe sin sjæl fri og give Gud en løsesum

Çünkü hayatın fidyesi büyüktür, Kimse ödemeye yeltenmemeli.

- Prisen for hans sjæl blev for høj, for evigt måtte han opgive det - så han kunde blive i Live

Böyle olmasa, Sonsuza dek yaşar insan, Mezar yüzü görmez.

og aldrig få Graven at se;

Kuşkusuz herkes biliyor bilgelerin öldüğünü, Aptallarla budalaların yok olduğunu. Mallarını başkalarına bırakıyorlar.

nej, han skal se den; Vismænd dør, både Dåre og Tåbe går bort. Deres Gods må de afstå til andre,

Mezarları, sonsuza dek evleri, Kuşaklar boyu konutları olacak, Topraklarına kendi adlarını verseler bile.

deres Grav er deres Hjem for evigt, deres Bolig Slægt efter Slægt, om Godser end fik deres Navn.

Bütün gösterişine karşın geçicidir insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.

Trods Herlighed bliver Mennesket ikke, han er som Dyrene, der forgår.

Budalaların yolu, Onların sözünü onaylayanların sonu budur. Sela

Så går det dem, der tror sig trygge, så ender det for dem, deres Tale behager. - Sela.

Sürü gibi ölüler diyarına sürülecekler, Ölüm güdecek onları. Tan ağarınca doğrular onlara egemen olacak, Cesetleri çürüyecek, Ölüler diyarı onlara konut olacak.

I Dødsriget drives de ned som Får, deres Hyrde skal Døden være; de oprigtige træder på dem ved Gry, deres Skikkelse går Opløsning i Møde, Dødsriget er deres Bolig.

Ama Tanrı beni Ölüler diyarının pençesinden kurtaracak Ve yanına alacak. Sela

Men Gud udløser min Sjæl af Dødsrigets Hånd, thi han tager mig til sig. - Sela.

Korkma biri zenginleşirse, Evinin görkemi artarsa.

Frygt ej, når en Mand bliver rig, når hans Huses Herlighed øges;

Çünkü ölünce hiçbir şey götüremez, Görkemi onunla mezara gitmez.

thi intet tager han med i Døden, hans Herlighed følger ham ikke.

Yaşarken kendini mutlu saysa bile, Başarılı olunca övülse bile.

Priser han end i Live sig selv: "De lover dig for din Lykke!"

Atalarının kuşağına katılacak, Onlar ki asla ışık yüzü görmeyecekler.

han vandrer til sine Fædres Slægt, der aldrig får Lyset at skue.

Bütün gösterişine karşın anlayışsızdır insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.

Den, som lever i Herlighed, men uden Forstand, han er som Dyrene, der forgår.