1. Home
  2. Pair
  3. TurNTB
  4. Dan
  5. Ps.109

Psalms 109

109:1
Ey övgüler sunduğum Tanrı, Sessiz kalma!
(Til Sangmesteren. Af David. En Salme.) Du min Lovsangs Gud, vær ej tavs!
109:2
Çünkü kötüler, yalancılar Bana karşı ağzını açtı, Karalıyorlar beni.
Thi en gudløs, svigefuld Mund har de åbnet imod mig, taler mig til med Løgntunge,
109:3
Nefret dolu sözlerle beni kuşatıp Yok yere bana savaş açtılar.
med hadske Ord omringer de mig og strider imod mig uden Grund;
109:4
Sevgime karşılık bana düşman oldular, Bense dua etmekteyim.
til Løn for min Kærlighed er de mig fjendske, skønt jeg er idel Bøn;
109:5
İyiliğime kötülük, Sevgime nefretle karşılık verdiler.
de gør mig ondt for godt, gengælder min Kærlighed med Had.
109:6
Kötü bir adam koy düşmanın başına, Sağında onu suçlayan biri dursun!
Straf ham for hans Gudløshed, lad en Anklager stå ved hans højre,
109:7
Yargılanınca suçlu çıksın, Duası bile günah sayılsın!
lad ham gå dømt fra Retten, hans Bøn blive regnet for Synd;
109:8
[] Ömrü kısa olsun, Görevini bir başkası üstlensin!
hans Livsdage blive kun få, hans Embede tage en anden;
109:9
Çocukları öksüz, Karısı dul kalsın!
hans Børn blive faderløse, hans Hustru vorde Enke;
109:10
Çocukları avare gezip dilensin, Yıkık evlerinden uzakta yiyecek arasın!
hans Børn flakke om og tigge, drives bort fra et øde Hjem;
109:11
Bütün malları tefecinin ağına düşsün, Emeğini yabancılar yağmalasın!
Ågerkarlen rage efter alt, hvad han har, og fremmede rane hans Gods;
109:12
Kimse ona sevgi göstermesin, Öksüzlerine acıyan olmasın!
ingen være langmodig imod ham, ingen ynke hans faderløse;
109:13
Soyu kurusun, Bir kuşak sonra adı silinsin!
hans Afkom gå til Grunde, hans Navn slettes ud i næste Slægt:
109:14
Atalarının suçları RAB’bin önünde anılsın, Annesinin günahı silinmesin!
lad hans Fædres Skyld ihukommes hos HERREN, lad ikke hans Moders Synd slettes ud,
109:15
Günahları hep RAB’bin önünde dursun, RAB anılarını yok etsin yeryüzünden!
altid være de, HERREN for Øje; hans Minde vorde udryddet af Jorden,
109:16
Çünkü düşmanım sevgi göstermeyi düşünmedi, Ölesiye baskı yaptı mazluma, yoksula, Yüreği kırık insana.
fordi det ej faldt ham ind at vise sig god, men han forfulgte den arme og fattige og den, hvis Hjerte var knust til Døde;
109:17
Sevdiği lanet başına gelsin! Madem kutsamaktan hoşlanmıyor, Uzak olsun ondan kutsamak!
han elsked Forbandelse, så lad den nå ham; Velsignelse yndede han ikke, den blive ham fjern!
109:18
Laneti bir giysi gibi giydi, Su gibi içine, yağ gibi kemiklerine işlesin lanet!
Han tage Forbandelse på som en Klædning, den komme som Vand i hans Bug, som Olie ind i hans Ben;
109:19
Bir giysi gibi onu örtünsün, Bir kuşak gibi hep onu sarsın!
den blive en Dragt, han tager på, et Bælte, han altid bærer!
109:20
Düşmanlarıma, beni kötüleyenlere, RAB böyle karşılık versin!
Det være mine Modstanderes Løn fra HERREN, dem, der taler ondt mod min Sjæl.
109:21
Ama sen, ey Egemen RAB, Adın uğruna bana ilgi göster; Kurtar beni, iyiliğin, sevgin uğruna!
Men du, o HERRE, min Herre, gør med mig efter din Godhed og Nåde, frels mig for dit Navns Skyld!
109:22
Çünkü düşkün ve yoksulum, Yüreğim yaralı içimde.
Thi jeg er arm og fattig, mit Hjerte vånder sig i mig;
109:23
Batan güneş gibi geçip gidiyorum, Çekirge gibi silkilip atılıyorum.
som Skyggen, der hælder, svinder jeg bort, som Græshopper rystes jeg ud;
109:24
Dizlerim titriyor oruç tutmaktan; Bir deri bir kemiğe döndüm.
af Faste vakler mine Knæ, mit Kød skrumper ind uden Salve;
109:25
[] Düşmanlarıma yüzkarası oldum; Beni görünce kafalarını sallıyorlar!
til Spot for dem er jeg blevet, de ryster på Hovedet, når de
109:26
Yardım et bana, ya RAB Tanrım; Kurtar beni sevgin uğruna!
Hjælp mig, HERRE min Gud, frels mig efter din Miskundhed,
109:27
Bilsinler bu işte senin elin olduğunu, Bunu senin yaptığını, ya RAB!
så de sander, det var din Hånd, dig, HERRE, som gjorde det!
109:28
Varsın lanet etsin onlar, sen kutsa beni, Bana saldıranlar utanacak, Ben kulunsa sevineceğim.
Lad dem forbande, du vil velsigne, mine uvenner vorde til Skamme, din Tjener glæde sig;
109:29
Rezilliğe bürünsün beni suçlayanlar, Kaftan giyer gibi utançlarıyla örtünsünler!
lad mine Fjender klædes i Skændsel, iføres Skam som en Kappe!
109:30
RAB’be çok şükredeceğim, Kalabalığın arasında O’na övgüler dizeceğim;
Med min Mund vil jeg højlig takke HERREN, prise ham midt i Mængden;
109:31
Çünkü O yoksulun sağında durur, Onu yargılayanlardan kurtarmak için.
thi han står ved den fattiges højre at fri ham fra dem, der dømmer hans Sjæl.

© bibleglot.com