Job 28

Gümüş maden ocağından elde edilir, Altını arıtmak için de bir yer vardır.

Sølvet har jo sit Leje, som renses, sit sted

Demir topraktan çıkarılır, Bakırsa taştan.

Jern hentes op af Jorden, og Sten smeltes om til Kobber.

İnsan karanlığa son verir, Koyu karanlığın, ölüm gölgesinin taşlarını Son sınırına kadar araştırır.

På Mørket gør man en Ende og ransager indtil de dybeste Kroge Mørkets og Mulmets Sten;

Maden kuyusunu insanların oturduğu yerden uzakta açar, İnsan ayağının unuttuğu yerlerde, Herkesten uzak iplere sarılıp sallanır.

man bryder en Skakt under Foden, og glemte, foruden Fodfæste, hænger de svævende fjernt fra Mennesker.

Ekmek topraktan çıkar, Toprağın altı ise yanmış, altüst olmuştur.

Af Jorden fremvokser Brød, imedens dens Indre omvæltes som af Ild;

Kayalarından laciverttaşı çıkar, Yüzeyi altın tozunu andırır.

i Stenen der sidder Safiren, og der er Guldstøv i den.

Yırtıcı kuş yolu bilmez, Doğanın gözü onu görmemiştir.

Stien derhen er Rovfuglen ukendt, Falkens Øje udspejder den ikke;

Güçlü hayvanlar oraya ayak basmamış, Aslan oradan geçmemiştir.

den trædes ikke af stolte Vilddyr, Løven skrider ej frem ad den.

Madenci elini çakmak taşına uzatır, Dağları kökünden altüst eder.

På Flinten lægger man Hånd og omvælter Bjerge fra Roden;

Kayaların içinden tüneller açar, Gözleri değerli ne varsa görür.

i Klipperne hugger man Gange, alskens Klenodier skuer Øjet;

Irmakların kaynağını tıkar, Gizli olanı ışığa çıkarır.

man tilstopper Strømmenes Kilder og bringer det skjulte for Lyset.

Ama bilgelik nerede bulunur? Aklın yeri neresi?

Men Visdommen - hvor mon den findes, og hvor er Indsigtens Sted?

İnsan onun değerini bilmez, Yaşayanlar diyarında ona rastlanmaz.

Mennesket kender ikke dens Vej, den findes ej i de levendes Land;

Engin, “Bende değil” der, Deniz, “Yanımda değil.”

Dybet siger: "I mig er den ikke!" Havet: "Ej heller hos mig!"

Onun bedeli saf altınla ödenmez, Değeri gümüşle ölçülmez.

Man får den ej for det fineste Guld, for Sølv kan den ikke købes,

Ona Ofir altınıyla, değerli oniksle, Laciverttaşıyla değer biçilmez.

den opvejes ikke med Ofirguld, med kostelig Sjoham eller Safir;

Ne altın ne cam onunla karşılaştırılabilir, Saf altın kaplara değişilmez.

Guld og Glar kan ej måle sig med den, den fås ej i Bytte for gyldne Kar,

Yanında mercanla billurun sözü edilmez, Bilgeliğin değeri mücevherden üstündür.

Krystal og Koraller ikke at nævne. At eje Visdom er mere end Perler,

Kûş topazı onunla denk sayılmaz, Saf altınla ona değer biçilmez.

Ætiopiens Topas kan ej måle sig med den, den opvejes ej med det rene Guld.

Öyleyse bilgelik nereden geliyor? Aklın yeri neresi?

Men Visdommen - hvor mon den kommer fra, og hvor er Indsigtens Sted?

O bütün canlıların gözünden uzaktır, Gökte uçan kuşlardan bile saklıdır.

Den er dulgt for alt levendes Øje og skjult for Himmelens Fugle;

Yıkım’la Ölüm: “Kulaklarımız ancak fısıltısını duydu” der.

Afgrund og Død må sige: "Vi hørte kun tale derom."

Onun yolunu Tanrı anlar, Yerini bilen O’dur.

Gud er kendt med dens Vej, han ved, hvor den har sit Sted;

Çünkü O yeryüzünün uçlarına kadar bakar, Göklerin altındaki her şeyi görür.

thi han skuer til Jordens Ender, alt under Himmelen ser han.

Rüzgara güç verdiği, Suları ölçtüğü,

Dengang han fastsatte Vindens Vægt og målte Vandet med Mål,

Yağmura kural koyduğu, Yıldırıma yol açtığı zaman,

da han satte en Lov for Regnen, afmærked Tordenskyen dens Vej,

Bilgeliği görüp değerini biçti, Onu onaylayıp araştırdı.

da skued og mønstred han den, han stilled den op og ransaged den.

[] İnsana, “İşte Rab korkusu, bilgelik budur” dedi, “Kötülükten kaçınmak akıllılıktır.”

Men til Mennesket sagde han: "Se, HERRENs Frygt, det er Visdom, at sky det onde er Indsigt."