Job 16

Eyüp şöyle yanıtladı:

Så tog Job til Orde og svarede:

“Buna benzer çok şey duydum, Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.

"Nok har jeg hørt af sligt, besværlige Trøstere er I til Hobe!

Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi? Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?

Får Mundsvejret aldrig Ende? Hvad ægged dig dog til at svare?

Yerimde siz olsaydınız, Ben de sizin gibi konuşabilirdim; Size karşı güzel sözler dizer, Başımı sallayabilirdim.

Også jeg kunde tale som I, hvis I kun var i mit Sted, føje mine Ord imod jer og ryste på Hovedet ad jer,

Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir, Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.

styrke jer med min Mund, ej spare på ynksomme Ord!

“Konuşsam bile acım dinmez, Sussam ne değişir?

Taler jeg, mildnes min Smerte ikke og om jeg tier, hvad Lindring får jeg?

Ey Tanrı, beni tükettin, Bütün ev halkımı dağıttın.

Dog nu har han udtømt min Kraft, du bar ødelagt hele min Kreds;

Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu; Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.

at du greb mig, gælder som Vidnesbyrd mod mig, min Magerhed vidner imod mig.

Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni, Dişlerini gıcırdatıyor bana, Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.

Hans Vrede river og slider i mig, han skærer Tænder imod mig. Fjenderne hvæsser Blikket imod mig,

İnsanlar bana dudak büküyor, Aşağılayarak tokat atıyor, Birleşiyorlar bana karşı.

de opspiler Gabet imod mig, slår mig med Hån på Kind og flokkes til Hobe omkring mig;

Tanrı haksızlara teslim ediyor beni, Kötülerin kucağına atıyor.

Gud gav mig hen i Niddingers Vold, i gudløses Hænder kasted han mig.

Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni, Boynumdan tutup yere çaldı. Beni hedef yaptı kendine.

Jeg leved i Fred, så knuste han mig, han greb mig i Nakken og sønderslog mig; han stilled mig op som Skive,

Okçuları beni kuşatıyor, Acımadan böbreklerimi deşiyor, Ödümü yerlere döküyor.

hans Pile flyver omkring mig, han borer i Nyrerne uden Skånsel, udgyder min Galde på Jorden;

Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor, Dev gibi üzerime saldırıyor.

Revne på Revne slår han mig, stormer som Kriger imod mig.

“Giymek için çul diktim, Gururumu ayak altına aldım.

Over min Hud har jeg syet Sæk og boret mit Horn i Støvel;

Ağlamaktan yüzüm kızardı, Gözlerimin altı morardı.

mit Ansigt er rødt af Gråd, mine Øjenlåg hyllet i Mørke,

Yine de ellerim şiddetten uzak, Duam içtendir.

skønt der ikke er Vold i min Hånd, og skønt min Bøn er ren!

“Ey toprak, kanımı örtme, Feryadım asla dinmesin.

Dølg ikke, Jord, mit Blod, mit Skrig komme ikke til Hvile!

Daha şimdiden tanığım göklerde, Beni savunan yücelerdedir.

Alt nu er mit Vidne i Himlen, min Talsmand er i det høje;

Dostlarım benimle eğleniyor, Gözlerim Tanrı’ya yaş döküyor;

gid min Ven lod sig finde! Mit Øje vender sig med Tårer til Gud,

Tanrı kendisiyle insan arasında İnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.

at han skifter Ret mellem Manden og Gud, mellem Mennesket og hans Ven!

“Çünkü birkaç yıl sonra, Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.

Thi talte er de kommende År, jeg skal ud på en Færd, jeg ej vender hjem fra.