Ecclesiastes 7

[] İyi ad hoş kokulu yağdan, Ölüm günü doğum gününden iyidir.

Godt Navn er bedre end ypperlig Salve, Dødsdag bedre end Fødselsdag;

Yas evine gitmek, şölen evine gitmekten iyidir. Çünkü her insanın sonu ölümdür, Yaşayan herkes bunu aklında tutmalı.

bedre at gå til et Sørgehus end at gå til et Gildehus; thi hist er alle Menneskers Ende, og de levende bør tage det til Hjerte

Üzüntü gülmekten iyidir, Çünkü yüz mahzun olunca yürek sevinir.

Bedre Græmmelse end Latter, thi er Minerne mørke, har Hjertet det godt.

Bilge kişinin aklı yas evindedir, Akılsızın aklıysa şenlik evinde.

De vises Hjerte er i Sørgehuset. Tåbernes Hjerte i Glædeshuset.

Bilgenin azarını işitmek, Akılsızın türküsünü işitmekten iyidir.

Bedre at høre på Vismands Skænd end at høre på Tåbers Sang.

Çünkü akılsızın gülmesi, Kazanın altındaki çalıların çatırtısı gibidir. Bu da boştur.

Som Tjørnekvistes Knitren under Gryden er Tåbers Latter; også det er Tomhed.

Haksız kazanç bilgeyi delirtir, Rüşvet karakteri bozar.

Thi uredelig Vinding gør Vismand til Dåre, og Stikpenge ødelægger Hjertet.

Bir olayın sonu başlangıcından iyidir. Sabırlı kibirliden iyidir.

En Sags Udgang er bedre end dens Indgang, Tålmod er bedre end Hovmod.

[] Çabuk öfkelenme, Çünkü öfke akılsızların bağrında barınır.

Vær ikke hastig i dit Sind til at græmmes, thi Græmmelse bor i Tåbers Bryst.

“Neden geçmiş günler bugünlerden iyiydi?” diye sorma, Çünkü bu bilgece bir soru değil.

Spørg ikke: "Hvoraf kommer det, at de gamle Dage var bedre end vore?" Thi således spørger du ikke med Visdom.

Bilgelik miras kadar iyidir, Güneşi gören herkes için yararlıdır.

Bedre er Visdom end Arv, en Fordel for dem, som skuer Solen;

Bilgelik siperdir, para da siper, Bilginin yararı ise şudur: Bilgelik ona sahip olan kişinin yaşamını korur.

thi Visdom skygger, som Penge skygger, men Kundskabs Fortrin er dette, at Visdom holder sin Mand i Live.

Tanrı’nın yaptığını düşün: O’nun eğrilttiğini kim doğrultabilir?

Se på Guds Værk! Hvo kan rette, hvad han har gjort kroget?

İyi günde mutlu ol, Ama kötü günde dikkatle düşün; Tanrı birini öbürü gibi yaptı ki, İnsan kendisinden sonra neler olacağını bilmesin.

Vær ved godt Mod på den gode Dag og indse på den onde Dag, at Gud skabte denne såvel som hin, for at Mennesket ikke skal finde noget efter sig.

Boş ömrümde şunları gördüm: Doğru insan doğruluğuna karşın ölüyor, Kötü insanın ise, kötülüğüne karşın ömrü uzuyor.

Begge Dele så jeg i mine tomme Dage: Der er retfærdige, som omkommer i deres Retfærdighed, og der er gudløse, som lever længe i deres Ondskab.

Ne çok doğru ol ne de çok bilge. Niçin kendini yok edesin?

Vær ikke alt for retfærdig og te dig ikke overvættes viis; hvorfor vil du ødelægge dig selv?

Ne çok kötü ol ne de akılsız. Niçin vaktinden önce ölesin?

Vær ikke alt for gudløs og vær ingen Dåre; hvorfor vil du dø i Utide?

Birini tutman iyidir, Öbüründen de elini çekme. Çünkü Tanrı’ya saygı duyan ikisini de başarır.

Det bedste er, at du fastholder det ene og ikke slipper det andet; thi den, der frygter Gud, vil undgå begge Farer.

Bilgelik, bilge kişiyi kentteki on yöneticiden daha güçlü kılar.

Visdom gør Vismand stærkere end ti Magthavere i Byen.

Çünkü yeryüzünde hep iyilik yapan, Hiç günah işlemeyen doğru insan yoktur.

Thi intet Menneske er så retfærdigt på Jorden, at han kun gør gode Gerninger og aldrig synder.

İnsanların söylediği her söze aldırma, Yoksa uşağının bile sana sövdüğünü duyabilirsin.

Giv ikke Agt på alle de Ord, Folk siger, at du ikke skal høre din Træl forbande dig;

Çünkü sen de birçok kez Başkalarına sövdüğünü pekâlâ biliyorsun.

thi du ved med dig selv, at også du mange Gange har forbandet andre.

Bütün bunları bilgelikle denedim: “Bilge olacağım” dedim. Ama bu beni aşıyordu.

Alt dette ransagede jeg med Visdom; jeg tænkte: "Jeg vil vorde viis." Men Visdom holdt sig langt fra mig;

Bilgelik denen şey Uzak ve çok derindir, onu kim bulabilir?

Tingenes Grund er langt borte, så dyb, så dyb; hvem kan finde den?

Böylece, bilgelik ve çözüm aramaya, incelemeye, kavramaya, Kötülüğün akılsızlık, akılsızlığın delilik olduğunu anlamaya kafa yordum.

Jeg tog mig for at vende min Hu til Kundskab og Granskning og til at søge efter Visdom og sikker Viden og til at kende, at Gudløshed er Tåbelighed, Dårskab Vanvid.

Kimi kadını ölümden acı buldum. O kadın ki, kendisi tuzak, yüreği kapan, elleri zincirdir. Tanrı’nın hoşnut kaldığı insan ondan kaçar, Günah işleyense ona tutsak olur.

Og beskere end Døden fandt jeg Kvinden, thi hun er et Fangegarn; hendes Hjerfe er et Net og hendes Arme Lænker. Den, som er Gud kær, undslipper hende, men Synderen bliver hendes Fange.

Vaiz diyor ki, “Şunu gördüm: Bir çözüm bulmak için Bir şeyi öbürüne eklerken

Se, det fandt jeg ud, sagde Prædikeren, ved at lægge det ene til det andet for at drage min Slutning.

–Araştırıp hâlâ bulamazken– Binde bir adam buldum, Ama aralarında bir kadın bulamadım.

Hvad min Sjæl stadig søgte, men ikke fandt, er dette: Een Mand fandt jeg blandt tusind, men en Kvinde fandt jeg ikke i hele Flokken.

Bulduğum tek şey: Tanrı insanları doğru yarattı, Oysa onlar hâlâ karmaşık çözümler arıyorlar.”

Dog se, det fandt jeg, at Gud har skabt Menneskene, som de bør være; men de har så mange sære Ting for.