Ecclesiastes 10

Ölü sinekler attarın ıtırını kokutur. Biraz aptallık da bilgeliği ve saygınlığı bastırır.

Døde Fluer gør Salveblanderens Olie stinkende, lidt Dårskab ødelægger Visdommens Værd.

Bilgenin yüreği hep doğruya eğilimlidir, Akılsızın ise, hep yanlışa.

Den vise har sin Forstand tilhøjre, Tåben har sin til venstre,

Yolda yürürken bile akılsızın aklı kıttır, Akılsız olduğunu herkese gösterir.

Hvor Dåren end færdes, svigter hans Forstand, og han røber for alle, at han er en Dåre.

Yöneticinin öfkesi sana karşı alevlenirse, Yerinden ayrılma; Çünkü serinkanlılık büyük yanlışları bastırır.

Når en Herskers Vrede rejser sig mod dig, forlad ikke derfor din Plads; thi Sagtmodighed hindrer store Synder.

Güneşin altında gördüğüm bir haksızlık var, Yöneticiden kaynaklanan bir yanlışı andırıyor:

Der er et Onde, jeg så under Solen; det ser ud som et Misgreb af ham, som har Magten:

Zenginler düşük makamlarda otururken, Aptallar yüksek makamlara atanıyor.

Dårskab sættes i Højsædet, nederst sidder de rige.

Köleleri at sırtında, Önderleri yerde köleler gibi yürürken gördüm.

Trælle så jeg højt til Hest og Høvdinger til Fods som Trælle.

[] Çukur kazan içine kendi düşer, Duvarda gedik açanı yılan sokar.

Den, som graver en Grav, falder selv deri; den, som nedbryder en Mur, ham bider en Slange;

Taş çıkaran taştan incinir, Odun yaran tehlikeye girer.

den, som bryder Sten, kan såre sig på dem; den, som kløver Træ, er i Fare.

Balta körse, ağzı bilenmemişse, Daha çok güç gerektirir; Ama bilgelik başarı doğurur.

Når Øksen er sløv og dens Æg ej hvæsses, må Kraft lægges i; men den dygtiges Fortrin er Visdom.

Yılan büyü yapılmadan önce sokarsa, Büyücünün yararı olmaz.

Bider en Slange, før den besværges, har Besværgeren ingen Gavn af sin Kunst.

Bilgenin ağzından çıkan sözler benimsenir, Oysa akılsız kendi ağzıyla yıkımına yol açar.

Ord fra Vismands Mund vinder Yndest, en Dåres Læber bringer ham Våde;

Sözünün başı aptallık, Sonu zırdeliliktir.

hans Tale begynder med Dårskab og ender med den værste Galskab.

Akılsız konuştukça konuşur. Kimse ne olacağını bilmez. Kim ona kendisinden sonra ne olacağını bildirebilir?

Tåben bruger mange Ord. Ej ved Mennesket, hvad der skal ske; hvad der efter hans Død skal ske, hvo siger ham det?

Akılsızın emeği kendini öylesine yıpratır ki, Kente bile nasıl gideceğini bilemez.

Dårens Flid gør ham træt, thi end ikke til Bys ved han Vej.

Kralın bir çocuksa, Önderlerin sabah şölen veriyorsa, vay sana, ey ülke!

Ve dig, du Land, hvis Konge er en Dreng og hvis Fyrster holder Gilde ved Gry.

Kralın soyluysa, Önderlerin sarhoşluk için değil Güçlenmek için vaktinde yemek yiyorsa, ne mutlu sana, ey ülke!

Held dig; du Land, hvis Konge er ædelbåren, hvis Fyrster holder Gilde til sømmelig Tid som Mænd og ikke som drankere.

Tembellikten dam çöker, Miskinlikten çatı akar.

Ved Ladhed synker Bjælkelaget; når Hænderne slappes, drypper det i Huset.

Şölen eğlenmek için yapılır, Şarap yaşama sevinç katar, Paraysa her ihtiyacı karşılar.

Til Morskab holder man Gæstebud, og Vin gør de levende glade; men Penge skaffer alt til Veje.

İçinden bile krala sövme, Yatak odanda zengine lanet etme, Çünkü gökte uçan kuşlar haber taşır, Kanatlı varlıklar söylediğini aktarır.

End ikke i din Tanke må du bande en Konge, end ikke i dit Sovekammer en, som er rig; thi Himlens Fugle kan udsprede Ordet, de vingede røbe, hvad du siger.