Psalms 22

[] Tanrım, Tanrım, beni neden terk ettin? Niçin bana yardım etmekten, Haykırışıma kulak vermekten uzak duruyorsun?

Přednímu zpěváku k času jitřnímu, žalm Davidův.

Ey Tanrım, gündüz sesleniyorum, yanıt vermiyorsun, Gece sesleniyorum, yine rahat yok bana.

Bože můj, Bože můj, pročež jsi mne opustil? Vzdálils se od spasení mého a od slov naříkání mého.

Oysa sen kutsalsın, İsrail’in övgüleri üzerine taht kuran sensin.

Bože můj, přes celý den volám, a neslyšíš, i v noci, a nemohu se utajiti.

Sana güvendiler atalarımız, Sana dayandılar, onları kurtardın.

Ty zajisté jsi svatý, zůstávající vždycky k veliké chvále Izraelovi.

Sana yakarıp kurtuldular, Sana güvendiler, aldanmadılar.

V toběť doufali otcové naši, doufali, a vysvobozovals je.

Ama ben insan değil, toprak kurduyum, İnsanlar beni küçümsüyor, halk hor görüyor.

K tobě volávali, a spomáhals jim; v tobě doufali, a nebývali zahanbeni.

[] Beni gören herkes alay ediyor, Sırıtıp baş sallayarak diyorlar ki,

Já pak červ jsem, a ne člověk, útržka lidská a povrhel vůbec.

[] “Sırtını RAB’be dayadı, kurtarsın bakalım onu, Madem onu seviyor, yardım etsin!”

Všickni, kteříž mne vidí, posmívají se mi, ošklebují se, a hlavami potřásají, říkajíce:

Oysa beni ana rahminden çıkaran, Ana kucağındayken sana güvenmeyi öğreten sensin.

Spustiltě se na Hospodina, nechť ho vysvobodí; nechať jej vytrhne, poněvadž se mu v něm zalíbilo.

Doğuşumdan beri sana teslim edildim, Ana rahminden beri Tanrım sensin.

Ješto ty jsi, kterýž jsi mne vyvedl z života, ustaviv mne v doufání při prsích matky mé.

Benden uzak durma! Çünkü sıkıntı yanıbaşımda, Yardım edecek kimse yok.

Na tebeť jsem uvržen od narození svého, od života matky mé Bůh můj ty jsi.

Boğalar kuşatıyor beni, Azgın Başan boğaları sarıyor çevremi.

Nevzdalujž se ode mne, nebo ssoužení blízké jest, a nemám spomocníka.

Kükreyerek avını parçalayan aslanlar gibi Ağızlarını açıyorlar bana.

Obkličujíť mne býkové mnozí, silní volové z Bázan obstupují mne.

Su gibi dökülüyorum, Bütün kemiklerim oynaklarından çıkıyor; Yüreğim balmumu gibi içimde eriyor.

Otvírají na mne ústa svá, jako lev rozsapávající a řvoucí.

[] Gücüm çömlek parçası gibi kurudu, Dilim damağıma yapışıyor; Beni ölüm toprağına yatırdın.

Jako voda rozplynul jsem se, a rozstoupily se všecky kosti mé, a srdce mé jako vosk rozpustilo se u prostřed vnitřností mých.

Köpekler kuşatıyor beni, Kötüler sürüsü çevremi sarıyor, Ellerimi, ayaklarımı deliyorlar.

Vyprahla jako střepina síla má, a jazyk můj přilnul k dásním mým, anobrž v prachu smrti položils mne.

Bütün kemiklerimi sayar oldum, Gözlerini dikmiş, bana bakıyorlar.

Nebo psi obskočili mne, rota zlostníků oblehla mne, zprobijeli ruce mé i nohy mé.

[] Giysilerimi aralarında paylaşıyor, Elbisem için kura çekiyorlar.

Mohl bych sčísti všecky kosti své, oni pak hledí na mne, a dívají se mi.

Ama sen, ya RAB, uzak durma; Ey gücüm benim, yardımıma koş!

Dělí mezi sebou roucha má, a o můj oděv mecí los.

Canımı kılıçtan, Biricik hayatımı köpeğin pençesinden kurtar!

Ale ty, Hospodine, nevzdalujž se, sílo má, přispěj k spomožení mému.

Kurtar beni aslanın ağzından, Yaban öküzlerinin boynuzundan. Yanıt ver bana!

Vychvať od meče duši mou, a z moci psů jedinkou mou.

[] Adını kardeşlerime duyurayım, Topluluğun ortasında sana övgüler sunayım:

Zachovej mne od úst lva, a od rohů jednorožcových vyprosť mne.

Ey sizler, RAB’den korkanlar, O’na övgüler sunun! Ey Yakup soyu, O’nu yüceltin! Ey İsrail soyu, O’na saygı gösterin!

I budu vypravovati bratřím svým o jménu tvém, u prostřed shromáždění chváliti tě budu, řka:

Çünkü O mazlumun çektiği sıkıntıyı hafife almadı, Ondan tiksinmedi, yüz çevirmedi; Kendisini yardıma çağırdığında ona kulak verdi.

Kteříž se bojíte Hospodina, chvalte jej, všecko símě Jákobovo ctěte jej, a boj se ho všecka rodino Izraelova.

Övgü konum sen olacaksın büyük toplulukta, Senden korkanların önünde yerine getireceğim adaklarımı.

Nebo nepohrdá, ani se odvrací od trápení ztrápeného, aniž skrývá tváři své od něho, nýbrž když k němu volá, vyslýchá jej.

Yoksullar yiyip doyacak, RAB’be yönelenler O’na övgü sunacak. Sonsuza dek ömrünüz tükenmesin!

O tobě chvála má v shromáždění velikém, sliby své plniti budu před těmi, kteříž se bojí tebe.

Yeryüzünün dört bucağı anımsayıp RAB’be dönecek, Ulusların bütün soyları O’nun önünde yere kapanacak.

Jísti budou tiší a nasyceni budou, chváliti budou Hospodina ti, kteříž ho hledají, živo bude srdce vaše na věky.

Çünkü egemenlik RAB’bindir, Ulusları O yönetir.

Rozpomenou a obrátí se k Hospodinu všecky končiny země, a skláněti se budou před ním všecky čeledi národů.

Yeryüzündeki bütün zenginler doyacak Ve O’nun önünde yere kapanacak, Toprağa gidenler, Ölümlerine engel olamayanlar, Eğilecekler O’nun önünde.

Nebo Hospodinovo jest království, a onť panuje nad národy.

Gelecek kuşaklar O’na kulluk edecek, Rab yeni kuşaklara anlatılacak.

Jísti budou a skláněti se před ním všickni tuční země, jemu se klaněti budou všickni sstupující do prachu, a kteříž duše své nemohou při životu zachovati.

O’nun kurtarışını, “Rab yaptı bunları” diyerek, Henüz doğmamış bir halka duyuracaklar.

Símě jejich sloužiti mu bude, a přičteno bude ku Pánu v každém věku. [ (Psalms 22:32) Přijdouť, a lidu, kterýž z nich vyjde, vypravovati budou spravedlnost jeho; nebo ji skutkem vykonal. ]