Psalms 132

Ya RAB, Davut’un hatırı için, Çektiği bütün zorlukları, Sana nasıl ant içtiğini, Yakup’un güçlü Tanrısı’na adak adadığını anımsa:

Píseň stupňů. Pamětliv buď, Hospodine, na Davida i na všecka trápení jeho,

Ya RAB, Davut’un hatırı için, Çektiği bütün zorlukları, Sana nasıl ant içtiğini, Yakup’un güçlü Tanrısı’na adak adadığını anımsa:

Jak se přísahou zavázal Hospodinu, a slib učinil Nejmocnějšímu Jákobovu, řka:

“Evime gitmeyeceğim, Yatağıma uzanmayacağım,

Jistě že nevejdu do stánku domu svého, a nevstoupím na postel ložce svého,

Gözlerime uyku girmeyecek, Göz kapaklarım kapanmayacak,

Aniž dám očím svým usnouti, ani víčkám svým zdřímati,

RAB’be bir yer, Yakup’un güçlü Tanrısı’na bir konut buluncaya dek.”

Dokudž nenajdu místa Hospodinu, k příbytkům Nejmocnějšímu Jákobovu.

[] Antlaşma Sandığı’nın Efrata’da olduğunu duyduk, Onu Yaar kırlarında bulduk.

Aj, uslyšavše o ní, že byla v kraji Efratském, našli jsme ji na polích Jaharských.

“RAB’bin konutuna gidelim, Ayağının taburesi önünde tapınalım” dedik.

Vejdemeť již do příbytků jeho, a skláněti se budeme u podnoží noh jeho.

Çık, ya RAB, yaşayacağın yere, Gücünü simgeleyen sandıkla birlikte.

Povstaniž, Hospodine, a vejdi do odpočinutí svého, ty i truhla velikomocnosti tvé.

Kâhinlerin doğruluğu kuşansın, Sadık kulların sevinç çığlıkları atsın.

Kněží tvoji ať se zobláčejí v spravedlnost, a svatí tvoji ať vesele prozpěvují.

Kulun Davut’un hatırı için, Meshettiğin krala yüz çevirme.

Pro Davida služebníka svého neodvracejž tváři pomazaného svého.

[] RAB Davut’a kesin ant içti, Andından dönmez: “Senin soyundan birini tahtına oturtacağım.

Učinilť jest Hospodin pravdomluvnou přísahu Davidovi, aniž se od ní uchýlí, řka: Z plodu života tvého posadím na trůn tvůj.

Eğer oğulların antlaşmama, Vereceğim öğütlere uyarlarsa, Onların oğulları da sonsuza dek Senin tahtına oturacak.”

Budou-li ostříhati synové tvoji smlouvy mé a svědectví mých, kterýmž je vyučovati budu, také i synové jejich až na věky seděti budou na stolici tvé.

Çünkü RAB Siyon’u seçti, Onu konut edinmek istedi.

Neboť jest vyvolil Hospodin Sion, oblíbil jej sobě za svůj příbytek, řka:

“Sonsuza dek yaşayacağım yer budur” dedi, “Burada oturacağım, çünkü bunu kendim istedim.

Toť bude obydlí mé až na věky, tuť přebývati budu, nebo jsem sobě to oblíbil.

Çok bereketli kılacağım erzağını, Yiyecekle doyuracağım yoksullarını.

Potravu jeho hojným požehnáním rozmnožím, chudé jeho chlebem nasytím,

Kurtuluşla donatacağım kâhinlerini; Hep sevinç ezgileri söyleyecek sadık kulları.

A kněží jeho v spasení zobláčím, a svatí jeho vesele prozpěvovati budou.

[] Burada Davut soyundan güçlü bir kral çıkaracağım, Meshettiğim kralın soyunu Işık olarak sürdüreceğim.

Tuť způsobím, aby zkvetl roh Davidův; připravím svíci pomazanému svému.

Düşmanlarını utanca bürüyeceğim, Ama onun başındaki taç parıldayacak.”

Nepřátely jeho v hanbu zobláčím, nad ním pak kvésti bude koruna jeho.