Lamentations 5

Anımsa, ya RAB, başımıza geleni, Bak da utancımızı gör.

Rozpomeň se, Hospodine, co se nám děje; popatř a viz pohanění naše.

Mülkümüz yabancılara geçti, Evlerimiz ellere.

Dědictví naše obráceno jest k cizím, domové naši k cizozemcům.

Öksüz kaldık, babasız, Annelerimiz dul kadınlara döndü.

Sirotci jsme a bez otce, matky naše jsou jako vdovy.

Suyumuzu parayla içtik, Odunumuzu parayla almak zorunda kaldık.

Vody své za peníze pijeme, dříví naše za záplatu přichází.

Bizi kovalayanlar ensemizde, Yorgun düştük, rahatımız yok.

Na hrdle svém protivenství snášíme, pracujeme, nedopouští se nám odpočinouti.

Ekmek için Mısır’a, Asur’a el açtık.

Egyptským podáváme ruky i Assyrským, abychom nasyceni byli chlebem.

Atalarımız günah işledi, Ama artık onlar yok; Suçlarının cezasını biz yüklendik.

Otcové naši hřešili, není jich, my pak trestáni po nich neseme.

Köleler üstümüzde saltanat sürüyor, Bizi ellerinden kurtaracak kimse yok.

Služebníci panují nad námi; není žádného, kdo by vytrhl z ruky jejich.

Çöldeki kılıçlı haydutlar yüzünden Ekmeğimizi canımız pahasına kazanıyoruz.

S opovážením se života svého hledáme chleba svého, pro strach meče i na poušti.

Kıtlığın yakıcı sıcağından Derimiz fırın gibi kızardı.

Kůže naše jako pec zčernaly od náramného hladu.

Siyon’da kadınların, Yahuda kentlerinde erden kızların ırzına geçtiler.

Ženám na Sionu i pannám v městech Judských násilé činí.

Önderler ellerinden asıldı, Yaşlılar saygı görmedi.

Knížata rukou jejich zvěšena jsou, osoby starých nemají v poctivosti.

Değirmen taşını gençler çevirdi, Çocuklar odun yükü altında tökezledi.

Mládence k žernovu berou, a pacholata pod dřívím klesají.

Yaşlılar kent kapısında oturmaz oldu, Gençler saz çalmaz oldu.

Starci sedati v branách přestali a mládenci od zpěvů svých.

Yüreğimizin sevinci durdu, Oyunumuz yasa döndü.

Přestala radost srdce našeho, obrátilo se v kvílení plésání naše.

Taç düştü başımızdan, Vay başımıza! Çünkü günah işledik.

Spadla koruna s hlavy naší; běda nám již, že jsme hřešili.

Bu yüzden yüreğimiz baygın, Bunlardan ötürü gözlerimiz karardı.

Protoť jest mdlé srdce naše, pro tyť věci zatměly se oči naše,

Viran olan Siyon Dağı’nın üstünde Çakallar geziyor!

Pro horu Sion, že zpuštěna jest; lišky chodí po ní.

[] Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Egemenliğin kuşaklar boyu sürer.

Ty Hospodine, na věky zůstáváš, a stolice tvá od národu do pronárodu.

Niçin bizi hep unutuyorsun, Neden bizi uzun süre terk ediyorsun?

Proč se zapomínáš na věky na nás, a opouštíš nás za tak dlouhé časy?

Bizi kendine döndür, ya RAB, döneriz, Eski günlerimizi geri ver.

Obrať nás, ó Hospodine, k sobě,a obráceni budeme; obnov dny naše, jakž byly za starodávna.

Bizi büsbütün attıysan, Bize çok öfkelenmiş olmalısın.

Nebo zdali všelijak zavržeš nás, a hněvati se budeš na nás velice?