Job 5

“Haydi çağır, seni yanıtlayan çıkacak mı? Meleklerin hangisine yöneleceksin?

Zavolejž tedy, dá-liť kdo odpověd? A k kterému se z svatých obrátíš?

Aptalı üzüntü öldürür, Budalayı kıskançlık bitirir.

Pakli k bláznu, zahubí ho rozhněvání, a nesmyslného zabije prchlivost.

Ben aptalın kök saldığını görünce, Hemen yurduna lanet ettim.

Jáť jsem viděl blázna, an se vkořenil, ale hned jsem zle tušil příbytku jeho, řka:

Çocukları güvenlikten uzak, Mahkeme kapısında ezilir, Savunan çıkmaz.

Vzdáleniť jsou synové jeho od spasení; nebo potříni budou v bráně, aniž bude, kdo by je vytrhl.

Ürününü açlar yer, Dikenler arasındakini bile toplarlar; Mallarını susamışlar yutmak ister.

Obilé jeho zžíře hladovitý, a i z prostřed trní je vychvátí; nadto sehltí násilník statek takových.

Çünkü dert topraktan çıkmaz, Sıkıntı yerden bitmez.

Neboť nepochází z prachu trápení, aniž se z země pučí bída.

Havaya uçuşan kıvılcımlar gibi Sıkıntı çekmek için doğar insan.

Ale člověk rodí se k bídě, tak jako jiskry z uhlí zhůru létají.

“Oysa ben Tanrı’ya yönelir, Davamı O’na bırakırdım.

Jistě žeť bych já hledal Boha silného, a jemu bych předložil při svou,

Anlayamadığımız büyük işler, Sayısız şaşılası işler yapan O’dur.

Kterýž činí věci veliké, nezpytatelné, divné, a jimž počtu není,

Yeryüzüne yağmur yağdırır, Tarlalara sular gönderir.

Kterýž dává déšť na zemi, a spouští vody na pole,

Düşkünleri yükseltir, Yaslıları esenliğe çıkarır.

Kterýž sází opovržené na místě vysokém, a žalostící vyvyšuje spasením,

Kurnazların oyununu bozar, Düzenlerini gerçekleştiremesinler diye.

Kterýž v nic obrací myšlení chytráků, tak aby nemohli k skutku přivésti ruce jejich ničeho,

[] Bilgeleri kurnazlıklarında yakalar, Düzenbazların oyunu son bulur.

Kterýž lapá moudré v chytrosti jejich; nebo rada převrácených bláznová bývá.

Gündüz karanlığa toslar, Öğlen, geceymiş gibi el yordamıyla ararlar.

Ve dne motají se jako ve tmách, a jako v noci šámají o poledni.

Yoksulu onların kılıç gibi ağzından Ve güçlünün elinden O kurtarır.

Kterýž zachovává od meče a od úst jejich, a chudého od ruky násilníka.

Yoksul umutlanır, Haksızlık ağzını kapar.

Máť zajisté nuzný naději, ale nepravost musí zacpati ústa svá.

[] “İşte, ne mutlu Tanrı’nın eğittiği insana! Bu yüzden Her Şeye Gücü Yeten’in yola getirişini küçümseme.

Aj, jak blahoslavený jest člověk, kteréhož tresce Bůh! A protož káráním Všemohoucího nepohrdej.

Çünkü O hem yaralar hem sarar, O incitir, ama elleri sağaltır.

Onť zajisté uráží, on i obvazuje; raní, ruka jeho také léčí.

Altı kez sıkıntıya düşsen seni kurtarır, Yedinci kez de sana zarar vermez.

Z šesti úzkostí vysvobodil by tebe, ano i v sedmi nedotklo by se tebe zlé.

Kıtlıkta ölümden, Savaşta kılıçtan seni O koruyacak.

V hladu vykoupil by tě od smrti, a v boji od moci meče.

Kamçılayan dillerden uzak kalacak, Yıkım gelince korkmayacaksın.

Když utrhá jazyk, byl bys skryt, aniž bys se bál zhouby, když by přišla.

Yıkıma, açlığa gülüp geçecek, Yabanıl hayvanlardan ürkmeyeceksin.

Zhouba a hlad buď tobě za smích, a nestrachuj se ani líté zvěři zemské.

Çünkü tarladaki taşlarla anlaşacaksın, Yabanıl hayvanlar seninle barışacak.

Nebo s kamením polním příměří tvé, a zvěř lítá polní pokoj zachová k tobě.

Çadırının güvenlik içinde olduğunu bilecek, Yurdunu yoklayınca eksik bulmayacaksın.

A shledáš, žeť stánek tvůj bude bezpečný, a navrátíš se zase k příbytku svému, a nezhřešíš.

Çocuklarının çoğalacağını bileceksin, Soyun ot gibi bitecek.

Shledáš také, žeť se rozmnoží símě tvé, a potomci tvoji jako bylina zemská.

Zamanında toplanan demetler gibi, Mezara dinç gireceksin.

Vejdeš v šedinách do hrobu, tak jako odnášíno bývá zralé obilí časem svým.

“İşte araştırdık, doğrudur, Onun için bunu dinle ve belle.”

Aj, toť jsme vyhledali, a takť jest; poslechniž toho, a schovej sobě to.