Ecclesiastes 10

Ölü sinekler attarın ıtırını kokutur. Biraz aptallık da bilgeliği ve saygınlığı bastırır.

Muchy mrtvé nasmrazují a nakažují mast apatekářskou; tak pro moudrost a slávu vzácného maličko bláznovství zohyžďuje.

Bilgenin yüreği hep doğruya eğilimlidir, Akılsızın ise, hep yanlışa.

Srdce moudrého jest po pravici jeho, ale srdce blázna po levici jeho.

Yolda yürürken bile akılsızın aklı kıttır, Akılsız olduğunu herkese gösterir.

I tehdáž, když blázen cestou jde, srdce jeho nedostatek trpí; nebo všechněm znáti dává, že blázen jest.

Yöneticinin öfkesi sana karşı alevlenirse, Yerinden ayrılma; Çünkü serinkanlılık büyük yanlışları bastırır.

Jestliže by duch toho, jenž panuje, povstal proti tobě, neopouštěj místa svého; nebo krotkost přítrž činí hříchům velikým.

Güneşin altında gördüğüm bir haksızlık var, Yöneticiden kaynaklanan bir yanlışı andırıyor:

Jest zlá věc, kterouž jsem viděl pod sluncem, totiž neprozřetelnost, kteráž pochází od vrchnosti,

Zenginler düşük makamlarda otururken, Aptallar yüksek makamlara atanıyor.

Že blázen postaven bývá v důstojnosti veliké, a bohatí že v nízkosti sedávají.

Köleleri at sırtında, Önderleri yerde köleler gibi yürürken gördüm.

Viděl jsem služebníky na koních, knížata pak, ana chodí pěšky jako služebníci.

[] Çukur kazan içine kendi düşer, Duvarda gedik açanı yılan sokar.

Kdo kopá jámu, upadá do ní; a kdo boří plot, ušťkne jej had.

Taş çıkaran taştan incinir, Odun yaran tehlikeye girer.

Kdo přenáší kamení, urazí se jím; a kdo štípá dříví, nebezpečenství bude míti od něho.

Balta körse, ağzı bilenmemişse, Daha çok güç gerektirir; Ama bilgelik başarı doğurur.

Jestliže se ztupí železo, a nenabrousí-li ostří jeho, tedy síly přičiniti musí; ale mnohem lépe může to spraviti moudrost.

Yılan büyü yapılmadan önce sokarsa, Büyücünün yararı olmaz.

Ušťkne-li had, než by zaklet byl, nic neprospějí slova zaklinače.

Bilgenin ağzından çıkan sözler benimsenir, Oysa akılsız kendi ağzıyla yıkımına yol açar.

Slova úst moudrého jsou příjemná, ale rtové blázna sehlcují jej.

Sözünün başı aptallık, Sonu zırdeliliktir.

Počátek slov úst jeho jest nemoudrost, a ostatek mluvení jeho pouhé bláznovství.

Akılsız konuştukça konuşur. Kimse ne olacağını bilmez. Kim ona kendisinden sonra ne olacağını bildirebilir?

Nebo blázen mnoho mluví, ješto neví člověk ten, co budoucího jest. To zajisté, co bude po něm, kdo mu oznámí?

Akılsızın emeği kendini öylesine yıpratır ki, Kente bile nasıl gideceğini bilemez.

Práce bláznů k ustání je přivodí, nebo neumí ani do města trefiti.

Kralın bir çocuksa, Önderlerin sabah şölen veriyorsa, vay sana, ey ülke!

Běda tobě, země, když král tvůj dítě jest, a knížata tvá ráno hodují.

Kralın soyluysa, Önderlerin sarhoşluk için değil Güçlenmek için vaktinde yemek yiyorsa, ne mutlu sana, ey ülke!

Blahoslavená jsi ty země, když král tvůj jest syn šlechetných, a knížata tvá, když čas jest, jídají pro posilnění, a ne pro opilství.

Tembellikten dam çöker, Miskinlikten çatı akar.

Ano pro lenost schází krov, a pro opuštění rukou kapává do domu.

Şölen eğlenmek için yapılır, Şarap yaşama sevinç katar, Paraysa her ihtiyacı karşılar.

Pro obveselení strojívají hody, a víno obveseluje život, peníze pak ke všemu dopomáhají.

İçinden bile krala sövme, Yatak odanda zengine lanet etme, Çünkü gökte uçan kuşlar haber taşır, Kanatlı varlıklar söylediğini aktarır.

Ani sám u sebe králi nezlořeč, ani v skrýších pokoje svého nezlořeč mocnějšímu; nebo pták nebeský donesl by hlas ten, a to, což křídla má, vyjevilo by řeč tvou.