Psalms 88

Ya RAB, beni kurtaran Tanrı, Gece gündüz sana yakarıyorum.

Pjesma. Psalam. Sinova Korahovih. Zborovođi. Po napjevu "Bolest". Za pjevanje. Poučna pjesma. Ezrahijca Hemana.

Duam sana erişsin, Kulak ver yakarışıma.

Jahve, Bože moj, vapijem danju, a noću naričem pred tobom.

Çünkü sıkıntıya doydum, Canım ölüler diyarına yaklaştı.

Neka dopre do tebe molitva moja, prigni uho k vapaju mome.

Ölüm çukuruna inenler arasında sayılıyorum, Tükenmiş gibiyim;

Jer mi je duša zasićena patnjama, moj se život bliži Podzemlju.

Ölüler arasına atılmış, Artık anımsamadığın, İlginden yoksun, Mezarda yatan cesetler gibiyim.

Broje me k onima što u grob silaze, postadoh sličan nemoćniku.

Beni çukurun dibine, Karanlıklara, derinliklere attın.

Među mrtvima moj je ležaj, poput ubijenih što leže u grobu kojih se više ne spominješ, od kojih si ustegao ruku.

Öfken üzerime çöktü, Dalga dalga kızgınlığınla beni ezdin. Sela

Smjestio si me u jamu duboku, u tmine, u bezdan.

Yakınlarımı benden uzaklaştırdın, İğrenç kıldın beni gözlerinde. Kapalı kaldım, çıkamıyorum.

Teško me pritišće ljutnja tvoja i svim me valima svojim prekrivaš.

Üzüntüden gözlerimin feri sönüyor, Her gün sana yakarıyorum, ya RAB, Ellerimi sana açıyorum.

Udaljio si od mene znance moje, Óučini da im gnusan budem: zatvoren sam, ne mogu izaći.

Harikalarını ölülere mi göstereceksin? Ölüler mi kalkıp seni övecek? Sela

Od nevolje oči mi gasnu: vapijem tebi, Jahve, iz dana u dan, za tobom ruke pružam.

Sevgin mezarda, Sadakatin yıkım diyarında duyurulur mu?

Zar na mrtvima činiš čudesa? Zar će sjene ustati i hvaliti tebe?

Karanlıklarda harikaların, Unutulmuşluk diyarında doğruluğun bilinir mi?

Zar se u grobu pripovijeda o tvojoj dobroti? O vjernosti tvojoj u Propasti?

Ama ben, ya RAB, yardıma çağırıyorum seni, Sabah duam sana varıyor.

Zar se u tmini objavljuju čudesa tvoja i tvoja pravda u Zaboravu?

Niçin beni reddediyorsun, ya RAB, Neden yüzünü benden gizliyorsun?

Ipak ja vapijem tebi, Jahve, prije jutra molitvom te pretječem.

Düşkünüm, gençliğimden beri ölümle burun burunayım, Dehşetlerinin altında tükendim.

Zašto, Jahve, odbacuješ dušu moju? Zašto sakrivaš lice od mene?

Şiddetli gazabın üzerimden geçti, Saçtığın dehşet beni yedi bitirdi.

Bijedan sam i umirem već od dječaštva, klonuh noseći tvoje strahote.

Bütün gün su gibi kuşattılar beni, Çevremi tümüyle sardılar.

Preko mene prijeđoše vihori tvojega gnjeva, strahote me tvoje shrvaše,

Eşi dostu benden uzaklaştırdın, Tek dostum karanlık kaldı.

okružuju me kao voda sveudilj, optječu me svi zajedno. [ (Psalms 88:19) Udaljio si od mene prijatelja i druga: mrak mi je znanac jedini. ]