Psalms 141

Seni çağırıyorum, ya RAB, yardımıma koş! Sana yakarınca sesime kulak ver!

Psalam. Davidov. Prizivljem te, Jahve, k meni pohitaj! Slušaj glas moj kojim tebi vapijem!

[] Duam önünde yükselen buhur gibi, El açışım akşam sunusu gibi kabul görsün!

Nek' mi se uzdigne molitva kao kad pred lice tvoje, podizanje mojih ruku nek' bude k'o prinos večernji!

Ya RAB, ağzıma bekçi koy, Dudaklarımın kapısını koru!

Na usta mi, Jahve, stražu postavi i stražare na vrata usana mojih!

Yüreğim kötülüğe eğilim göstermesin, Suç işleyenlerin fesadına bulaşmayayım; Onların nefis yemeklerini tatmayayım.

Ne daj da mi se srce zlu prikloni, da bezbožno počinim djela opaka; i u društvu zlotvora da ne blagujem poslastica njihovih!

Doğru insan bana vursa, iyilik sayılır, Azarlasa, başa sürülen yağ gibidir, Başım reddetmez onu. Çünkü duam hep kötülere karşıdır.

Nek' me samo udari pravednik, ljubav je što me kara, al' ulje grešničko neće mi glavu pomazat'; zloći njihovoj oprijet ću se uvijek svojom molitvom.

Önderleri kayalardan aşağı atılınca, Dinleyecekler tatlı sözlerimi.

Kad strovale niz hridinu suce njihove, razumjet će kako blage bjehu riječi moje.

Sabanla sürülüp yarılmış toprak gibi, Saçılmış kemiklerimiz ölüler diyarının ağzına.

Kao kad orač ore i para zemlju, tako će im se na rubu Podzemlja kosti rasuti.

Ancak gözlerim sende, ey Egemen RAB, Sana sığınıyorum, beni savunmasız bırakma!

U te su, Jahve, uprte oči moje, k tebi se utječem, ne daj da mi duša propadne!

Koru beni kurdukları tuzaktan, Suç işleyenlerin kapanlarından.

Čuvaj me od stupice koju postaviše meni, od zamki zločinaca!

Ben güvenlik içinde geçip giderken, Kendi ağlarına düşsün kötüler.

Nek' u vlastite zamke upadnu zlotvori, a ja neka im umaknem!