Job 39

“Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun? Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?

Znaš li kako se legu divokoze? Vidje li kako se mlade košute?

Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları? Doğurdukları zamanı biliyor musun?

Izbroji li koliko nose mjeseci, znaš li u koje doba se omlade?

Çöküp yavrularını doğurur, Kurtulurlar sancılarından.

Sagnuvši se, polegu lanad svoju i breme usred pustinje odlažu,

Güçlenir, kırda büyür yavrular, Gider, bir daha dönmezler.

a kad im porod ojača, poraste, ostave ga i ne vraćaju mu se.

“Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi, Kim bağlarını çözdü?

Tko dade divljem magarcu slobodu i tko to oglav skinu njemu s glave?

Yurt olarak ona bozkırı, Barınak olarak tuzlayı verdim.

U zavičaj mu dadoh ja pustinju i polja slana da ondje živuje.

Kentteki kargaşaya güler o, Sürücünün bağırdığını duymaz.

Buci gradova on se podruguje i ne sluša goničevih povika.

Otlamak için tepeleri dolaşır, Yeşillik arar.

Luta brdima, svojim pašnjacima, u potrazi za zeleni svakakvom.

“Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi? Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?

Možeš li slugom učinit' bivola, zadržat' ga noć jednu za jaslama?

Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin? Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?

Možeš li njega za brazdu prikovat' da ralo vuče po docima tvojim?

Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin? Ağır işini ona bırakabilir misin?

Možeš li se osloniti na njega jer je njegova snaga prevelika i prepustit' mu težak svoj posao?

Ekinini getireceğine, Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?

Misliš li tebi da će se vratiti i na gumno ti dotjerati žito?

“Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır, Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.

Krilima svojim noj trepće radosno, iako krila oskudnih i perja.

Devekuşu yumurtalarını yere bırakır, Onları kumda ısıtır,

On svoja jaja na zemlji ostavlja, povjerava ih pijesku da ih grije,

Ayak altında ezilebileceklerini, Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.

ne mareć' što ih zgazit' može noga ili nekakva divlja zvijer zgnječiti.

Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi, Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.

S nojićima k'o s tuđima postupa; što mu je trud zaludu, on ne mari.

Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış, Anlayıştan pay vermemiştir.

Jer Bog je njega lišio pameti, nije mu dao nikakva razbora.

Yine de koşmak için kabarınca Ata ve binicisine güler.

Ali kada na let krila raširi, tada se ruga konju i konjaniku.

“Sen mi ata güç verdin, Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?

Zar si ti konja obdario snagom zar si mu ti vrat grivom ukrasio?

Sen misin onu çekirge gibi sıçratan, Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?

Zar ti činiš da skače k'o skakavac, da u strah svakog nagoni hrzanjem?

Ayakları toprağı şiddetle eşer, Gücünden ötürü sevinçle coşar, Savaşçının üstüne yürür.

Kopitom zemlju veselo raskapa, neustrašivo srlja na oružje.

Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz, Kılıç önünde geri adım atmaz.

Strahu se ruga, ničeg se ne boji, ni pred mačem uzmaknuti neće.

Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve pala Üzerinde takırdar atın.

Na sapima mu zvekeće tobolac, koplje sijeva i ubojna sulica.

Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar, Boru çalınca duramaz yerinde.

Bijesan i nestrpljiv guta prostore; kad rog zasvira, tko će ga zadržat':

Boru çaldıkça, ‘Hi!’ diye kişner, Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini, Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.

na svaki zvuk roga on zarže: Ha! Izdaleka on ljuti boj već njuši, viku bojnu i poklič vojskovođa.

“Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor, Kanatlarını güneye doğru açıyor?

Zar po promislu tvojem lijeće soko i prema jugu krila svoja širi?

Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor, Yuvasını yükseklere kuruyor?

Zar se na nalog tvoj diže orao i vrh timora gnijezdo sebi vije?

Uçurum kenarlarında konaklıyor, Sivri kayalar onun kalesi.

Na litici on stanuje i noćÄi, na grebenima vrleti visokih.

Oradan gözetliyor yiyeceğini, Gözleri avını uzaktan seçiyor.

Odatle na plijen netremice vreba, oči njegove vide nadaleko.

[] Onun yavruları kanla beslenir, Leşler neredeyse, o da oradadır.”

Krvlju se hrane njegovi orlići; gdje je ubijenih, tamo je i on."