Job 31

“Gözlerimle antlaşma yaptım Şehvetle bir kıza bakmamak için.

Sa svojim očima savez sam sklopio da pogledat neću nijednu djevicu.

Çünkü insanın yukarıdan, Tanrı’dan payı nedir, Yücelerden, Her Şeye Gücü Yeten’den mirası ne?

A što mi je Bog odozgo dosudio, kakva mi je baština od Svesilnoga?

Kötüler için felaket, Haksızlık yapanlar için bela değil mi?

TÓa nije li nesreća za opakoga, a nevolja za one koji zlo čine?

Yürüdüğüm yolları görmüyor mu, Attığım her adımı saymıyor mu?

Ne proniče li on sve moje putove, ne prebraja li on sve moje korake?

“Eğer yalan yolunda yürüdümse, Ayağım hileye seğirttiyse,

Zar sam ikad u društvu laži hodio, zar mi je noga k prijevari hitjela?

–Tanrı beni doğru teraziyle tartsın, Kusursuz olduğumu görsün–

Nek' me na ispravnoj mjeri Bog izmjeri pa će uvidjeti neporočnost moju!

Adımım yoldan saptıysa, Yüreğim gözümü izlediyse, Ellerim pisliğe bulaştıysa,

Ako mi je korak s puta kad zašao, ako mi se srce za okom povelo, ako mi je ljaga ruke okaljala,

Ektiğimi başkaları yesin, Ekinlerim kökünden sökülsün.

neka drugi jede što sam posijao, neka sve moje iskorijene izdanke!

“Eğer gönlümü bir kadına kaptırdıysam, Komşumun kapısında pusuya yattıysam,

Ako mi zavede srce žena neka, ako za vratima svog bližnjeg kad vrebah,

Karım başkasının buğdayını öğütsün, Onunla başka erkekler yatsın.

neka moja žena drugom mlin okreće, neka s drugim svoju podijeli postelju!

Çünkü bu utanç verici, Yargılanması gereken bir suç olurdu.

Djelo bestidno time bih počinio, zločin kojem pravda treba da presudi,

Yıkım diyarına dek yakan bir ateştir o, Bütün ürünümü kökünden kavururdu.

užego vatru što žeže do Propasti i što bi svu moju sažgala ljetinu.

“Benimle ters düştüklerinde Kölemin ve hizmetçimin hakkını yemişsem,

Ako kada prezreh pravo sluge svoga il' služavke, sa mnom kad su se parbili,

Tanrı yargıladığında ne yaparım? Hesap sorduğunda ne yanıt veririm?

što ću učiniti kada Bog ustane? Što ću odvratit' kad račun zatraži?

Beni ana karnında yaratan onu da yaratmadı mı? Rahimde bize biçim veren O değil mi?

Zar nas oba on ne stvori u utrobi i jednako sazda u krilu majčinu?

“Eğer yoksulların dileğini geri çevirdimse, Dul kadının umudunu kırdımsa,

Ogluših li se na molbe siromaha ili rasplakah oči udovičine?

Ekmeğimi yalnız yedim, Öksüzle paylaşmadımsa,

Jesam li kada sam svoj jeo zalogaj a da ga nisam sa sirotom dijelio?

Gençliğimden beri öksüzü baba gibi büyütmedimse, Doğduğumdan beri dul kadına yol göstermedimse,

TÓa od mladosti k'o otac sam mu bio, vodio sam ga od krila materina!

Giysisi olmadığı için can çekişen birini Ya da örtüsü olmayan bir yoksulu gördüm de,

Zar sam beskućnika vidio bez odjeće ili siromaha kog bez pokrivača

Koyunlarımın yünüyle ısıtmadıysam, O da içinden beni kutsamadıysa,

a da mu bedra ne blagosloviše mene kad se runom mojih ovaca ogrija?

Mahkemede sözümün geçtiğini bilerek Öksüze el kaldırdımsa,

Ako sam ruku na nevina podigao znajuć' da mi je na vratima branitelj,

Kolum omuzumdan düşsün, Kol kemiğim kırılsın.

nek' se rame moje od pleća odvali i neka mi ruka od lakta otpadne!

Çünkü Tanrı’dan gelecek beladan korkarım, O’nun görkeminden ötürü böyle bir şey yapamam.

Jer strahote Božje na mene bi pale, njegovu ne bih odolio veličanstvu.

“Eğer umudumu altına bağladımsa, Saf altına, ‘Güvencim sensin’ dedimse,

Zar sam u zlato pouzdanje stavio i rekao zlatu: 'Sigurnosti moja!'

Servetim çok, Varlığımı bileğimle kazandım diye sevindimse,

Zar sam se veliku blagu radovao, bogatstvima koja su mi stekle ruke?

Işıldayan güneşe, Parıldayarak hareket eden aya bakıp da,

Zar se, gledajući sunce kako blista i kako mjesec sjajni nebom putuje,

İçimden ayartıldımsa, Elim onlara taptığımı gösteren bir öpücük yolladıysa,

moje srce dalo potajno zavesti da bih rukom njima poljubac poslao?

Bu da yargılanacak bir suç olurdu, Çünkü yücelerdeki Tanrı’yı yadsımış olurdum.

Grijeh bi to bio što za sudom vapije, jer Boga višnjega bih se odrekao.

“Eğer düşmanımın yıkımına sevindim, Başına kötülük geldi diye keyiflendimse,

Zar se obradovah nevolji dušmana i likovah kad ga je zlo zadesilo,

–Kimsenin canına lanet ederek Ağzımın günah işlemesine izin vermedim–

ja koji ne dadoh griješiti jeziku, proklinjući ga i želeći da umre?

Evimdeki insanlar, ‘Eyüp’ün verdiği etle Karnını doyurmayan var mı?’ diye sormadıysa,

Ne govorahu li ljudi mog šatora: 'TÓa koga nije on mesom nasitio'?

–Hiçbir yabancı geceyi sokakta geçirmezdi, Çünkü kapım her zaman yolculara açıktı–

Nikad nije stranac vani noćivao, putniku sam svoja otvarao vrata.

Kalabalıktan çok korktuğum, Boyların aşağılamasından yıldığım, Susup dışarı çıkmadığım için Suçumu bağrımda gizleyip Adem gibi isyanımı örttümse,

Zar sam grijehe svoje ljudima tajio, zar sam u grudima skrivao krivicu

Kalabalıktan çok korktuğum, Boyların aşağılamasından yıldığım, Susup dışarı çıkmadığım için Suçumu bağrımda gizleyip Adem gibi isyanımı örttümse,

jer sam se plašio govorkanja mnoštva i strahovao od prezira plemenskog te sam mučao ne prelazeć' svoga praga?

-“Keşke beni dinleyen biri olsa! İşte savunmamı imzalıyorum, Her Şeye Gücü Yeten bana yanıt versin! Hasmımın yazdığı tomar elimde olsa,

O, kad bi koga bilo da mene sasluša! Posljednju sam svoju riječ ja izrekao: na Svesilnom je sad da mi odgovori! Nek' mi optužnicu napiše protivnik,

Kuşkusuz onu omuzumda taşır, Taç gibi başıma koyardım.

i ja ću je nosit' na svome ramenu, čelo ću njome k'o krunom uresit'.

Attığım her adımı ona bildirir, Kendisine bir önder gibi yaklaşırdım.–

Dat ću mu račun o svojim koracima i poput kneza pred njega ću stupiti."

“Toprağım bana feryat ediyorsa, Sabanın açtığı yarıklar bir ağızdan ağlıyorsa,

Ako je na me zemlja moja vikala, ako su s njom brazde njezine plakale;

Ürününü para ödemeden yedimse Ya da üzerinde oturanların kalbini kırdımsa,

ako sam plodove jeo ne plativši i ako sam joj ojadio ratare,

Orada buğday yerine diken, Arpa yerine delice bitsin.” Eyüp’ün konuşması sona erdi.

[40a] neka mjesto žita po njoj niče korov, a mjesto ječma nek' posvud kukolj raste! [40b] Konac riječi Jobovih.