Job 16

Eyüp şöyle yanıtladı:

Job progovori i reče:

“Buna benzer çok şey duydum, Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.

"Koliko se takvih naslušah besjeda, kako ste mi svi vi mučni tješioci!

Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi? Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?

Ima li kraja tim riječima ispraznim? Što te goni da mi tako odgovaraš?

Yerimde siz olsaydınız, Ben de sizin gibi konuşabilirdim; Size karşı güzel sözler dizer, Başımı sallayabilirdim.

I ja bih mogao k'o vi govoriti da vam je duša na mjestu duše moje; i ja bih vas mog'o zasuti riječima i nad sudbom vašom tako kimat' glavom;

Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir, Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.

i ja bih mogao ustima vas hrabrit', i ne bih žalio trud svojih usana.

“Konuşsam bile acım dinmez, Sussam ne değişir?

Al' ako govorim, patnja se ne blaži, ako li zašutim, zar će me minuti?

Ey Tanrı, beni tükettin, Bütün ev halkımı dağıttın.

Zlopakost me sada shrvala posvema, čitava se rulja oborila na me.

Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu; Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.

Ustao je proti meni da svjedoči i u lice mi se baca klevetama.

Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni, Dişlerini gıcırdatıyor bana, Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.

Jarošću me svojom razdire i goni, škrgućuć' zubima obara se na me. Moji protivnici sijeku me očima,

İnsanlar bana dudak büküyor, Aşağılayarak tokat atıyor, Birleşiyorlar bana karşı.

prijeteći, na mene usta razvaljuju, po obrazima me sramotno ćuškaju, u čoporu svi tad navaljuju na me.

Tanrı haksızlara teslim ediyor beni, Kötülerin kucağına atıyor.

Da, zloćudnicima Bog me predao, u ruke opakih on me izručio.

Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni, Boynumdan tutup yere çaldı. Beni hedef yaptı kendine.

Mirno življah dok On ne zadrma mnome, za šiju me ščepa da bi me slomio.

Okçuları beni kuşatıyor, Acımadan böbreklerimi deşiyor, Ödümü yerlere döküyor.

Uze me za biljeg i strijelama osu, nemilosrdno mi bubrege probode i mojom žuči zemlju žednu natopi.

Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor, Dev gibi üzerime saldırıyor.

Na tijelu mi ranu do rane otvara, kao bijesan ratnik nasrće na mene.

“Giymek için çul diktim, Gururumu ayak altına aldım.

Tijelo sam golo u kostrijet zašio, zario sam čelo svoje u prašinu.

Ağlamaktan yüzüm kızardı, Gözlerimin altı morardı.

Zapalilo mi se sve lice od suza, sjena tamna preko vjeđa mi je pala.

Yine de ellerim şiddetten uzak, Duam içtendir.

A nema nasilja na rukama mojim, molitva je moja bila uvijek čista.

“Ey toprak, kanımı örtme, Feryadım asla dinmesin.

O zemljo, krvi moje nemoj sakriti i kriku mom ne daj nigdje da počine.

Daha şimdiden tanığım göklerde, Beni savunan yücelerdedir.

Odsad na nebu imam ja svjedoka, u visini gore moj stoji branitelj.

Dostlarım benimle eğleniyor, Gözlerim Tanrı’ya yaş döküyor;

Moja vika moj je odvjetnik kod Boga dok se ispred njega suze moje liju:

Tanrı kendisiyle insan arasında İnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.

o, da me obrani u parbi mojoj s Bogom ko što smrtnik brani svojega bližnjega.

“Çünkü birkaç yıl sonra, Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.

No životu mom su odbrojena ljeta, na put bez povratka meni je krenuti.