Job 17

“Yaşama gücüm tükendi, günlerim kısaldı, Mezar gözlüyor beni.

我的心灵消耗，我的日子灭尽；坟墓为我预备好了。

Çevremi alaycılar kuşatmış, Gözümü onların aşağılamasıyla açıp kapıyorum.

真有戏笑我的在我这里，我眼常见他们惹动我。

“Ey Tanrı, kefilim ol kendine karşı, Başka kim var bana güvence verecek?

愿主拿凭据给我，自己为我作保。在你以外谁肯与我击掌呢？

Çünkü onların aklını anlayışa kapadın, Bu yüzden onları zafere kavuşturmayacaksın.

因你使他们心不明理，所以你必不高举他们。

Para için dostlarını satan adamın Çocuklarının gözünün feri söner.

控告他的朋友、以朋友为可抢夺的，连他儿女的眼睛也要失明。

“Tanrı beni insanların diline düşürdü, Yüzüme tükürmekteler.

　神使我作了民中的笑谈；他们也吐唾沫在我脸上。

Kederden gözümün feri söndü, Kollarım bacaklarım çırpı gibi.

我的眼睛因忧愁昏花；我的百体好像影儿。

Dürüst insanlar buna şaşıyor, Suçsuzlar tanrısızlara saldırıyor.

正直人因此必惊奇；无辜的人要兴起攻击不敬虔之辈。

Doğrular kendi yolunu tutuyor, Elleri temiz olanlar gittikçe güçleniyor.

然而，义人要持守所行的道；手洁的人要力上加力。

“Ama siz, hepiniz gelin yine deneyin! Aranızda bir bilge bulamayacağım.

至于你们众人，可以再来辩论吧！你们中间，我找不著一个智慧人。

Günlerim geçti, tasarılarım, Dileklerim suya düştü.

我的日子已经过了；我的谋算、我心所想望的已经断绝。

Bu insanlar geceyi gündüze çeviriyorlar, Karanlığa ‘Işık yakındır’ diyorlar.

他们以黑夜为白昼，说：亮光近乎黑暗。

Ölüler diyarını evim diye gözlüyorsam, Yatağımı karanlığa seriyorsam,

我若盼望阴间为我的房屋，若下榻在黑暗中，

Çukura ‘Babam’, Kurda ‘Annem, kızkardeşim’ diyorsam,

若对朽坏说：你是我的父；对虫说：你是我的母亲姊妹；

Umudum nerede? Kim benim için umut görebilir?

这样，我的指望在哪里呢？我所指望的谁能看见呢？

Umut benimle ölüler diyarına mı inecek? Toprağa birlikte mi gireceğiz?”

等到安息在尘土中，这指望必下到阴间的门闩那里了。