Lamentations 3

RAB’bin gazap değneği altında acı çeken adam benim.

Аз съм човекът, който видя скръб от тоягата на Неговата ярост.

Beni güttü, Işıkta değil karanlıkta yürüttü.

Мен Той води и отведе в тъмнина, а не в светлина.

Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.

Само против мен обръща непрекъснато ръката Си цял ден.

Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.

Състари плътта ми и кожата ми, строши костите ми.

Beni kuşattı, Acı ve zahmetle sardı çevremi.

Загради ме и ме обкръжи с горчивина и мъка.

Çoktan ölmüş ölüler gibi Beni karanlıkta yaşattı.

Сложи ме да живея в тъмнина като отдавна умрелите.

Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum, Zincirimi ağırlaştırdı.

Обгради ме и не мога да изляза, утежни бронзовите ми окови.

Feryat edip yardım isteyince de Duama set çekiyor.

Също и когато викам и ридая, спира молитвата ми.

Yontma taşlarla yollarımı kesti, Dolaştırdı yollarımı.

Прегради пътищата ми с дялани камъни, изкриви пътеките ми.

Benim için O pusuya yatmış bir ayı, Gizlenmiş bir aslandır.

Стана ми като мечка в засада, като лъв в скришни места.

Yollarımı saptırdı, paraladı, Mahvetti beni.

Отби настрана пътищата ми и ме разкъса, опустоши ме.

Yayını gerdi, okunu savurmak için Beni nişangah olarak dikti.

Опъна лъка Си и ме постави като прицел на стрела.

Oklarını böbreklerime sapladı.

Заби в бъбреците ми стрелите на колчана Си.

Halkımın önünde gülünç düştüm, Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.

Станах за присмех на целия си народ и за тяхна подигравателна песен цял ден.

Beni acıya doyurdu, Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.

Насити ме с горчивини, напи ме с пелин.

Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı, Kül içinde diz çöktürdü bana.

Строши зъбите ми с кремък, стъпка ме в праха.

Esenlik yüzü görmedi canım, Mutluluğu unuttum.

Отблъснал си душата ми от мира, забравих благоденствието.

Bu yüzden diyorum ki, “Dermanım tükendi, RAB’den umudum kesildi.”

И казах: Погина силата ми и надеждата ми в ГОСПОДА.

Acımı, başıboşluğumu, Pelinotuyla ödü anımsa!

Спомни си скръбта ми и скитането ми, пелина и жлъчката!

Hâlâ onları düşünmekte Ve sıkılmaktayım.

Душата ми ги помни непрестанно и се е смирила в мен.

Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:

Това ще влагам в сърцето си, затова ще се надявам:

RAB’bin sevgisi hiç tükenmez, Merhameti asla son bulmaz;

Заради милостите на ГОСПОДА ние не се довършихме, защото милосърдията Му не свършват.

Her sabah tazelenir onlar, Sadakatin büyüktür.

Те се подновяват всяка сутрин, голяма е Твоята вярност.

“Benim payıma düşen RAB’dir” diyor canım, “Bu yüzden O’na umut bağlıyorum.”

Моят дял е ГОСПОД, казва душата ми, затова ще се надявам на Него.

RAB kendisini bekleyenler, O’nu arayan canlar için iyidir.

Добър е ГОСПОД към тези, които Го чакат, към душата, която Го търси.

RAB’bin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.

Добро е тихо да се очаква спасението от ГОСПОДА.

İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.

Добро е за човека да носи ярем в младостта си.

RAB insana boyunduruk takınca, İnsan tek başına oturup susmalı;

Нека седи насаме и мълчи, когато Господ му го е наложил.

Umudunu kesmeden yere kapanmalı,

Нека сложи устата си в пръстта — може би има надежда.

Kendisine vurana yanağını dönüp Utanca doymalı;

Нека подаде бузата си на онзи, който го бие, нека се насити с позор.

Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.

Защото Господ не отхвърля завинаги,

Dert verse de, Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;

а като е наскърбил, пак се смилява според многото Си милости.

Çünkü isteyerek acı çektirmez, İnsanları üzmez.

Защото не от сърце Той наскърбява и огорчава човешките синове.

Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,

Да се тъпчат под крака всички затворници на земята,

Yüceler Yücesi’nin huzurunda insan hakkını saptırmayı,

да се изкривява съдът на човека пред лицето на Всевишния,

Davasında insana haksızlık etmeyi Rab doğru bulmaz.

да се онеправдава човек в делото му — ГОСПОД няма ли да види?

Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?

Кой е този, който каза и се изпълни, без да е заповядал ГОСПОД?

İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesi’nin ağzından çıkmıyor mu?

Не излизат ли от устата на Всевишния и злото, и доброто?

İnsan, yaşayan insan Niçin günahlarının cezasından yakınır?

Защо се оплаква жив човек, и мъж за греховете си?

Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim, Yine RAB’be dönelim.

Нека изследваме и изпитаме пътищата си и нека се върнем при ГОСПОДА!

Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrı’ya açalım:

Нека издигнем сърцата си и ръцете си към Бога в небесата!

“Biz karşı çıkıp başkaldırdık, Sen bağışlamadın.

Ние съгрешихме и отстъпихме и Ти не ни прости.

Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın, Acımadan öldürdün.

Обви се с гняв и ни преследва, убива ни, без да ни пожалиш.

Dualar sana erişmesin diye Bulutları örtündün.

Обви се с облак, за да не проникне молитва.

Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.

Помия и измет ни направи сред народите.

Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.

Всичките ни врагове раззинаха устата си против нас.

Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.”

Ужас и яма ни сполетяха, опустошение и разрушение.

Kırılan halkım yüzünden Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.

Водни потоци лее окото ми заради разрушението на дъщерята на народа ми.

Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,

Окото ми пролива сълзи и не престава, защото няма отдих,

RAB göklerden bakıp görünceye dek.

докато ГОСПОД не се наведе и не погледне от небесата.

Kentimdeki kızların halini gördükçe Yüreğim sızlıyor.

Окото ми наскърбява душата ми заради всичките дъщери на града ми.

Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.

Постоянно ме гонят като птичка враговете ми без причина.

Beni sarnıca atıp öldürmek istediler, Üzerime taş attılar.

Отсякоха живота ми в рова и хвърлиха камък върху мен.

Sular başımdan aştı, “Tükendim” dedim.

Водите стигнаха над главата ми, казах: Отсечен съм!

Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;

Призовах Името Ти, ГОСПОДИ, от най-дълбокия ров.

Sesimi, “Ahıma, çağrıma kulağını kapama!” dediğimi duydun.

Ти чу гласа ми; не крий ухото Си от въздишките ми, от вика ми!

Seni çağırınca yaklaşıp, “Korkma!” dedin.

Ти се приближи в деня, когато Те призовах. Каза: Не бой се.

Davamı sen savundun, ya Rab, Canımı kurtardın.

Ти защити, Господи, делото на душата ми, изкупи живота ми.

Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB, Davamı sen gör.

Ти видя, ГОСПОДИ, онеправдаването ми, отсъди правото ми!

Benden nasıl öç aldıklarını, Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.

Ти видя цялото им отмъщение, всичките им замисли за мен.

Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.

Ти чу хулите им, ГОСПОДИ, всичките им замисли против мен,

Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.

говоренето на тези, които се надигнаха против мен, и хитрините им цял ден.

Oturup kalkışlarına bak, Alay konusu oldum türkülerine.

Виж сядането им и ставането им — аз съм им подигравателна песен.

Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.

Върни им, ГОСПОДИ, отплата според делата на ръцете им!

İnat etmelerini sağla, Lanetin üzerlerinden eksilmesin.

Дай им слепота на сърцето, Твоето проклятие да ги постигне!

Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.

Преследвай ги с гняв и ги изтреби изпод небесата ГОСПОДНИ!