John 2

Üçüncü gün Celile’nin Kana Köyü’nde bir düğün vardı. İsa’nın annesi de oradaydı.

На третия ден имаше сватба в Кана Галилейска и майката на Иисус беше там.

İsa’yla öğrencileri de düğüne çağrılmışlardı.

И Иисус и учениците Му бяха поканени на сватбата.

Şarap tükenince annesi İsa’ya, “Şarapları kalmadı” dedi.

И когато се свърши виното, майката на Иисус Му каза: Вино нямат.

İsa, “Anne, benden ne istiyorsun? Benim saatim daha gelmedi” dedi.

А Иисус й каза: Какво има между Мен и теб, жено? Часът Ми още не е дошъл.

Annesi hizmet edenlere, “Size ne derse onu yapın” dedi.

Майка Му каза на слугите: Каквото ви каже, направете.

Yahudiler’in geleneksel temizliği için oraya konmuş, her biri seksenle yüz yirmi litre alan altı taş küp vardı.

А там имаше шест каменни делви, поставени по обичая на юдейското очистване, които побираха по две или три мери.

İsa hizmet edenlere, “Küpleri suyla doldurun” dedi. Küpleri ağızlarına kadar doldurdular.

Иисус им каза: Напълнете делвите с вода. И те ги напълниха догоре.

Sonra hizmet edenlere, “Şimdi biraz alıp şölen başkanına götürün” dedi. Onlar da götürdüler.

Тогава им каза: Налейте сега и занесете на настойника на угощението. И те занесоха.

Şölen başkanı, şaraba dönüşmüş suyu tattı. Bunun nereden geldiğini bilmiyordu, oysa suyu küpten alan hizmetkârlar biliyorlardı. Şölen başkanı güveyi çağırıp, “Herkes önce iyi şarabı, çok içildikten sonra da kötüsünü sunar” dedi, “Ama sen iyi şarabı şimdiye dek saklamışsın.”

И когато настойникът на угощението вкуси от водата, сега превърната на вино, и не знаеше откъде беше – но слугите, които бяха напълнили водата, знаеха – настойникът на угощението повика младоженеца и му каза:

Şölen başkanı, şaraba dönüşmüş suyu tattı. Bunun nereden geldiğini bilmiyordu, oysa suyu küpten alan hizmetkârlar biliyorlardı. Şölen başkanı güveyi çağırıp, “Herkes önce iyi şarabı, çok içildikten sonra da kötüsünü sunar” dedi, “Ama sen iyi şarabı şimdiye dek saklamışsın.”

Всеки човек слага първо доброто вино, а по-долното – след като се понапият; ти си задържал доброто вино досега!

İsa bu ilk doğaüstü belirtisini Celile’nin Kana Köyü’nde gerçekleştirdi ve yüceliğini gösterdi. Öğrencileri de O’na iman ettiler.

Това извърши Иисус в Кана Галилейска като начало на знаменията Си и яви славата Си; и учениците Му повярваха в Него.

[] Bundan sonra İsa, annesi, kardeşleri ve öğrencileri Kefarnahum’a gidip orada birkaç gün kaldılar.

След това слезе в Капернаум – Той и майка Му, братята Му и учениците Му; и преседяха там не много дни.

[] Yahudiler’in Fısıh Bayramı yakındı. İsa da Yeruşalim’e gitti.

И като наближаваше Пасхата на юдеите, Иисус се изкачи към Ерусалим.

Tapınağın avlusunda sığır, koyun ve güvercin satanları, orada oturmuş para bozanları gördü.

И намери в храма продавачите на волове, овце и гълъби и тези, които седяха и разменяха пари;

İpten bir kamçı yaparak hepsini koyunlar ve sığırlarla birlikte tapınaktan kovdu, para bozanların paralarını döküp masalarını devirdi.

и като направи бич от върви, изпъди всички от храма, както и овцете и воловете; изсипа парите на тези, които разменяха пари, и прекатури масите им;

Güvercin satanlara, “Bunları buradan kaldırın, Babam’ın evini pazar yerine çevirmeyin!” dedi.

а на тези, които продаваха гълъбите, каза: Махнете ги оттук и не правете Бащиния Ми дом дом за търговия.

[] Öğrencileri, “Evin için gösterdiğim gayret beni yiyip bitirecek” diye yazılmış olan sözü hatırladılar.

Тогава учениците Му си спомниха, че е писано: ?Ревността за Твоя дом ще Ме изяде.“

Yahudi yetkililer İsa’ya, “Bunları yaptığına göre, bize nasıl bir belirti göstereceksin?” diye sordular.

Юдеите отговориха на това, като казаха: Какво знамение ще ни покажеш, тъй като правиш това?

[] İsa şu yanıtı verdi: “Bu tapınağı yıkın, üç günde onu yeniden kuracağım.”

В отговор Иисус им каза: Разрушете този храм и за три дни ще го издигна.

Yahudi yetkililer, “Bu tapınak kırk altı yılda yapıldı, sen onu üç günde mi kuracaksın?” dediler.

Тогава юдеите казаха: Този храм е бил граден четиридесет и шест години, и Ти ли за три дни ще го издигнеш?

Ama İsa’nın sözünü ettiği tapınak kendi bedeniydi.

Но Той говореше за храма на тялото Си.

İsa ölümden dirilince öğrencileri bu sözü söylediğini hatırladılar, Kutsal Yazı’ya ve İsa’nın söylediği bu söze iman ettiler.

И така, когато беше възкресен от мъртвите, учениците Му си спомниха, че беше казал това; и повярваха на Писанието и на думата, която Иисус беше говорил.

Fısıh Bayramı’nda İsa’nın Yeruşalim’de bulunduğu sırada gerçekleştirdiği belirtileri gören birçokları O’nun adına iman ettiler.

И когато беше в Ерусалим на Пасхата, по време на празника мнозина повярваха в Неговото Име, като гледаха знаменията, които вършеше.

Ama İsa bütün insanların yüreğini bildiği için onlara güvenmiyordu.

Но Иисус не им се доверяваше, защото познаваше всичките хора

İnsan hakkında kimsenin O’na bir şey söylemesine gerek yoktu. Çünkü kendisi insanın içinden geçenleri biliyordu.

и защото Той нямаше нужда да Му свидетелства някой за човека, понеже Сам знаеше какво има в човека.