Job 6

Eyüp şöyle yanıtladı:

Тогава Йов отговори и каза:

“Keşke üzüntüm tartılabilse, Acım teraziye konabilseydi!

О, да би се претеглила моята печал и да би се поставила с нея на везните и злочестината ми!

Denizlerin kumundan ağır gelirdi, Bu yüzden abuk sabuk konuştum.

Защото тогава тя би била по-тежка от пясъка на моретата — затова думите ми са били необмислени.

Çünkü Her Şeye Gücü Yeten’in okları içimde, Ruhum onların zehirini içiyor, Tanrı’nın dehşetleri karşıma dizildi.

Защото стрелите на Всемогъщия са вътре в мен и духът ми от отровата им пие; Божиите ужаси се опълчват против мен.

Otu olan yaban eşeği anırır mı, Yemi olan öküz böğürür mü?

Дивото магаре реве ли при тревата; или говедото мучи ли при храната си?

Tatsız bir şey tuzsuz yenir mi, Yumurta akında tat bulunur mu?

Яде ли се безвкусното без сол и има ли вкус в белтъка на яйцето?

Böyle yiyeceklere dokunmak istemiyorum, Beni hasta ediyorlar.

Душата ми отказваше да ги докосне, те ми станаха като безвкусното ми ястие.

“Keşke dileğim yerine gelse, Tanrı özlediğimi bana verse!

О, да би ми се изпълнила молбата, да ми дадеше Бог копнежа ми!

Kerem edip beni ezse, Elini çabuk tutup yaşam bağımı kesse!

Да благоволеше Бог да ме смаже, да отпуснеше ръката Си и да ме отсечеше!

Yine avunur, Amansız derdime karşın sevinirdim, Çünkü Kutsal Olan’ın sözlerini yadsımadım.

Това щеше да ми бъде още утеха и щях да се радвам в безжалостна скръб, че не отрекох думите на Светия.

Gücüm nedir ki, bekleyeyim? Sonum nedir ki, sabredeyim?

Каква е силата ми, че да издържа и какъв е краят ми, че да удължа живота си?

Taş kadar güçlü müyüm, Etim tunçtan mı?

Силата ми сила каменна ли е и плътта ми бронз ли е?

Çaresiz kalınca Kendimi kurtaracak gücüm mü olur?

Не изчезна ли в мен помощта ми и не се ли отдалечи от мен избавлението?

“Kederli insana dost sevgisi gerekir, Her Şeye Gücü Yeten’den korkmaktan vazgeçse bile.

На наскърбения трябва съжаление от приятеля му, иначе ще остави страха от Всемогъщия.

Kardeşlerim kuru bir dere gibi beni aldattı; Hani gürül gürül akan dereler vardır,

Братята ми постъпиха измамно като поток, като пороите на потоците, които отминават,

Eriyen buzlarla taşan, Kar sularıyla beslenen,

които са мътни от леда и в които се крие снегът.

Ama kurak mevsimde akmayan, Sıcakta yataklarında tükenen dereler... İşte öyle aldattılar beni.

Когато се стопли, пресъхват, когато е горещо, изчезват от мястото си.

O dereler için kervanlar yolundan sapar, Çöle çıkıp yok olurlar. Tema’nın kervanları su arar, Saba’dan gelen yolcular umutla bakar.

Кервани се отклоняват от пътя им, отиват в пустошта и загиват.

O dereler için kervanlar yolundan sapar, Çöle çıkıp yok olurlar. Tema’nın kervanları su arar, Saba’dan gelen yolcular umutla bakar.

Теманските кервани гледаха, савските пътници се надяваха на тях.

Ama oraya varınca umut bağladıkları için utanır, Hayal kırıklığına uğrarlar.

Опозориха се в надеждата си, дойдоха там и се посрамиха.

Artık siz de bir hiç oldunuz, Dehşete kapılıp korkuyorsunuz.

Сега и вие станахте никакви — видяхте ужас и се уплашихте.

‘Benim için bir şey verin’ Ya da, ‘Rüşvet verip Beni düşmanın elinden kurtarın, Acımasızların elinden alın’ dedim mi?

Казах ли аз: Донесете ми! — или: Дайте ми дар от имота си! —

‘Benim için bir şey verin’ Ya da, ‘Rüşvet verip Beni düşmanın elinden kurtarın, Acımasızların elinden alın’ dedim mi?

или: Избавете ме от ръката на притеснителя! — или: Изкупете ме от ръката на насилниците?

“Bana öğretin, susayım, Yanlışımı gösterin.

Поучете ме, и аз ще млъкна; покажете ми в какво съм се заблудил.

Doğru söz acıdır! Ama tartışmalarınız neyi kanıtlıyor?

Колко са здрави правите думи, но какво изобличава вашето изобличение?

Sözlerimi düzeltmek mi istiyorsunuz? Çaresizin sözlerini boş laf mı sayıyorsunuz?

Смятате ли да изобличите думи? Говоренето на отчаяния е на вятъра!

Öksüzün üzerine kura çeker, Arkadaşınızın üzerine pazarlık ederdiniz.

Вие бихте хвърлили жребий за сирачето и бихте се пазарили за приятеля си.

“Şimdi lütfedip bana bakın, Yüzünüze karşı yalan söyleyecek değilim ya.

А сега, благоволете да ме погледнете, защото аз няма да ви лъжа в лицето.

Bırakın artık, haksızlık etmeyin, Bir daha düşünün, davamda haklıyım.

Обърнете сега; нека няма неправда! Да! Обърнете се — правдата ми все още стои!

Ağzımdan haksız bir söz çıkıyor mu, Damağım kötü niyeti ayırt edemiyor mu?

Има ли неправда на езика ми? Не може ли небцето ми да различи лошото?