Job 37

“Yüreğim titrer buna, Yerinden oynar.

И поради това сърцето ми трепери, от мястото си се помества.

Dinleyin, gürleyen sesini dinleyin, Ağzından çıkan sesi!

Слушайте внимателно гърма на гласа Му и тътена, който излиза от устата Му.

Şimşeğini göğün altındaki her yere, Yeryüzünün dört bucağına salar.

Той го изпраща под цялото небе и светкавицата Си — до краищата на земята.

Ardından bir ses gümbürder, Görkemli sesiyle gürler. Sesi duyulunca şimşekleri alıkoymaz.

След нея бучи глас, Той гърми с величествения Си глас и не възпира светкавиците, когато се чуе гласът Му.

Tanrı’nın sesi şaşılacak biçimde gürler, O, anlayışımızın ötesinde büyük işler yapar.

Бог гърми чудно с гласа Си, върши велики дела, които ние не схващаме.

Çünkü kara, ‘Yere düş’ der, Sağanağa, ‘Bütün şiddetinle boşal.’

Защото казва на снега: Вали на земята! — и на проливния дъжд и на дъждовните порои.

Yarattığı bütün insanlar ne yaptığını bilsin diye, Herkese işini bıraktırır.

Слага печат на ръката на всеки човек, така че всички хора да познаят делото Му.

Hayvanlar kovuklarına girer, İnlerinde otururlar.

Тогава зверовете отиват в бърлогите си и в леговищата си остават.

Kasırga yuvasından kopar, Soğuk saçılan rüzgarlardan.

От стаите на юг вихрушка иде, от северните ветрове — студът.

Tanrı’nın soluğu suları dondurur, Geniş sular buz tutar.

Чрез Божия дъх става лед и широтата на водите се затваря.

Bulutlara nem yükler, Şimşeğini her yana yayar.

Той насища с влага облака и разпръсва светлите Си облаци,

Yeryüzünde ne buyurursa yapmak üzere Bulutlar O’nun istediği yönde döner durur.

и те се носят наоколо под наставлението Му, за да правят всичко, което им заповядва, по лицето на земния свят.

Ya insanları cezalandırmak Ya da yeryüzünü sulayıp sevgisini göstermek için Yağmur gönderir.

Докарва ги било за наказание, или за земята Си, или за милост.

“Dinle, Eyüp, Dur da düşün Tanrı’nın şaşılası işlerini.

Слушай това, Йове, застани и размисли за Божиите чудеса.

Tanrı’nın bulutları nasıl düzenlediğini, Şimşeğini nasıl çaktırdığını biliyor musun?

Знаеш ли как Бог им заповядва и прави да свети светкавицата на облака Му?

Bulutların dengesini, Bilgisi kusursuz olanın şaşılası işlerini biliyor musun?

Разбираш ли равновесието на облаците, чудните дела на Съвършения във знание?

Dünyanın soluğu kesildiğinde Güneyin kavurucu rüzgarı altında Giysilerin seni terletmez mi?

Как биват дрехите ти топли, когато успокоява земята от юг?

Dökme tunç bir ayna kadar sert olan gökkubbeyi O’nunla birlikte yayabilir misin?

Разпрострял ли си с Него небесната твърд, здрава като излято огледало?

“O’na ne söyleyeceğimizi öğret bize, Çünkü karanlık yüzünden sözümüze düzen veremiyoruz.

Научи ни какво да Му кажем, не можем думите да наредим от тъмнина.

Konuşmak istediğim O’na söylenebilir mi? Kimse yutulmak ister mi?

Ще му се извести ли, ако аз говоря? Ако продума човек, непременно ще бъде погълнат.

Rüzgar geçip göğü temizlediğinde Gökte parıldayan ışığa kimse bakamaz.

Дори и сега не виждат хората поради облаците светлината ярка, но минава вятърът и ги изчиства.

Altın parıltısı geliyor kuzeyden, Tanrı korkunç görkeme bürünmüş.

От север идва златно сияние; страшно величие има у Бога.

Her Şeye Gücü Yeten’e biz ulaşamayız. Gücü yücedir, Adaleti ve eşsiz doğruluğuyla kimseyi ezmez.

Всесилния — не можем да Го проумеем — Превъзходния във сила и във съд; и в правосъдието изобилно Той не угнетява.

Bu yüzden insanlar O’na saygı duyar, Çünkü O, bilgeleri dikkate almaz.”

Затова хората Му се боят; и Той не гледа на никого от мъдрите по сърце.