Job 21

Eyüp şöyle yanıtladı:

Тогава Йов отговори и каза:

“Sözümü dikkatle dinleyin, Bana verdiğiniz avuntu bu olsun.

Слушайте внимателно речта ми и нека това бъде утехата от вас.

Bırakın ben de konuşayım, Ben konuştuktan sonra alay edin.

Потърпете ме, и ще говоря; а след като съм говорил, се присмивай.

“Yakınmam insana mı karşı? Niçin sabırsızlanmayayım?

На човек ли се оплаквам? И защо да не се притесни духът ми?

Bana bakın da şaşın, Elinizi ağzınıza koyun.

Обърнете се към мен и онемейте, и сложете ръка на уста!

Bunu düşündükçe içimi korku sarıyor, Bedenimi titreme alıyor.

Дори и когато си спомня, се ужасявам и трепет обзема плътта ми.

Kötüler niçin yaşıyor, Yaşlandıkça güçleri artıyor?

Защо безбожните живеят, остаряват, стават много силни?

Çocukları sapasağlam çevrelerinde, Soyları gözlerinin önünde.

Потомството им се утвърждава заедно с тях пред лицето им, издънките им — пред очите им.

Evleri güvenlik içinde, korkudan uzak, Tanrı’nın sopası onlara dokunmuyor.

Домовете им са в безопасност от страх и Божията тояга не е върху тях.

Boğalarının çiftleşmesi hiç boşa çıkmaz, İnekleri hep doğurur, hiç düşük yapmaz.

Говедата им се плодят, без да пропускат; кравата им се тели, без да помята.

Çocuklarını sürü gibi salıverirler, Yavruları oynaşır.

Пускат момчетата си като стадо и децата им скачат наоколо.

Tef ve lir eşliğinde şarkı söyler, Ney sesiyle eğlenirler.

Издигат глас със тъпанче и арфа и се радват при звука на флейта.

Ömürlerini bolluk içinde geçirir, Esenlik içinde ölüler diyarına inerler.

Прекарват дните си в благополучие и в миг потъват във Шеол.

Tanrı’ya, ‘Bizden uzak dur!’ derler, ‘Yolunu öğrenmek istemiyoruz.

И въпреки това казват на Бога: Махни се от нас, защото не желаем познанието на пътищата Ти!

Her Şeye Gücü Yeten kim ki, O’na kulluk edelim? Ne kazancımız olur O’na dua etsek?’

Какво е Всемогъщият, че да Му служим? И какво ни ползва да Го призоваваме?

Ama zenginlikleri kendi ellerinde değil. Kötülerin öğüdü benden uzak olsun.

Ето, благополучието им не е в ръката им. Далеч да е от мен съветът на безбожните!

“Kaç kez kötülerin kandili söndü, Başlarına felaket geldi, Tanrı öfkelendiğinde paylarına düşen kederi verdi?

Колко често угасва светилото на безбожните и бедствието им връхлита върху тях, и Бог им разпределя примки в гнева Си,

Kaç kez rüzgarın sürüklediği saman gibi, Kasırganın uçurduğu saman çöpü gibi oldular?

и те са като слама пред вятъра и като плява, която бурята отнася?

‘Tanrı babaların cezasını çocuklarına çektirir’ diyorsunuz, Kendilerine çektirsin de bilsinler nasıl olduğunu.

Дали Бог пази наказанието за греха му за децата му? По-добре да отплати на него, за да разбере!

Yıkımlarını kendi gözleriyle görsünler, Her Şeye Gücü Yeten’in gazabını içsinler.

Собствените му очи да видят гибелта му и от яростта на Всемогъщия да пие!

Çünkü sayılı ayları sona erince Geride bıraktıkları aileleri için niye kaygı çeksinler?

Защото, каква радост има от дома си след себе си, когато броят на месеците му се пресече насред?

“En yüksektekileri bile yargılayan Tanrı’ya Kim akıl öğretebilir?

Ще научи ли някой Бога на знание, когато Той е, който съди високопоставените?

Biri gücünün doruğunda ölür, Büsbütün rahat ve kaygısız.

Един умира в цялата си сила, напълно спокоен и сигурен;

Bedeni iyi beslenmiş, İlikleri dolu.

ребрата му са пълни с тлъстина и мозъкът на костите му свеж е.

Ötekiyse acı içinde ölür, İyilik nedir hiç tatmamıştır.

А друг умира с горестна душа и никога не е ял с радост.

Toprakta birlikte yatarlar, Üzerlerini kurt kaplar.

Заедно лежат в пръстта и червеи покриват ги еднакво.

“Bakın, düşüncelerinizi, Bana zarar vermek için kurduğunuz düzenleri biliyorum.

Ето, зная мислите ви и плановете ви за моето съсипване.

‘Büyük adamın evi nerede?’ diyorsunuz, ‘Kötülerin çadırları nerede?’

Защото вие казвате: Къде е къщата на първенеца? Къде е шатрата и жилището на безбожните?

Yolculara hiç sormadınız mı? Anlattıklarına kulak asmadınız mı?

Не сте ли попитали пътуващите по пътя? И не познавате ли техните белези?

Felaket günü kötü insan esirgenir, Gazap günü ona kurtuluş yolu gösterilir.

Защото безбожните се пазят за ден на гибел и в деня на ярост ще бъдат отведени.

Kim davranışını onun yüzüne vurur? Kim yaptığının karşılığını ona ödetir?

Кой ще изяви пътя му в лицето му? И кой ще му отплати, каквото е извършил?

Mezarlığa taşınır, Kabri başında nöbet tutulur.

Но и той ще бъде отведен в гроба и в гроба ще остане.

Vadi toprağı tatlı gelir ona, Herkes ardından gider, Önüsıra gidenlerse sayısızdır.

Буците на долината ще му бъдат сладки и всеки човек ще отиде след него, както безброй други преди него са отишли.

“Boş laflarla beni nasıl avutursunuz? Yanıtlarınızdan çıkan tek sonuç yalandır.”

Как тогава ще ме утешавате с празни думи, когато в отговорите ви остава лъжовност?