Job 10

ESTÁ mi alma aburrida de mi vida: Daré yo suelta á mi queja sobre mí, Hablaré con amargura de mi alma.
taedet animam meam vitae meae dimittam adversum me eloquium meum loquar in amaritudine animae meae
Diré á Dios: no me condenes; Hazme entender por qué pleiteas conmigo.
dicam Deo noli me condemnare indica mihi cur me ita iudices
¿Parécete bien que oprimas, Que deseches la obra de tus manos, Y que resplandezcas sobre el consejo de los impíos?
numquid bonum tibi videtur si calumnieris et opprimas me opus manuum tuarum et consilium impiorum adiuves
¿Tienes tú ojos de carne? ¿Ves tú como ve el hombre?
numquid oculi carnei tibi sunt aut sicut videt homo et tu videbis
¿Son tus días como los días del hombre, Ó tus años como los tiempos humanos,
numquid sicut dies hominis dies tui et anni tui sicut humana sunt tempora
Para que inquieras mi iniquidad, Y busques mi pecado,
ut quaeras iniquitatem meam et peccatum meum scruteris
Sobre saber tú que no soy impío, Y que no hay quien de tu mano libre?
et scias quia nihil impium fecerim cum sit nemo qui de manu tua possit eruere
Tus manos me formaron y me compusieron Todo en contorno: ¿y así me deshaces?
manus tuae plasmaverunt me et fecerunt me totum in circuitu et sic repente praecipitas me
Acuérdate ahora que como á lodo me diste forma: ¿Y en polvo me has de tornar?
memento quaeso quod sicut lutum feceris me et in pulverem reduces me
¿No me fundiste como leche, Y como un queso me cuajaste?
nonne sicut lac mulsisti me et sicut caseum me coagulasti
Vestísteme de piel y carne, Y cubrísteme de huesos y nervios.
pelle et carnibus vestisti me et ossibus et nervis conpegisti me
Vida y misericordia me concediste, Y tu visitación guardó mi espíritu.
vitam et misericordiam tribuisti mihi et visitatio tua custodivit spiritum meum
Y estas cosas tienes guardadas en tu corazón; Yo sé que esto está cerca de ti.
licet haec celes in corde tuo tamen scio quia universorum memineris
Si pequé, tú me has observado, Y no me limpias de mi iniquidad.
si peccavi et ad horam pepercisti mihi cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris
Si fuere malo, ¡ay de mí! Y si fuere justo, no levantaré mi cabeza, Estando harto de deshonra, Y de verme afligido.
et si impius fuero vae mihi est et si iustus non levabo caput saturatus adflictione et miseria
Y subirá de punto, pues me cazas como á león, Y tornas á hacer en mí maravillas.
et propter superbiam quasi leaenam capies me reversusque mirabiliter me crucias
Renuevas contra mí tus plagas, Y aumentas conmigo tu furor, Remudándose sobre mí ejércitos.
instauras testes tuos contra me et multiplicas iram tuam adversum me et poenae militant in me
¿Por qué me sacaste de la matriz? Habría yo espirado, y no me vieran ojos.
quare de vulva eduxisti me qui utinam consumptus essem ne oculus me videret
Fuera, como si nunca hubiera sido, Llevado desde el vientre á la sepultura.
fuissem quasi qui non essem de utero translatus ad tumulum
¿No son mis días poca cosa? Cesa pues, y déjame, para que me conforte un poco.
numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi dimitte ergo me ut plangam paululum dolorem meum
Antes que vaya para no volver, Á la tierra de tinieblas y de sombra de muerte;
antequam vadam et non revertar ad terram tenebrosam et opertam mortis caligine
Tierra de oscuridad, lóbrega Como sombra de muerte, sin orden, Y que aparece como la oscuridad misma.
terram miseriae et tenebrarum ubi umbra mortis et nullus ordo et sempiternus horror inhabitans