Proverbs 17

MEJOR es un bocado seco, y en paz, Que la casa de contienda llena de víctimas.
Καλητερον ξηρον ψωμιον και ειρηνη μετ αυτου, παρα οικον πληρη θυματων μετα εριδος.
El siervo prudente se enseñoreará del hijo que deshonra, Y entre los hermanos partirá la herencia.
Ο φρονιμος υπηρετης θελει εξουσιαζει επι υιου αισχυνης και θελει συμμοιρασθη την κληρονομιαν μεταξυ αδελφων.
El crisol para la plata, y la hornaza para el oro: Mas JEHOVÁ prueba los corazones.
Το χωνευτηριον δοκιμαζει τον αργυρον και η καμινος τον χρυσον, ο δε Κυριος τας καρδιας.
El malo está atento al labio inicuo; Y el mentiroso escucha á la lengua detractora.
Ο κακοποιος υπακουει εις τα ανομα χειλη ο ψευστης διδει ακροασιν εις την κακην γλωσσαν.
El que escarnece al pobre, afrenta á su Hacedor: Y el que se alegra en la calamidad, no quedará sin castigo.
Οστις περιγελα τον πτωχον, ονειδιζει τον Ποιητην αυτου οστις χαιρει εις συμφορας, δεν θελει μεινει ατιμωρητος.
Corona de los viejos son los hijos de los hijos; Y la honra de los hijos, sus padres.
Τεκνα τεκνων ειναι ο στεφανος των γεροντων και η δοξα των τεκνων οι πατερες αυτων.
No conviene al necio la altilocuencia: ¡Cuánto menos al príncipe el labio mentiroso!
Χειλη υπεροχης δεν αρμοζουσιν εις τον αφρονα πολυ ολιγωτερον χειλη ψευδους εις τον αρχοντα.
Piedra preciosa es el cohecho en ojos de sus dueños: Á donde quiera que se vuelve, da prosperidad.
Το δωρον ειναι ως λιθος πολυτιμος εις τους οφθαλμους του δωροδοκουμενου οπου τουτο εμφανισθη, κατορθονει.
El que cubre la prevaricación, busca amistad: Mas el que reitera la palabra, aparta al amigo.
Οστις κρυπτει παραβασιν, ζητει φιλιαν αλλ οστις επαναλεγει το πραγμα, χωριζει τους στενωτερους φιλους.
Aprovecha la reprensión en el entendido, Más que si cien veces hiriese en el necio.
Περισσοτερον τυπτει ο ελεγχος τον φρονιμον, παρα εκατον μαστιγωσεις τον αφρονα.
El rebelde no busca sino mal; Y mensajero cruel será contra él enviado.
Ο κακος ζητει μονον στασεις δια τουτο αγγελος σκληρος θελει πεμφθη κατ αυτου.
Mejor es se encuentre un hombre con una osa á la cual han robado sus cachorros, Que con un fatuo en su necedad.
Ας απαντηση τον ανθρωπον αρκτος στερηθεισα των τεκνων αυτης και ουχι αφρων εν τη μωρια αυτου.
El que da mal por bien, No se apartará el mal de su casa.
Οστις αποδιδει κακον αντι καλου, κακον δεν θελει αναχωρησει απο του οικου αυτου.
El que comienza la pendencia es como quien suelta las aguas: Deja pues la porfía, antes que se enmarañe.
Οστις αρχιζει φιλονεικιαν, ειναι ως ο εκφραττων υδατα οθεν παυσον απο της φιλονεικιας πριν εξαφθη.
El que justifica al impío, y el que condena al justo, Ambos á dos son abominación á JEHOVÁ.
Ο δικαιονων τον ασεβη και ο καταδικαζων τον δικαιον, αμφοτεροι ειναι βδελυγμα εις τον Κυριον.
¿De qué sirve el precio en la mano del necio para comprar sabiduría, No teniendo entendimiento?
Τι χρησιμευουσι τα χρηματα εις την χειρα του αφρονος, δια να αγοραση σοφιαν, αφου δεν εχει γνωσιν;
En todo tiempo ama el amigo; Y el hermano para la angustia es nacido.
Εν παντι καιρω αγαπα ο φιλος, και ο αδελφος γενναται δια καιρον αναγκης.
El hombre falto de entendimiento toca la mano, Fiando á otro delante de su amigo.
Ανθρωπος ενδεης φρενων διδει χειρα και εγγυαται δια τον φιλον αυτου.
La prevaricación ama el que ama pleito; Y el que alza su portada, quebrantamiento busca.
Ο αγαπων εριδας αγαπα αμαρτηματα ο υπερυψονων την πυλην αυτου ζητει ολεθρον.
El perverso de corazón nunca hallará bien: Y el que revuelve con su lengua, caerá en mal.
Ο σκολιος την καρδιαν δεν ευρισκει καλον και ο διεστραμμενος την γλωσσαν αυτου πιπτει εις συμφοραν.
El que engendra al necio, para su tristeza lo engendra: Y el padre del fatuo no se alegrará.
Οστις γεννα αφρονα, γεννα αυτον δια λυπην αυτου και ο πατηρ του ανοητου δεν απολαμβανει χαραν.
El corazón alegre produce buena disposición: Mas el espíritu triste seca los huesos.
Η ευφραινομενη καρδια διδει ευεξιαν ως ιατρικον το δε κατατεθλιμμενον πνευμα ξηραινει τα οστα.
El impío toma dádiva del seno Para pervertir las sendas del derecho.
Ο ασεβης δεχεται δωρον απο του κολπου, δια να διαστρεψη τας οδους της κρισεως.
En el rostro del entendido aparece la sabiduría: Mas los ojos del necio vagan hasta el cabo de la tierra.
Επι του προσωπου του συνετου ειναι σοφια αλλ οι οφθαλμοι του αφρονος βλεπουσιν εις τα ακρα της γης.
El hijo necio es enojo á su padre, Y amargura á la que lo engendró.
Ο αφρων υιος ειναι βαρυθυμια εις τον πατερα αυτου και πικρια εις την γεννησασαν αυτον.
Ciertamente no es bueno condenar al justo, Ni herir á los príncipes que hacen lo recto.
Δεν ειναι ποτε καλον να επιβαλληται ποινη εις τον δικαιον, να επιβουλευηται τις τους αρχοντας δια την ευθυτητα αυτων.
Detiene sus dichos el que tiene sabiduría: De prudente espíritu es el hombre entendido.
Ο κρατων τους λογους αυτου ειναι γνωστικος ο μακροθυμος ανθρωπος ειναι φρονιμος.
Aun el necio cuando calla, es contado por sabio: El que cierra sus labios es entendido.
Και αυτος ο αφρων, οταν σιωπα λογιζεται σοφος και ο κλειων τα χειλη αυτου, συνετος.