Job 41

¿SACARÁS tú al leviathán con el anzuelo, Ó con la cuerda que le echares en su lengua?
Δυνασαι να συρης εξω τον Λευιαθαν δια αγκιστρου; η να περιδεσης την γλωσσαν αυτου με φορβιαν;
¿Pondrás tú garfio en sus narices, Y horadarás con espinas su quijada?
Δυνασαι να βαλης χαλινον εις την ρινα αυτου; η να τρυπησης την σιαγονα αυτου με ακανθαν;
¿Multiplicará él ruegos para contigo? ¿Hablaráte él lisonjas?
Θελει πληθυνει προς σε ικεσιας; θελει σοι λαλησει μετα γλυκυτητος;
¿Hará concierto contigo Para que lo tomes por siervo perpetuo?
Θελει καμει συνθηκην μετα σου; θελεις παρει αυτον δια δουλον παντοτεινον;
¿Jugarás tú con él como con pájaro, Ó lo atarás para tus niñas?
Θελεις παιζει μετ αυτου ως μετα πτηνου; η θελεις δεσει αυτον δια τας θεραπαινας σου;
¿Harán de él banquete los compañeros? ¿Partiránlo entre los mercaderes?
Θελουσι καμει οι φιλοι συμποσιον εξ αυτου; θελουσι μοιρασει αυτον μεταξυ των εμπορων;
¿Cortarás tú con cuchillo su cuero, Ó con asta de pescadores su cabeza?
Δυνασαι να γεμισης το δερμα αυτου με βελη; η την κεφαλην αυτου με αλιευτικα καμακια;
Pon tu mano sobre él; Te acordarás de la batalla, y nunca más tornarás.
Βαλε την χειρα σου επ αυτον ενθυμηθητι τον πολεμον μη καμης πλεον τουτο.
He aquí que la esperanza acerca de él será burlada; Porque aun á su sola vista se desmayarán.
Ιδου, η ελπις να πιαση τις αυτον ειναι ματαια δεν ηθελε μαλιστα εκπλαγη εις την θεωριαν αυτου;
Nadie hay tan osado que lo despierte: ¿Quién pues podrá estar delante de mí?
Ουδεις ειναι τοσον τολμηρος ωστε να εγειρη αυτον και τις δυναται να σταθη εμπροσθεν εμου;
¿Quién me ha anticipado, para que yo restituya? Todo lo que hay debajo del cielo es mío.
Τις προτερον εδωκεν εις εμε και να ανταποδοσω; τα υποκατω παντος του ουρανου ειναι εμου.
Yo no callaré sus miembros, Ni lo de sus fuerzas y la gracia de su disposición.
Δεν θελω σιωπησει τα μελη αυτου ουδε την δυναμιν ουδε την ευαρεστον αυτου συμμετριαν.
¿Quién descubrirá la delantera de su vestidura? ¿Quién se llegará á él con freno doble?
Τις να εξιχνιαση την επιφανειαν του ενδυματος αυτου; τις να εισελθη εντος των διπλων σιαγονων αυτου;
¿Quién abrirá las puertas de su rostro? Los órdenes de sus dientes espantan.
Τις δυναται να ανοιξη τας πυλας του προσωπου αυτου; οι οδοντες αυτου κυκλω ειναι τρομεροι.
La gloria de su vestido son escudos fuertes, Cerrados entre sí estrechamente.
Αι ισχυραι ασπιδες αυτου ειναι το εγκαυχημα αυτου, συγκεκλεισμεναι ομου δια σφιγκτου σφραγισματος
El uno se junta con el otro, Que viento no entra entre ellos.
η μια ενουται μετα της αλλης, ωστε ουδε αηρ δυναται να περαση δι αυτων
Pegado está el uno con el otro, Están trabados entre sí, que no se pueden apartar.
ειναι προσκεκολλημεναι η μια μετα της αλλης συνεχονται ουτως, ωστε δεν δυνανται να αποσπασθωσιν.
Con sus estornudos encienden lumbre, Y sus ojos son como los párpados del alba.
Εις τον πταρνισμον αυτου λαμπει φως, και οι οφθαλμοι αυτου ειναι ως τα βλεφαρα της αυγης.
De su boca salen hachas de fuego, Centellas de fuego proceden.
Εκ του στοματος αυτου εξερχονται λαμπαδες καιομεναι και σπινθηρες πυρος εξακοντιζονται.
De sus narices sale humo, Como de una olla ó caldero que hierve.
Εκ των μυκτηρων αυτου εξερχεται καπνος, ως εξ αγγειου κοχλαζοντος η λεβητος.
Su aliento enciende los carbones, Y de su boca sale llama.
Η πνοη αυτου αναπτει ανθρακας, και φλοξ εξερχεται εκ του στοματος αυτου
En su cerviz mora la fortaleza, Y espárcese el desaliento delante de él.
Εν τω τραχηλω αυτου κατοικει δυναμις, και τρομος προπορευεται εμπροσθεν αυτου.
Las partes momias de su carne están apretadas: Están en él firmes, y no se mueven.
Τα στρωματα της σαρκος αυτου ειναι συγκεκολλημενα ειναι στερεα επ αυτον δεν δυνανται να σαλευθωσιν.
Su corazón es firme como una piedra, Y fuerte como la muela de abajo.
Η καρδια αυτου ειναι στερεα ως λιθος σκληρα μαλιστα ως η κατω μυλοπετρα.
De su grandeza tienen temor los fuertes, Y á causa de su desfallecimiento hacen por purificarse.
Οτε ανεγειρεται, φριττουσιν οι δυνατοι, και εκ του φοβου παραφρονουσιν.
Cuando alguno lo alcanzare, ni espada, Ni lanza, ni dardo, ni coselete durará.
Η ρομφαια του συναπαντωντος αυτον δεν δυναται να ανθεξη η λογχη, το δορυ, ουδε ο θωραξ.
El hierro estima por pajas, Y el acero por leño podrido.
Θεωρει τον σιδηρον ως αχυρον, τον χαλκον ως ξυλον σαθρον.
Saeta no le hace huir; Las piedras de honda se le tornan aristas.
Τα βελη δεν δυνανται να τρεψωσιν αυτον εις φυγην αι πετραι της σφενδονης ειναι εις αυτον ως στυπιον.
Tiene toda arma por hojarascas, Y del blandir de la pica se burla.
Τα ακοντια λογιζονται ως στυπιον γελα εις το σεισμα της λογχης.
Por debajo tiene agudas conchas; Imprime su agudez en el suelo.
Οξεις λιθοι κοιτονται υποκατω αυτου υποστρονει τα αγκυλωτα σωματα επι πηλου.
Hace hervir como una olla la profunda mar, Y tórnala como una olla de ungüento.
Καμνει την αβυσσον ως λεβητα να κοχλαζη καθιστα την θαλασσαν ως σκευος μυρεψου.
En pos de sí hace resplandecer la senda, Que parece que la mar es cana.
Αφινει οπισω την πορειαν φωτεινην ηθελε τις υπολαβει την αβυσσον ως πολιαν.
No hay sobre la tierra su semejante, Hecho para nada temer.
Επι της γης δεν υπαρχει ομοιον αυτου, δεδημιουργημενον ουτως αφοβον.
Menosprecia toda cosa alta: Es rey sobre todos los soberbios.
Περιορα παντα τα υψηλα ειναι βασιλευς επι παντας τους υιους της υπερηφανιας.