Job 13

HE AQUÍ que todas estas cosas han visto mis ojos, Y oído y entendido de por sí mis oídos.
Ιδου, ταυτα παντα ειδεν ο οφθαλμος μου το ωτιον μου ηκουσε και ενοησε ταυτα.
Como vosotros lo sabéis, lo sé yo; No soy menos que vosotros.
Καθως γνωριζετε σεις, γνωριζω και εγω δεν ειμαι κατωτερος υμων.
Mas yo hablaría con el Todopoderoso, Y querría razonar con Dios.
Αλλ ομως θελω λαλησει προς τον Παντοδυναμον, και επιθυμω να διαλεχθω μετα του Θεου.
Que ciertamente vosotros sois fraguadores de mentira; Sois todos vosotros médicos nulos.
Σεις δε εισθε εφευρεται ψευδους εισθε παντες ιατροι ανωφελεις.
Ojalá callarais del todo, Porque os fuera sabiduría.
Ειθε να εσιωπατε πανταπασι και τουτο ηθελεν εισθαι εις εσας σοφια.
Oíd ahora mi razonamiento, Y estad atentos á los argumentos de mis labios.
Ακουσατε τωρα τους λογους μου, και προσεξατε εις τας δικαιολογιας των χειλεων μου.
¿Habéis de hablar iniquidad por Dios? ¿Habéis de hablar por él engaño?
Θελετε λαλει αδικα υπερ του Θεου; και θελετε προφερει δολια υπερ αυτου;
¿Habéis de hacer acepción de su persona? ¿Habéis de pleitear vosotros por Dios?
Θελετε καμει προσωποληψιαν υπερ αυτου; θελετε δικολογησει υπερ του Θεου;
¿Sería bueno que él os escudriñase? ¿Os burlaréis de él como quien se burla de algún hombre?
Ειναι καλον να σας εξιχνιαση; η καθως ανθρωπος περιγελα ανθρωπον, θελετε περιγελα αυτον;
Él os reprochará de seguro, Si solapadamente hacéis acepción de personas.
Εξαπαντος θελει σας εξελεγξει, εαν κρυφιως προσωποληπτητε.
De cierto su alteza os había de espantar, Y su pavor había de caer sobre vosotros.
Το μεγαλειον αυτου δεν θελει σας τρομαξει, και ο φοβος αυτου πεσει εφ υμας;
Vuestras memorias serán comparadas á la ceniza, Y vuestros cuerpos como cuerpos de lodo.
τα απομνημονευματα σας ισοδυναμουσι με κονιορτον, τα προπυργια σας με προπυργια χωματος.
Escuchadme, y hablaré yo, Y véngame después lo que viniere.
Σιωπησατε, αφησατε με, δια να λαλησω εγω, και ας ελθη επ εμε ο, τι δηποτε.
¿Por qué quitaré yo mi carne con mis dientes, Y pondré mi alma en mi mano?
δια τι πιανω τας σαρκας μου με τους οδοντας μου και βαλλω την ζωην μου εις την χειρα μου;
He aquí, aunque me matare, en él esperaré; Empero defenderé delante de él mis caminos.
Και αν με θανατονη, εγω θελω ελπιζει εις αυτον πλην θελω υπερασπισθη τας οδους μου ενωπιον αυτου.
Y él mismo me será salud, Porque no entrará en su presencia el hipócrita.
Αυτος μαλιστα θελει εισθαι η σωτηρια μου διοτι δεν θελει ελθει ενωπιον αυτου υποκριτης.
Oíd con atención mi razonamiento, Y mi denunciación con vuestros oídos.
Ακροασθητε προσεκτικως τον λογον μου, και την παραστασιν μου με τα ωτα σας.
He aquí ahora, si yo me apercibiere á juicio, Sé que seré justificado.
Ιδου τωρα, διεταξα την κρισιν μου εξευρω οτι εγω θελω δικαιωθη.
¿Quién es el que pleiteará conmigo? Porque si ahora yo callara, fenecería.
Τις ειναι εκεινος οστις θελει αντιδιαλεχθη μετ εμου, δια να σιωπησω τωρα και να εκπνευσω;
Á lo menos dos cosas no hagas conmigo; Entonces no me esconderé de tu rostro:
Μονον δυο μη καμης εις εμε τοτε δεν θελω κρυφθη απο του προσωπου σου
Aparta de mí tu mano, Y no me asombre tu terror.
την χειρα σου απομακρυνον απ εμου και ο φοβος σου ας μη με τρομαξη.
Llama luego, y yo responderé; Ó yo hablaré, y respóndeme tú.
Επειτα καλεσον, και εγω θελω αποκριθη η ας λαλησω, και αποκριθητι μοι.
¿Cuántas iniquidades y pecados tengo yo? Hazme entender mi prevaricación y mi pecado.
Ποσαι ειναι αι ανομιαι μου και αι αμαρτιαι μου; φανερωσον μοι το εγκλημα μου και την αμαρτιαν μου.
¿Por qué escondes tu rostro, Y me cuentas por tu enemigo?
Δια τι κρυπτεις το προσωπον σου και με θεωρεις ως εχθρον σου;
¿Á la hoja arrebatada has de quebrantar? ¿Y á una arista seca has de perseguir?
Θελεις κατατριψει φυλλον φερομενον υπο του ανεμου; και θελεις κατατρεξει αχυρον ξηρον;
¿Por qué escribes contra mí amarguras, Y me haces cargo de los pecados de mi mocedad?
Διοτι γραφεις πικριας εναντιον μου, και αποδιδεις εις εμε τας ανομιας της νεοτητος μου
Pones además mis pies en el cepo, y guardas todos mis caminos, Imprimiéndolo á las raíces de mis pies.
και βαλλεις τους ποδας μου εις δεσμα, και παραφυλαττεις πασας τας οδους μου σημειονεις τα ιχνη των ποδων εμου
Y el cuerpo mío se va gastando como de carcoma, Como vestido que se come de polilla.
οστις φθειρεται ως πραγμα σεσηπος, ως ενδυμα σκωληκοβρωτον.