Lamentations 3

YO soy el hombre que ha visto aflicción en la vara de su enojo.

RAB’bin gazap değneği altında acı çeken adam benim.

Guióme y llevóme en tinieblas, mas no en luz.

Beni güttü, Işıkta değil karanlıkta yürüttü.

Ciertamente contra mí volvió y revolvió su mano todo el día.

Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.

Hizo envejecer mi carne y mi piel; quebrantó mis huesos.

Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.

Edificó contra mí, y cercóme de tósigo y de trabajo.

Beni kuşattı, Acı ve zahmetle sardı çevremi.

Asentóme en oscuridades, como los ya muertos de mucho tiempo.

Çoktan ölmüş ölüler gibi Beni karanlıkta yaşattı.

Cercóme por todos lados, y no puedo salir; agravó mis grillos.

Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum, Zincirimi ağırlaştırdı.

Aun cuando clamé y dí voces, cerro los oídos á mi oración.

Feryat edip yardım isteyince de Duama set çekiyor.

Cercó mis caminos con piedra tajada, torció mis senderos.

Yontma taşlarla yollarımı kesti, Dolaştırdı yollarımı.

Como oso que acecha fué para mí, como león en escondrijos.

Benim için O pusuya yatmış bir ayı, Gizlenmiş bir aslandır.

Torció mis caminos, y depedazóme; tornóme asolado.

Yollarımı saptırdı, paraladı, Mahvetti beni.

Su arco entesó, y púsome como blanco á la saeta.

Yayını gerdi, okunu savurmak için Beni nişangah olarak dikti.

Hizo entrar en mis riñones las saetas de su aljaba.

Oklarını böbreklerime sapladı.

Fuí escarnio á todo mi pueblo, canción de ellos todos los días.

Halkımın önünde gülünç düştüm, Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.

Hartóme de amarguras, embriagóme de ajenjos.

Beni acıya doyurdu, Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.

Quebróme los dientes con cascajo, cubrióme de ceniza.

Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı, Kül içinde diz çöktürdü bana.

Y mi alma se alejó de la paz, olvidéme del bien.

Esenlik yüzü görmedi canım, Mutluluğu unuttum.

Y dije: Pereció mi fortaleza, y mi esperanza de JEHOVÁ.

Bu yüzden diyorum ki, “Dermanım tükendi, RAB’den umudum kesildi.”

Acuérdate de mi aflicción y de mi abatimiento, del ajenjo y de la hiel.

Acımı, başıboşluğumu, Pelinotuyla ödü anımsa!

Tendrálo aún en memoria mi alma, porque en mí está humillada.

Hâlâ onları düşünmekte Ve sıkılmaktayım.

Esto reduciré á mi corazón, por lo cual esperaré.

Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:

Es por la misericordia de JEHOVÁ que no somos consumidos, porque nunca decayeron sus misericordias.

RAB’bin sevgisi hiç tükenmez, Merhameti asla son bulmaz;

Nuevas son cada mañana; grande es tu fidelidad.

Her sabah tazelenir onlar, Sadakatin büyüktür.

Mi parte es JEHOVÁ, dijo mi alma; por tanto en él esperaré.

“Benim payıma düşen RAB’dir” diyor canım, “Bu yüzden O’na umut bağlıyorum.”

Bueno es JEHOVÁ á los que en él esperan, al alma que le buscare.

RAB kendisini bekleyenler, O’nu arayan canlar için iyidir.

Bueno es esperar callando en la salud de JEHOVÁ.

RAB’bin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.

Bueno es al hombre, si llevare el yugo desde su mocedad.

İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.

Sentaráse solo, y callará, porque lo llevó sobre sí.

RAB insana boyunduruk takınca, İnsan tek başına oturup susmalı;

Pondrá su boca en el polvo, por si quizá hay esperanza.

Umudunu kesmeden yere kapanmalı,

Dará la mejilla al que le hiriere; hartaráse de afrenta.

Kendisine vurana yanağını dönüp Utanca doymalı;

Porque el Señor no desechará para siempre:

Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.

Antes si afligiere, también se compadecerá según la multitud de sus misericordias.

Dert verse de, Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;

Porque no aflige ni congoja de su corazón á los hijos de los hombres.

Çünkü isteyerek acı çektirmez, İnsanları üzmez.

Desmenuzar bajo de sus pies todos los encarcelados de la tierra,

Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,

Hacer apartar el derecho del hombre ante la presencia del Altísimo,

Yüceler Yücesi’nin huzurunda insan hakkını saptırmayı,

Trastornar al hombre en su causa, el Señor no lo sabe.

Davasında insana haksızlık etmeyi Rab doğru bulmaz.

¿Quién será aquel que diga, que vino algo que el Señor no mandó?

Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?

¿De la boca del Altísimo no saldrá malo y bueno?

İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesi’nin ağzından çıkmıyor mu?

¿Por qué murmura el hombre viviente, el hombre en su pecado?

İnsan, yaşayan insan Niçin günahlarının cezasından yakınır?

Escudriñemos nuestros caminos, y busquemos, y volvámonos á JEHOVÁ.

Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim, Yine RAB’be dönelim.

Levantemos nuestros corazones con las manos á Dios en los cielos.

Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrı’ya açalım:

Nosotros nos hemos rebelado, y fuimos desleales; tú no perdonaste.

“Biz karşı çıkıp başkaldırdık, Sen bağışlamadın.

Desplegaste la ira, y nos perseguiste; mataste, no perdonaste.

Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın, Acımadan öldürdün.

Te cubriste de nube, porque no pasase la oración nuestra.

Dualar sana erişmesin diye Bulutları örtündün.

Raedura y abominación nos tornaste en medio de los pueblos.

Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.

Todos nuestros enemigos abrieron sobre nosotros su boca.

Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.

Temor y lazo fué para nosotros, asolamiento y quebrantamiento.

Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.”

Ríos de aguas echan mis ojos, por el quebrantamiento de la hija de mi pueblo.

Kırılan halkım yüzünden Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.

Mis ojos destilan, y no cesan, porque no hay alivio,

Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,

Hasta que JEHOVÁ mire y vea desde los cielos.

RAB göklerden bakıp görünceye dek.

Mis ojos contristaron mi alma, por todas las hijas de mi ciudad.

Kentimdeki kızların halini gördükçe Yüreğim sızlıyor.

Mis enemigos me dieron caza como á ave, sin por qué.

Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.

Ataron mi vida en mazmorra, pusieron piedra sobre mí.

Beni sarnıca atıp öldürmek istediler, Üzerime taş attılar.

Aguas de avenida vinieron sobre mi cabeza; yo dije: Muerto soy.

Sular başımdan aştı, “Tükendim” dedim.

Invoqué tu nombre, oh JEHOVÁ, desde la cárcel profunda.

Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;

Oíste mi voz; no escondas tu oído á mi clamor, para mi respiro

Sesimi, “Ahıma, çağrıma kulağını kapama!” dediğimi duydun.

Acercástete el día que te invoqué: dijiste: No temas.

Seni çağırınca yaklaşıp, “Korkma!” dedin.

Abogaste, Señor, la causa de mi alma; redimiste mi vida.

Davamı sen savundun, ya Rab, Canımı kurtardın.

Tú has visto, oh JEHOVÁ, mi agravio; defiende mi causa.

Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB, Davamı sen gör.

Tú has visto toda su venganza; todos sus pensamientos contra mí.

Benden nasıl öç aldıklarını, Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.

Tú has oído el oprobio de ellos, oh JEHOVÁ, todas sus maquinaciones contra mí;

Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.

Los dichos de los que contra mí se levantaron, y su designio contra mí todo el día.

Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.

Su sentarse, y su levantarse mira: yo soy su canción.

Oturup kalkışlarına bak, Alay konusu oldum türkülerine.

Dales el pago, oh JEHOVÁ, según la obra de sus manos.

Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.

Dales ansia de corazón, tu maldición á ellos.

İnat etmelerini sağla, Lanetin üzerlerinden eksilmesin.

Persíguelos en tu furor, y quebrántalos de debajo de los cielos, oh JEHOVÁ.

Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.