Job 13

HE AQUÍ que todas estas cosas han visto mis ojos, Y oído y entendido de por sí mis oídos.

“İşte, gözlerim her şeyi gördü, Kulağım duydu, anladı.

Como vosotros lo sabéis, lo sé yo; No soy menos que vosotros.

Sizin bildiğinizi ben de biliyorum, Sizden aşağı kalmam.

Mas yo hablaría con el Todopoderoso, Y querría razonar con Dios.

Ama ben Her Şeye Gücü Yeten’le konuşmak, Davamı Tanrı’yla tartışmak istiyorum.

Que ciertamente vosotros sois fraguadores de mentira; Sois todos vosotros médicos nulos.

Sizlerse yalan düzüyorsunuz, Hepiniz değersiz hekimlersiniz.

Ojalá callarais del todo, Porque os fuera sabiduría.

Keşke büsbütün sussanız! Sizin için bilgelik olurdu bu.

Oíd ahora mi razonamiento, Y estad atentos á los argumentos de mis labios.

Şimdi davamı dinleyin, Yakınmama kulak verin.

¿Habéis de hablar iniquidad por Dios? ¿Habéis de hablar por él engaño?

Tanrı adına haksızlık mı edeceksiniz? O’nun adına yalan mı söyleyeceksiniz?

¿Habéis de hacer acepción de su persona? ¿Habéis de pleitear vosotros por Dios?

O’nun tarafını mı tutacaksınız? Tanrı’nın davasını mı savunacaksınız?

¿Sería bueno que él os escudriñase? ¿Os burlaréis de él como quien se burla de algún hombre?

Sizi sorguya çekerse, iyi mi olur? İnsanları aldattığınız gibi O’nu da mı aldatacaksınız?

Él os reprochará de seguro, Si solapadamente hacéis acepción de personas.

Gizlice O’nun tarafını tutarsanız, Kuşkusuz sizi azarlar.

De cierto su alteza os había de espantar, Y su pavor había de caer sobre vosotros.

O’nun görkemi sizi yıldırmaz mı? Dehşeti üzerinize düşmez mi?

Vuestras memorias serán comparadas á la ceniza, Y vuestros cuerpos como cuerpos de lodo.

Anlattıklarınız kül kadar değersizdir, Savunduklarınızsa çamurdan farksız.

Escuchadme, y hablaré yo, Y véngame después lo que viniere.

“Susun, bırakın ben konuşayım, Başıma ne gelirse gelsin.

¿Por qué quitaré yo mi carne con mis dientes, Y pondré mi alma en mi mano?

Hayatım tehlikeye girecekse girsin, Canım zora düşecekse düşsün.

He aquí, aunque me matare, en él esperaré; Empero defenderé delante de él mis caminos.

Beni öldürecek, umudum kalmadı, Hiç olmazsa yürüdüğüm yolun doğruluğunu yüzüne karşı savunayım.

Y él mismo me será salud, Porque no entrará en su presencia el hipócrita.

Aslında bu benim kurtuluşum olacak, Çünkü tanrısız bir adam O’nun karşısına çıkamaz.

Oíd con atención mi razonamiento, Y mi denunciación con vuestros oídos.

Sözlerimi iyi dinleyin, Kulaklarınızdan çıkmasın söyleyeceklerim.

He aquí ahora, si yo me apercibiere á juicio, Sé que seré justificado.

İşte davamı hazırladım, Haklı çıkacağımı biliyorum.

¿Quién es el que pleiteará conmigo? Porque si ahora yo callara, fenecería.

Kim suçlayacak beni? Biri varsa susar, son soluğumu veririm.

Á lo menos dos cosas no hagas conmigo; Entonces no me esconderé de tu rostro:

“Yalnız şu iki şeyi lütfet, Tanrım, O zaman kendimi senden gizlemeyeceğim:

Aparta de mí tu mano, Y no me asombre tu terror.

Elini üstümden çek Ve dehşetinle beni yıldırma.

Llama luego, y yo responderé; Ó yo hablaré, y respóndeme tú.

Sonra beni çağır, yanıtlayayım, Ya da bırak ben konuşayım, sen yanıtla.

¿Cuántas iniquidades y pecados tengo yo? Hazme entender mi prevaricación y mi pecado.

Suçlarım, günahlarım ne kadar? Bana suçumu, günahımı göster.

¿Por qué escondes tu rostro, Y me cuentas por tu enemigo?

Niçin yüzünü gizliyorsun, Beni düşman gibi görüyorsun?

¿Á la hoja arrebatada has de quebrantar? ¿Y á una arista seca has de perseguir?

Rüzgarın sürüklediği yaprağa dönmüşüm, Beni mi korkutacaksın? Kuru samanı mı kovalayacaksın?

¿Por qué escribes contra mí amarguras, Y me haces cargo de los pecados de mi mocedad?

Çünkü hakkımda acı şeyler yazıyor, Gençliğimde işlediğim günahları bana miras veriyorsun.

Pones además mis pies en el cepo, y guardas todos mis caminos, Imprimiéndolo á las raíces de mis pies.

Ayaklarımı tomruğa vuruyor, Yollarımı gözetliyor, İzimi sürüyorsun.

Y el cuerpo mío se va gastando como de carcoma, Como vestido que se come de polilla.

“Oysa insan telef olmuş, çürük bir şey, Güve yemiş giysi gibidir.