Job 11

Y RESPONDIÓ Sophar Naamathita, y dijo:

Naamalı Sofar şöyle yanıtladı:

¿Las muchas palabras no han de tener respuesta? ¿Y el hombre parlero será justificado?

“Bunca söz yanıtsız mı kalsın? Çok konuşan haklı mı sayılsın?

¿Harán tus falacias callar á los hombres? ¿Y harás escarnio, y no habrá quien te avergüence?

Saçmalıkların karşısında sussun mu insanlar? Sen alay edince kimse seni utandırmasın mı?

Tú dices: Mi conversar es puro, Y yo soy limpio delante de tus ojos.

Tanrı’ya, ‘İnancım arıdır’ diyorsun, ‘Senin gözünde temizim.’

Mas ¡oh quién diera que Dios hablara, Y abriera sus labios contigo,

Ama keşke Tanrı konuşsa, Sana karşı ağzını açsa da,

Y que te declarara los arcanos de la sabiduría, Que son de doble valor que la hacienda! Conocerías entonces que Dios te ha castigado menos que tu iniquidad merece.

Bilgeliğin sırlarını bildirse! Çünkü bilgelik çok yönlüdür. Bil ki, Tanrı günahlarından bazılarını unuttu bile.

¿Alcanzarás tú el rastro de Dios? ¿Llegarás tú á la perfección del Todopoderoso?

“Tanrı’nın derin sırlarını anlayabilir misin? Her Şeye Gücü Yeten’in sınırlarına ulaşabilir misin?

Es más alto que los cielos: ¿qué harás? Es más profundo que el infierno: ¿cómo lo conocerás?

Onlar gökler kadar yüksektir, ne yapabilirsin? Ölüler diyarından derindir, nasıl anlayabilirsin?

Su dimensión es más larga que la tierra, Y más ancha que la mar.

Ölçüleri yeryüzünden uzun, Denizden geniştir.

Si cortare, ó encerrare, Ó juntare, ¿quién podrá contrarrestarle?

“Gelip seni hapsetse, mahkemeye çağırsa, Kim O’na engel olabilir?

Porque él conoce á los hombres vanos: Ve asimismo la iniquidad, ¿y no hará caso?

Çünkü O yalancıları tanır, Kötülüğü görür de dikkate almaz mı?

El hombre vano se hará entendido, Aunque nazca como el pollino del asno montés.

Ne zaman yaban eşeği insan doğurursa, Aptal da o zaman sağduyulu olur.

Si tú apercibieres tu corazón, Y extendieres á él tus manos;

“O’na yüreğini adar, Ellerini açarsan,

Si alguna iniquidad hubiere en tu mano, y la echares de ti, Y no consintieres que more maldad en tus habitaciones;

İşlediğin günahı kendinden uzaklaştırır, Çadırında haksızlığa yer vermezsen,

Entonces levantarás tu rostro limpio de mancha, Y serás fuerte y no temerás:

Utanmadan başını kaldırır, Sağlam ve korkusuz olabilirsin.

Y olvidarás tu trabajo, Ó te acordarás de él como de aguas que pasaron:

Sıkıntılarını unutur, Akıp gitmiş sular gibi anarsın onları.

Y en mitad de la siesta se levantará bonanza; Resplandecerás, y serás como la mañana:

Yaşamın öğlen güneşinden daha parlak olur, Karanlık sabaha döner.

Y confiarás, que habrá esperanza; Y cavarás, y dormirás seguro:

Güven duyarsın, çünkü umudun olur, Çevrene bakıp güvenlik içinde yatarsın.

Y te acostarás, y no habrá quien te espante: Y muchos te rogarán.

Uzanırsın, korkutan olmaz, Birçokları senden lütuf diler.

Mas los ojos de los malos se consumirán, Y no tendrán refugio; Y su esperanza será agonía del alma.

Ama kötülerin gözlerinin feri sönecek, Kaçacak yer bulamayacaklar, Tek umutları son soluklarını vermek olacak.”