Job 39

¿CAZARÁS tú la presa para el león? ¿Y saciarás el hambre de los leoncillos,

Nalalaman mo ba ang panahong ipinanganganak ng mga kambing bundok? O matatandaan mo ba ang mga pagdaramdam ng mga usa?

Cuando están echados en las cuevas, Ó se están en sus guaridas para acechar?

Mabibilang mo ba ang mga buwan ng kanilang kagampanan? O nalalaman mo ba ang panahong kanilang ipinanganak?

¿Quién preparó al cuervo su alimento, Cuando sus pollos claman á Dios, Bullendo de un lado á otro por carecer de comida?

Sila'y nagsisiyuko, kanilang inilalabas ang kanilang mga anak, kaniyang iniwawaksi ang kanilang kapanglawan.

¿Sabes tú el tiempo en que paren las cabras monteses? ¿Ó miraste tú las ciervas cuando están pariendo?

Ang kanilang mga anak ay nagiging malakas, sila'y nagsisilaki sa kaparangan; sila'y nagsisiyao at hindi na nagsisibalik.

¿Contaste tú los meses de su preñez, Y sabes el tiempo cuando han de parir?

Sinong nagpakawala sa mabangis na asno? O sinong nagkalag ng mga tali ng mailap na asno?

Encórvanse, hacen salir sus hijos, Pasan sus dolores.

Na ginawa kong bahay niya ang ilang, at ang lupaing maasin na kaniyang tahanan.

Sus hijos están sanos, crecen con el pasto: Salen y no vuelven á ellas.

Kaniyang nililibak ang kaguluhan ng bayan. Ni hindi niya dinidinig ang sigaw ng nagpapatakbo ng hayop.

¿Quién echó libre al asno montés, y quién soltó sus ataduras?

Ang libot ng mga bundok ay kaniyang pastulan, at kaniyang sinasaliksik ang bawa't sariwang bagay.

Al cual yo puse casa en la soledad, Y sus moradas en lugares estériles.

Matutuwa ba ang bakang gubat na maglingkod sa iyo? O matitira ba sa siping ng iyong pasabsaban?

Búrlase de la multitud de la ciudad: No oye las voces del arriero.

Matatalian mo ba ang bakang gubat ng iyong panali sa pangbukid? O magbubusagsag ba ng mga libis sa likuran mo?

Lo oculto de los montes es su pasto, Y anda buscando todo lo que está verde.

Aasa ka ba sa kaniya, dahil sa siya'y totoong malakas? O iiwan mo ba ang iyong gawain sa kaniya?

¿Querrá el unicornio servirte á ti, Ni quedar á tu pesebre?

Ipagkakatiwala mo ba sa kaniya na iuuwi sa bahay ang iyong binhi, at pipisanin ang mga butil sa iyong giikan?

¿Atarás tú al unicornio con su coyunda para el surco? ¿Labrará los valles en pos de ti?

Ang pakpak ng avestruz ay nagagalak; nguni't may kagandahang loob ba ang kanilang mga pakpak at mga balahibo?

¿Confiarás tú en él, por ser grande su fortaleza, Y le fiarás tu labor?

Sapagka't nagiiwan ng kaniyang mga itlog sa lupa, at pinaiinit ang mga yaon sa alabok,

¿Fiarás de él que te tornará tu simiente, Y que la allegará en tu era?

At kinalilimutang mangapipisa ng paa, o mangayuyurakan ng mabangis na hayop.

¿Diste tú hermosas alas al pavo real, Ó alas y plumas al avestruz?

Siya'y nagmamatigas laban sa kaniyang mga sisiw na tila hindi kaniya: bagaman ang kaniyang gawa ay mawalang kabuluhan, hindi niya ikinatatakot;

El cual desampara en la tierra sus huevos, Y sobre el polvo los calienta,

Sapagka't binawian siya ng Dios ng karunungan, ni hindi siya binahaginan ng unawa.

Y olvídase de que los pisará el pie, Y que los quebrará bestia del campo.

Anomang panahon na siya'y napaiitaas, hinahamak niya ang kabayo at ang sakay nito.

Endurécese para con sus hijos, como si no fuesen suyos, No temiendo que su trabajo haya sido en vano:

Nagbigay ka ba sa kabayo ng kalakasan? Binihisan mo ba ang kaniyang leeg ng buhok na gumagalaw?

Porque le privó Dios de sabiduría, Y no le dió inteligencia.

Pinalulukso mo ba siya na parang balang? Ang kaluwalhatian ng kaniyang bahin ay kakilakilabot.

Luego que se levanta en alto, Búrlase del caballo y de su jinete.

Siya'y kumukutkot sa libis, at nagagalak sa kaniyang kalakasan, siya'y sumasagupa sa mga taong may sandata.

¿Diste tú al caballo la fortaleza? ¿Vestiste tú su cerviz de relincho?

Tinutuya niya ang takot at hindi nanglulupaypay: ni hindi tinatalikuran ang tabak.

¿Le intimidarás tú como á alguna langosta? El resoplido de su nariz es formidable:

Ang suksukan ng pana ay tumutunog laban sa kaniya, ang makintab na sibat at ang kalasag.

Escarba la tierra, alégrase en su fuerza, Sale al encuentro de las armas:

Kaniyang sinasakmal ang lupa na may kabangisan at poot; ni hindi siya naniniwala na yao'y tunog ng pakakak.

Hace burla del espanto, y no teme, Ni vuelve el rostro delante de la espada.

Kaniyang sinasabi sa tuwing tutunog ang mga pakakak: Aha! At kaniyang naaamoy ang pagbabaka sa malayo, ang sigaw ng mga kapitan at ang hiyaw.

Contra él suena la aljaba, El hierro de la lanza y de la pica:

Lumilipad ba ang uwak sa pamamagitan ng inyong karunungan, at iniuunat ba ang kaniyang mga pakpak sa dakong timugan?

Y él con ímpetu y furor escarba la tierra, Sin importarle el sonido de la bocina;

Napaiilanglang ba ang agila sa iyong utos, at gumagawa ba ng kaniyang pugad sa itaas?

Antes como que dice entre los clarines: ¡Ea! Y desde lejos huele la batalla, el grito de los capitanes, y la vocería.

Sila'y nananahan sa malaking bato, at doon tumitira, sa taluktok ng burol at sa katibayan,

¿Vuela el gavilán por tu industria, Y extiende hacia el mediodía sus alas?

Mula roo'y tumitingin siya ng madadagit; ang kaniyang mga mata ay tumatanaw sa malayo.

¿Se remonta el águila por tu mandamiento, Y pone en alto su nido? Ella habita y está en la piedra, En la cumbre del peñasco y de la roca. Desde allí acecha la comida: Sus ojos observan de muy lejos. Sus pollos chupan la sangre: Y donde hubiere cadáveres, allí está. Á más de eso respondió JEHOVÁ á Job y dijo: ¿Es sabiduría contender con el Omnipotente? El que disputa con Dios, responda á esto. Y respondió Job á JEHOVÁ, y dijo: He aquí que yo soy vil, ¿qué te responderé? Mi mano pongo sobre mi boca. Una vez hablé, y no responderé: Aun dos veces, mas no tornaré á hablar.

Ang mga anak naman niya ay nagsisihitit ng dugo: at kung saan naroon ang pinatay ay naroon siya.