Job 10

ESTÁ mi alma aburrida de mi vida: Daré yo suelta á mi queja sobre mí, Hablaré con amargura de mi alma.

Ang aking kaluluwa ay nalulunos sa aking buhay; aking palalayain ang aking daing; ako'y magsasalita sa kapaitan ng aking kaluluwa.

Diré á Dios: no me condenes; Hazme entender por qué pleiteas conmigo.

Sasabihin ko sa Dios: Huwag mo akong hatulan; ipakilala mo sa akin kung bakit nakikipagtalo ka sa akin.

¿Parécete bien que oprimas, Que deseches la obra de tus manos, Y que resplandezcas sobre el consejo de los impíos?

Mabuti ba sa iyo na ikaw ay mamighati, na iyong itakuwil ang gawa ng iyong mga kaaway, at iyong pasilangin ang payo ng masama?

¿Tienes tú ojos de carne? ¿Ves tú como ve el hombre?

Ikaw ba'y may mga matang laman, o nakakakita ka bang gaya ng pagkakita ng tao?

¿Son tus días como los días del hombre, Ó tus años como los tiempos humanos,

Ang iyo bang mga kaarawan ay gaya ng mga kaarawan ng tao, o ang iyong mga taon ay gaya ng mga kaarawan ng tao,

Para que inquieras mi iniquidad, Y busques mi pecado,

Upang ikaw ay magsiyasat ng aking kasamaan, at magusisa ng aking kasalanan,

Sobre saber tú que no soy impío, Y que no hay quien de tu mano libre?

Bagaman iyong nalalaman na ako'y hindi masama; at walang makapagliligtas sa iyong kamay?

Tus manos me formaron y me compusieron Todo en contorno: ¿y así me deshaces?

Ang iyong mga kamay ang siyang lumalang at nagbigay anyo sa akin sa buong palibot; gayon ma'y pinahihirapan mo ako.

Acuérdate ahora que como á lodo me diste forma: ¿Y en polvo me has de tornar?

Iyong alalahanin, isinasamo ko sa iyo, na ako'y iyong binigyang anyo na gaya ng putik; at iuuwi mo ba ako uli sa pagkaalabok?

¿No me fundiste como leche, Y como un queso me cuajaste?

Hindi mo ba ako ibinuhos na parang gatas, at binuo mo akong parang keso?

Vestísteme de piel y carne, Y cubrísteme de huesos y nervios.

Ako'y binihisan mo ng balat at laman, at sinugpong mo ako ng mga buto at mga litid.

Vida y misericordia me concediste, Y tu visitación guardó mi espíritu.

Ako'y pinagkalooban mo ng buhay at kagandahang-loob, at pinamalagi ang aking diwa ng iyong pagdalaw.

Y estas cosas tienes guardadas en tu corazón; Yo sé que esto está cerca de ti.

Gayon ma'y ang mga bagay na ito ay iyong ikinubli sa iyong puso; talastas ko na ito'y sa iyo:

Si pequé, tú me has observado, Y no me limpias de mi iniquidad.

Kung ako'y magkasala, iyo nga akong tinatandaan, at hindi mo ako patatawarin sa aking kasamaan.

Si fuere malo, ¡ay de mí! Y si fuere justo, no levantaré mi cabeza, Estando harto de deshonra, Y de verme afligido.

Kung ako'y maging masama, sa aba ko; at kung ako'y maging matuwid, hindi ko man itataas ang aking ulo; yamang puspos ng kakutyaan, at ng pagmamasid niring kadalamhatian.

Y subirá de punto, pues me cazas como á león, Y tornas á hacer en mí maravillas.

At kung ang aking ulo ay mataas, iyong hinuhuli akong parang leon: at napakikita ka uling kagilagilalas sa akin.

Renuevas contra mí tus plagas, Y aumentas conmigo tu furor, Remudándose sobre mí ejércitos.

Iyong binabago ang iyong mga pagsaksi laban sa akin, at dinaragdagan mo ang iyong galit sa akin; paninibago at pakikipagbaka ang sumasaakin.

¿Por qué me sacaste de la matriz? Habría yo espirado, y no me vieran ojos.

Bakit mo nga ako inilabas mula sa bahay-bata? Napatid sana ang aking hininga, at wala nang matang nakakita pa sa akin.

Fuera, como si nunca hubiera sido, Llevado desde el vientre á la sepultura.

Ako sana'y naging parang hindi nabuhay; nadala sana ako mula sa bahay-bata hanggang sa libingan,

¿No son mis días poca cosa? Cesa pues, y déjame, para que me conforte un poco.

Hindi ba kaunti ang aking mga araw? paglikatin mo nga, at ako'y iyong bayaan, upang ako'y maginhawahan ng kaunti,

Antes que vaya para no volver, Á la tierra de tinieblas y de sombra de muerte;

Bago ako manaw doon na hindi ako babalik, sa lupain ng kadiliman at ng lilim ng kamatayan;

Tierra de oscuridad, lóbrega Como sombra de muerte, sin orden, Y que aparece como la oscuridad misma.

Ang lupain na dilim, na gaya ng salimuot na kadiliman; lupain ng lilim ng kamatayan, na walang anomang ayos, at doon sa ang liwanag ay gaya ng salimuot na kadiliman.