Psalms 2

2:1

¿POR qué se amotinan las gentes, Y los pueblos piensan vanidad?

Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

2:2

Estarán los reyes de la tierra, Y príncipes consultarán unidos Contra JEHOVÁ, y contra su ungido, diciendo:

Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:

2:3

Rompamos sus coyundas, Y echemos de nosotros sus cuerdas.

Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

2:4

El que mora en los cielos se reirá; El Señor se burlará de ellos.

Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

2:5

Entonces hablará á ellos en su furor, Y turbarálos con su ira.

Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

2:6

Yo empero he puesto mi rey Sobre Sión, monte de mi santidad.

Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

2:7

Yo publicaré el decreto: JEHOVÁ me ha dicho: Mi hijo eres tú; Yo te engendré hoy.

Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

2:8

Pídeme, y te daré por heredad las gentes, Y por posesión tuya los términos de la tierra.

Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

2:9

Quebrantarlos has con vara de hierro: Como vaso de alfarero los desmenuzarás.

Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

2:10

Y ahora, reyes, entended: Admitid corrección, jueces de la tierra.

Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

2:11

Servid á JEHOVÁ con temor, Y alegraos con temblor.

Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

2:12

Besad al Hijo, porque no se enoje, y perezcáis en el camino, Cuando se encendiere un poco su furor. Bienaventurados todos los que en él confían.

Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.