Psalms 108

Canción: Salmo de David. MI corazón está dispuesto, oh Dios; Cantaré y salmearé todavía en mi gloria.

Pieśń psalmu samego Dawida.

Despiértate, salterio y arpa: Despertaré al alba.

Gotowe jest serce moje, Boże! śpiewać i wysławiać cię będę, także i chwała moja.

Te alabaré, oh JEHOVÁ, entre los pueblos; Á ti cantaré salmos entre las naciones.

Ocućże się lutnio i harfo! gdy na świtaniu powstaję.

Porque grande más que los cielos es tu misericordia, Y hasta los cielos tu verdad.

Wysławiać cię będę między ludźmi, Panie! a będęć śpiewał między narodami.

Ensálzate, oh Dios, sobre los cielos; Y sobre toda la tierra tu gloria.

Albowiem większe jest nad niebiosa miłosierdzie twoje, i aż pod obłoki prawda twoja.

Para que sean librados tus amados, Salva con tu diestra y respóndeme.

Wywyszże się nad niebiosa, o Boże! a nad wszystkę ziemię chwała twoja.

Dios habló por su santuario: alegraréme, Repartiré á Sichêm, y mediré el valle de Succoth.

Niech będą wybawieni umiłowami twoi; zachowajże ich prawicą swoją, a wysłuchaj mię.

Mío es Galaad, mío es Manasés; Y Eprhaim es la fortaleza de mi cabeza; Judá es mi legislador;

Bóg mówił przez świętobliwość swoję; dlatego się weselić będę, że rozdzielę Sychem, a dolinę Sukkot rozmierzę.

Moab, la vasija de mi lavatorio: Sobre Edom echaré mi calzado; Regocijaréme sobre Palestina.

Mojeć jest Galaad, mój i Manases, a Efraim mocą głowy mojej, Juda zakonodawca mój.

¿Quién me guiará á la ciudad fortalecida? ¿Quién me guiará hasta Idumea?

Moab jest miednicą do umywania mego, na Edoma porzucę obuwie moje: przeciwko Filistynom trąbić będę.

Ciertamente tú, oh Dios, que nos habías desechado; Y no salías, oh Dios, con nuestros ejércitos.

Któż mię zaprowadzi do miasta obronnego? Któż mię przywiedzie aż do ziemi edomskiej?

Danos socorro en la angustia: Porque mentirosa es la salud del hombre.

Izali nie ty, o Boże! któryś nas był odrzucił, a nie wychodziłeś, o Boże! z wojskami naszemi?

En Dios haremos proezas; Y él hollará nuestros enemigos.

Dajże nam pomoc z ucisku; albowiem omylna jest pomoc ludzka. W Bogu sobie mężnie poczynać będziemy, a on podepcze nieprzyjaciół naszych.