Job 30

MAS ahora los más mozos de días que yo, se ríen de mí; Cuyos padres yo desdeñara ponerlos con los perros de mi ganado.

Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.

Porque ¿para qué yo habría menester la fuerza de sus manos, En los cuales había perecido con el tiempo?

Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.

Por causa de la pobreza y del hambre andaban solos; Huían á la soledad, á lugar tenebroso, asolado y desierto.

Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;

Que cogían malvas entre los arbustos, Y raíces de enebro para calentarse.

Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.

Eran echados de entre las gentes, Y todos les daban grita como al ladrón.

Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,

Habitaban en las barrancas de los arroyos, En las cavernas de la tierra, y en las rocas.

Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.

Bramaban entre las matas, Y se reunían debajo de las espinas.

Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.

Hijos de viles, y hombres sin nombre, Más bajos que la misma tierra.

Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.

Y ahora yo soy su canción, Y he sido hecho su refrán.

Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.

Abomínanme, aléjanse de mí, Y aun de mi rostro no detuvieron su saliva.

Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.

Porque Dios desató mi cuerda, y me afligió, Por eso se desenfrenaron delante de mi rostro.

Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.

Á la mano derecha se levantaron los jóvenes; Empujaron mis pies, Y sentaron contra mí las vías de su ruina.

Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.

Mi senda desbarataron, Aprovecháronse de mi quebrantamiento, Contra los cuales no hubo ayudador.

Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.

Vinieron como por portillo ancho, Revolviéronse á mi calamidad.

Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.

Hanse revuelto turbaciones sobre mí; Combatieron como viento mi alma, Y mi salud pasó como nube

Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.

Y ahora mi alma está derramada en mí; Días de aflicción me han aprehendido.

A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;

De noche taladra sobre mí mis huesos, Y mis pulsos no reposan.

Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.

Con la grande copia de materia mi vestidura está demudada; Cíñeme como el cuello de mi túnica.

Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.

Derribóme en el lodo, Y soy semejante al polvo y á la ceniza.

Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.

Clamo á ti, y no me oyes; Preséntome, y no me atiendes.

Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.

Haste tornado cruel para mí: Con la fortaleza de tu mano me amenazas.

Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.

Levantásteme, é hicísteme cabalgar sobre el viento, Y disolviste mi sustancia.

Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.

Porque yo conozco que me reduces á la muerte; Y á la casa determinada á todo viviente.

Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.

Mas él no extenderá la mano contra el sepulcro; ¿Clamarán los sepultados cuando él los quebrantare?

Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.

¿No lloré yo al afligido? Y mi alma ¿no se entristeció sobre el menesteroso?

Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?

Cuando esperaba yo el bien, entonces vino el mal; Y cuando esperaba luz, la oscuridad vino.

Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.

Mis entrañas hierven, y no reposan; Días de aflicción me han sobrecogido.

Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.

Denegrido ando, y no por el sol: Levantádome he en la congregación, y clamado.

Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

He venido á ser hermano de los dragones, Y compañero de los búhos.

Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.

Mi piel está denegrida sobre mí, Y mis huesos se secaron con ardentía.

Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.

Y hase tornado mi arpa en luto, Y mi órgano en voz de lamentadores.

Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.