Psalms 78

Masquil de Asaph. ESCUCHA, pueblo mío, mi ley: Inclinad vuestro oído á las palabras de mi boca.
He Makiri na Ahapa. Kia anga mai te taringa, e toku iwi, ki taku ture: tahuri mai o koutou taringa ki nga kupu a toku mangai.
Abriré mi boca en parábola; Hablaré cosas reservadas de antiguo:
Ka puaki te kupu whakarite i toku mangai, ka korerotia e ahau nga mea ngaro onamata:
Las cuales hemos oído y entendido; Que nuestros padres nos las contaron.
I rongo nei, i matau nei tatou, i korero ai hoki o tatou matua ki a tatou.
No las encubriremos á sus hijos, Contando á la generación venidera las alabanzas de JEHOVÁ, Y su fortaleza, y sus maravillas que hizo.
E kore e huna e matou i a ratou tamariki: me whakaatu ki to muri whakatupuranga nga whakamoemiti ki a Ihowa, me tona kaha, me ana mahi whakamiharo i mea ai ia.
Él estableció testimonio en Jacob, Y puso ley en Israel; La cual mandó á nuestros padres Que la notificasen á sus hijos;
Kua pumau hoki i a ia he whakaaturanga i roto i a Hakopa, kua takoto he ture i roto i a Iharaira: a whakahaua mai ana e ia o tatou tupuna, kia whakaakona ki a ratou tamariki.
Para que lo sepa la generación venidera, y los hijos que nacerán; Y los que se levantarán, lo cuenten á sus hijos;
Kia matauria ai e to muri whakatupuranga, e nga tamariki e whanau, e ara ake a mua: mo ta ratou whakaatu ki a ratou tamariki.
Á fin de que pongan en Dios su confianza, Y no se olviden de las obras de Dios, Y guarden sus mandamientos:
Kia u ai ta ratou tumanako ki te Atua, kei wareware hoki ki nga mahi a te Atua: engari kia mau ki ana whakahau.
Y no sean como sus padres, Generación contumaz y rebelde; Generación que no apercibió su corazón, Ni fué fiel para con Dios su espíritu.
Kei rite hoki ki o ratou tupuna, ki te whakatupuranga whakakeke, tutu, ki te whakatupuranga kihai nei i whakatikatika i to ratou ngakau, kihai hoki i u to ratou wairua ki te Atua.
Los hijos de Ephraim armados, flecheros, Volvieron las espaldas el día de la batalla.
He hunga mau patu nga tama a Eparaima, he hunga hapai kopere, heoi tahuri ana ratou i te ra o te tatauranga.
No guardaron el pacto de Dios, Ni quisieron andar en su ley:
Kihai i puritia e ratou te kawenata a te Atua; kihai ano i pai ki te haere i tana ture;
Antes se olvidaron de sus obras, Y de sus maravillas que les había mostrado.
Heoi, kua wareware ki ana mahi, me ana mea whakamiharo i whakakitea e ia ki a ratou.
Delante de sus padres hizo maravillas En la tierra de Egipto, en el campo de Zoán.
He mea whakamiharo ana mahi i te aroaro o o ratou tupuna, i te whenua o Ihipa, i te parae o Toana.
Rompió la mar, é hízolos pasar; É hizo estar las aguas como en un montón.
Tapahia ana e ia te moana, a meinga ana ratou kia whiti: tu ake i a ia nga wai ano he puranga.
Y llevólos de día con nube, Y toda la noche con resplandor de fuego.
He mea arahi ratou e ia i te awatea ki te kapua: i te roa hoki o te po ki te marama o te ahi.
Hendió las peñas en el desierto: Y dióles á beber como de grandes abismos;
I wahia e ia nga kohatu i te koraha; a me te mea no nga rire nui tana wai hei inu ma ratou.
Pues sacó de la peña corrientes, É hizo descender aguas como ríos.
Puta mai ana i a ia he awa i roto i te kamaka: meinga ana nga wai kia heke, ano he waipuke.
Empero aun tornaron á pecar contra él, Enojando en la soledad al Altísimo.
Heoi ka hara ano ratou ki a ia: whakatoi ana ki te Runga Rawa i te koraha.
Pues tentaron á Dios en su corazón, Pidiendo comida á su gusto.
Na kei te whakamatautau to ratou ngakau i te Atua, kei te inoi kai ma to ratou hiahia.
Y hablaron contra Dios, Diciendo: ¿Podrá poner mesa en el desierto?
I korero kino ano ratou ki te Atua, i mea; E ahei ranei i te Atua te taka he tepu ki te koraha?
He aquí ha herido la peña, y corrieron aguas, Y arroyos salieron ondeando: ¿Podrá también dar pan? ¿Aparejará carne á su pueblo?
Nana, ko tana patunga i te kohatu, ka pakaru mai te wai, a puke ana nga awa: e taea ano ranei e ia te homai taro, e pae ranei i a ia he kikokiko ma tana iwi?
Por tanto oyó JEHOVÁ, é indignóse: Y encendióse el fuego contra Jacob, Y el furor subió también contra Israel;
Na ko te rongonga o Ihowa, na ka riri: a toro ana te kapura ki a Hakopa, puta ake ana te riri ki a Iharaira;
Por cuanto no habían creído á Dios, Ni habían confiado en su salud:
Mo ratou kihai i whakapono ki te Atua, kihai ano i whakawhirinaki ki tana whakaoranga.
Á pesar de que mandó á las nubes de arriba, Y abrió las puertas de los cielos,
Nana nei hoki i whakahau nga kapua i runga, i whakatuwhera nga tatau o te rangi.
É hizo llover sobre ellos maná para comer, Y dióles trigo de los cielos.
A whakauaina iho te mana ki runga ki a ratou hei kai; homai ana hoki e ia te witi o te rangi ma ratou.
Pan de nobles comió el hombre: Envióles comida á hartura.
Kai ana te tangata i ta te anahera kai: i tukua e ia he kai ma ratou, a makona noa.
Movió el solano en el cielo, Y trajo con su fortaleza el austro.
I whakaohokia e ia te marangai i te rangi: i takina ano te tonga e tona kaha.
É hizo llover sobre ellos carne como polvo, Y aves de alas como arena de la mar.
A whakauaina iho e ia te kikokiko ki a ratou ano he puehu; he manu whai pakau ano he one no te moana.
É hízolas caer en medio de su campo, Alrededor de sus tiendas.
A whakangahorotia iho e ia ki waenganui i to ratou puni: ki o ratou nohoanga a tawhio noa.
Y comieron, y hartáronse mucho: Cumplióles pues su deseo.
Na kai ana ratou, tino makona; i tukua hoki e ia ki a ratou ta ratou i hiahia ai:
No habían quitado de sí su deseo, Aun estaba su vianda en su boca,
Kihai ratou i ngaruru ki ta ratou i hiahia ai; a i roto tonu ta ratou kai i o ratou mangai,
Cuando vino sobre ellos el furor de Dios, Y mató los más robustos de ellos, Y derribo los escogidos de Israel.
Na ka pa te riri o te Atua ki a ratou, a patua iho e ia te hunga tetere o ratou; piko ana i a ia nga taitamariki o Iharaira.
Con todo esto pecaron aún, Y no dieron crédito á sus maravillas.
Ahakoa pa katoa tenei, i hara ano ratou, kihai ano i whakapono ki ana mahi whakamiharo.
Consumió por tanto en nada sus días, Y sus años en la tribulación.
I whakapaua ai e ia o ratou ra ki te horihori, o ratou tau ki te potatutatu.
Si los mataba, entonces buscaban á Dios; Entonces se volvían solícitos en busca suya.
Ka patua ratou e ia, na, ka rapu ratou i a ia, a ka hoki, ka ui wawe ki te Atua.
Y acordábanse que Dios era su refugio. Y el Dios Alto su redentor.
Ka mahara hoki ko te Atua to ratou kohatu, ko te Atua, ko te Runga Rawa, to ratou kaihoko.
Mas le lisonjeaban con su boca, Y con su lengua le mentían:
Otiia kei te patipati o ratou mangai ki a ia, a teka ana o ratou arero ki a ia.
Pues sus corazones no eran rectos con él, Ni estuvieron firmes en su pacto.
Kihai hoki to ratou ngakau i tika ki a ia; kihai ano ratou i u ki tana kawenata.
Empero él misericordioso, perdonaba la maldad, y no los destruía: Y abundó para apartar su ira, Y no despertó todo su enojo.
Ko tana ia, he aroha; hipokina ana e ia te he, kihai ano i whakangaro: ae ra, he maha ana whakahokinga iho i tona riri, a kihai i oho katoa tona riri.
Y acordóse que eran carne; Soplo que va y no vuelve.
I mahara hoki ia he kikokiko nei ratou: he hau e pahure atu ana, a e kore e hoki mai.
¡Cuántas veces lo ensañaron en el desierto, Lo enojaron en la soledad!
Ano te tini o a ratou whakatoinga i a ia i te koraha, o a ratou whakapouritanga i a ia i te tahora!
Y volvían, y tentaban á Dios, Y ponían límite al Santo de Israel.
Hoki whakamuri ana ratou, whakamatautau ana i te Atua: whakatoia ana e ratou te Mea Tapu o Iharaira.
No se acordaron de su mano, Del día que los redimió de angustia;
Kihai ratou i mahara ki tona ringa, ki te ra i whakaorangia ai ratou e ia i te hoariri;
Cuando puso en Egipto sus señales, Y sus maravillas en el campo de Zoán;
Ki tana meatanga i ana tohu ki Ihipa, i ana merekara ki te parae o Toana;
Y volvió sus ríos en sangre, Y sus corrientes, porque no bebiesen.
I puta ke ai i a ia o ratou awa hei toto, me o ratou manga wai, te inu ai ratou.
Envió entre ellos una mistura de moscas que los comían, Y ranas que los destruyeron.
I tonoa ai e ia he huihuinga namu ki a ratou, a pau iho ratou; he poroka, i huna ai ratou.
Dió también al pulgón sus frutos, Y sus trabajos á la langosta.
A hoatu ana e ia o ratou hua ki te moka; me to ratou mauiui ki te mawhitiwhiti.
Sus viñas destruyó con granizo, Y sus higuerales con piedra;
Whakamatea ana e ia a ratou waina ki te whatu, a ratou rakau hikamora ki te haupapa.
Y entregó al pedrisco sus bestias, Y al fuego sus ganados.
Tukua ana e ia a ratou kararehe ma te whatu, a ratou kahui ma nga uira.
Envió sobre ellos el furor de su saña, Ira y enojo y angustia, Con misión de malos ángeles.
I tukua whakareretia e ia ki a ratou tona riri, aritarita, weriweri, me te raruraru; he whakaeke na nga anahera kino.
Dispuso el camino á su furor; No eximió la vida de ellos de la muerte, Sino que entregó su vida á la mortandad.
A whakatikaia ana e ia he ara mo tona riri; kihai i tohungia to ratou wairua kei mate: otiia tukua ana e ia to ratou ora ki te mate uruta.
É hirió á todo primogénito en Egipto, Las primicias de las fuerzas en las tiendas de Châm.
Na patua iho e ia nga matamua i Ihipa, te muanga o to ratou kaha i nga teneti o Hama.
Empero hizo salir á su pueblo como ovejas, Y llevólos por el desierto, como un rebaño.
Otira arahina ana e ia ana ake tangata ano he hipi; whakahaerea ana ratou e ia i te koraha ano he kahui.
Y guiólos con seguridad, que no tuvieron miedo; Y la mar cubrió á sus enemigos.
Na ka arahina marietia ratou e ia, te wehi ratou: ko o ratou hoariri ia taupokina iho e te moana.
Metiólos después en los términos de su santuario, En este monte que ganó su mano derecha.
Na ka kawea ratou e ia ki te rohe o tona wahi tapu, ki tenei maunga, i hokona nei e tona matau.
Y echó las gentes de delante de ellos, Y repartióles una herencia con cuerdas; É hizo habitar en sus moradas á las tribus de Israel.
Peia ana e ia nga tauiwi i to ratou aroaro: a wehea ana e ia he kainga mo ratou ki te aho, whakanohoia iho nga hapu o Iharaira ki o ratou teneti.
Mas tentaron y enojaron al Dios Altísimo, Y no guardaron sus testimonios;
Heoi ka whakamatauria, ka whakatoia e ratou te Atua, te Runga Rawa; kihai hoki i mau ki ana whakaaturanga;
Sino que se volvieron, y se rebelaron como sus padres: Volviéronse como arco engañoso.
A hoki whakamuri ana, mahi hianga ana, pera ana me o ratou matua: parori ke ana ratou, he pera me te kopere tinihanga.
Y enojáronlo con sus altos, Y provocáronlo á celo con sus esculturas.
Na ko o ratou wahi tiketike hei whakapataritari i a ia; ko o ratou whakapakoko hei mea i a ia kia hae.
Oyólo Dios, y enojóse, Y en gran manera aborreció á Israel.
I te rongonga o te Atua, ka riri, ka tino whakarihariha hoki ki a Iharaira.
Dejó por tanto el tabernáculo de Silo, La tienda en que habitó entre los hombres;
A mahue ake i a ia te tapenakara a Hiro, te teneti i whakaturia e ia ki waenganui i nga tangata;
Y dió en cautividad su fortaleza, Y su gloria en mano del enemigo.
A tukua ana e ia tona kaha hei whakarau, tona kororia ki te ringa o te hoariri.
Entregó también su pueblo á cuchillo, Y airóse contra su heredad.
I tukua atu ano e ia tana iwi ma te hoari; a i riri ki tona kainga tupu.
El fuego devoró sus mancebos, Y sus vírgenes no fueron loadas en cantos nupciales.
Pau ake a ratou taitama i te ahi; kihai ano a ratou kotiro i marenatia.
Sus sacerdotes cayeron á cuchillo, Y sus viudas no lamentaron.
I hinga o ratou tohunga i te hoari; kihai hoki i tangi a ratou pouaru.
Entonces despertó el Señor á la manera del que ha dormido, Como un valiente que grita excitado del vino:
Na ka maranga te Ariki ano ko tetahi i te moe, me te tangata kaha e hamama ana i te waina.
É hirió á sus enemigos en las partes posteriores: Dióles perpetua afrenta.
A patua iho e ia a muri o ona hoariri, meinga ana ratou e ia hei taunutanga mo ake tonu atu.
Y desechó el tabernáculo de José, Y no escogió la tribu de Ephraim.
I whakakahore ano ia ki te teneti a Hohepa: a kihai i whiriwhiri i te hapu o Eparaima;
Sino que escogió la tribu de Judá, El monte de Sión, al cual amó.
Heoi ko te hapu o Hura tana i whiriwhiri ai, ko Maunga Hiona tana i aroha ai.
Y edificó su santuario á manera de eminencia, Como la tierra que cimentó para siempre.
A whakaturia ana e ia tona wahi tapu kia pera me nga wahi teitei; me te whenua i whakapumautia e ia mo ake tonu atu.
Y eligió á David su siervo, Y tomólo de las majadas de las ovejas:
I whiriwhiria ano e ia a Rawiri, tana pononga: he mea tango nana i nga kainga hipi:
De tras las paridas lo trajo, Para que apacentase á Jacob su pueblo, y á Israel su heredad.
Mauria ana mai e ia i te whai i nga hipi whaereere, hei whangai i a Hakopa, i tana iwi, i a Iharaira hoki, i tona kainga tupu.
Y apacentólos con entereza de su corazón; Y pastoreólos con la pericia de sus manos.
A rite tonu ki te tapatahi o tona ngakau tana whangai i a ratou: he arahi mohio hoki ta tona ringa i a ratou.