Job 6

Y RESPONDIÓ Job y dijo:
Na ka whakautu a Hopa, ka mea,
¡Oh si pesasen al justo mi queja y mi tormento, Y se alzasen igualmente en balanza!
Aue, me i ata paunatia toku mamae, me i huihuia, me i whakairihia toku aitua ki te pauna!
Porque pesaría aquél más que la arena del mar: Y por tanto mis palabras son cortadas.
Na inaianei taimaha ake i te onepu o te moana: heoi he ohorere rawa aku kupu.
Porque las saetas del Todopoderoso están en mí, Cuyo veneno bebe mi espíritu; Y terrores de Dios me combaten.
Kei roto hoki i ahau nga pere a te Kaha Rawa, inumia ake e toku wairua to ratou paihana: rarangi tonu mai nga whakawehi a te Atua hei hoariri moku.
¿Acaso gime el asno montés junto á la hierba? ¿Muge el buey junto á su pasto?
E tangi ano ranei te kaihe mohoao i te mea kei te tarutaru ia? e tangi ano ranei te kau i te mea e kai ana?
¿Comeráse lo desabrido sin sal? ¿Ó habrá gusto en la clara del huevo?
E taea ranei te kai, te mea kahore nei ona ha, ki te kahore he tote? He reka ranei te whakakahukahu o te hua manu?
Las cosas que mi alma no quería tocar, Por los dolores son mi comida.
Hore rawa toku wairua e mea kia pa atu ki ena; to ratou rite ki ahau kei te kai whakarihariha.
¡Quién me diera que viniese mi petición, Y que Dios me otorgase lo que espero;
Aue, me i riro mai taku i tono ai, me i homai e te Atua taku e tumanako nei!
Y que pluguiera á Dios quebrantarme; Que soltara su mano, y me deshiciera!
Me i pai hoki te Atua kia whakangaromia ahau, kia tukua mai tona ringa hei hatepe i ahau!
Y sería aún mi consuelo, Si me asaltase con dolor sin dar más tregua, Que yo no he escondido las palabras del Santo.
Penei kua ai ano he whakamarie moku; ae, ka tino hari ahau ki te mamae, kahore nei e tohu i ahau: kihai hoki nga kupu a te Mea Tapu i huna e ahau.
¿Cuál es mi fortaleza para esperar aún? ¿Y cuál mi fin para dilatar mi vida?
He aha toku kaha, e tatari ai ahau? He aha hoki toku mutunga, e whakamanawanui ai ahau?
¿Es mi fortaleza la de las piedras? ¿Ó mi carne, es de acero?
He kaha kohatu ranei toku kaha? He parahi ranei oku kikokiko?
¿No me ayudo cuanto puedo, Y el poder me falta del todo?
Ehara ranei i te mea kahore he awhina moku i roto i ahau, a kua oti te ngoi te pei i roto i ahau?
El atribulado es consolado de su compañero: Mas hase abandonado el temor del Omnipotente.
Ko te tangata e ngoikore ana te ngakau kia puta mai te aroha o tona hoa ki a ia, ahakoa kua mahue i a ia te wehi i te Kaha Rawa.
Mis hermanos han mentido cual arroyo: Pasáronse como corrientes impetuosas,
He mahi tinihanga ta oku teina, he pera me ta te awa; rere ana ratou ano he waipuke awaawa,
Que están escondidas por la helada, Y encubiertas con nieve;
Kua mangu nei i te hukapapa, ngaro ana te hukarere i roto.
Que al tiempo del calor son deshechas, Y en calentándose, desaparecen de su lugar;
I te wa e mahana ai, ka memeha atu; i te weraweratanga, moti iho ratou i to ratou wahi.
Apártanse de la senda de su rumbo, Van menguando y piérdense.
Ka peka ke nga tira e haere ana ra reira; riro ana ki te kore, a ngaro iho.
Miraron los caminantes de Temán, Los caminantes de Saba esperaron en ellas:
Tirotirohia ana e nga tira o Tema; taria atu ana e nga tangata haere o Hepa.
Mas fueron avergonzados por su esperanza; Porque vinieron hasta ellas, y halláronse confusos.
Whakama ana ratou mo ratou i whakamanawa atu ki reira; te taenga ki aua awa, kanakana kau ana.
Ahora ciertamente como ellas sois vosotros: Que habéis visto el tormento, y teméis.
Na he kahore noa iho koutou; ka kite koutou i te mea whakamataku, a ka wehi.
¿Os he dicho yo: Traedme, Y pagad por mí de vuestra hacienda;
I mea ranei ahau, Homai ki ahau? He hakari ranei maku e homai i o koutou rawa?
Y libradme de la mano del opresor, Y redimidme del poder de los violentos?
I mea ranei, whakaorangia ahau i te ringa o te hoariri? Hokona ahau i roto i te ringa o te kaitukino?
Enseñadme, y yo callaré: Y hacedme entender en qué he errado.
Whakaakona ahau, a ka whakarongo puku ahau; whakaaturia ki ahau te mea i he ai ahau.
¡Cuán fuertes son las palabras de rectitud! Mas ¿qué reprende el que reprende de vosotros?
Ano te kaha o nga kupu tika! Ko te aha ia te riria ana e a koutou kupu?
¿Pensáis censurar palabras, Y los discursos de un desesperado, que son como el viento?
E mea ana ranei koutou kia riria nga kupu? he hau kau nei hoki nga korero a te tangata kua pau ona whakaaro.
También os arrojáis sobre el huérfano, Y hacéis hoyo delante de vuestro amigo.
Ae ra, e mea ana koutou ki te maka rota mo nga pani, ki te mea i to koutou hoa hei taonga hokohoko.
Ahora pues, si queréis, mirad en mí, Y ved si miento delante de vosotros.
Na whakaae mai, titiro mai ki ahau; he pono hoki e kore ahau e korero teka ki to koutou kanohi.
Tornad ahora, y no haya iniquidad; Volved aún á considerar mi justicia en esto.
Tena ra, tahuri mai; kaua hoki te he e waiho; ina, tahuri mai, he tika hoki taku take.
¿Hay iniquidad en mi lengua? ¿No puede mi paladar discernir las cosas depravadas?
He he koia kei toku arero? e kore ranei toku hinengaro e mohio ki nga mea whanoke?